The One Who Stayed (A DonKissTon Story)

Chapter 1

Chapter 1

The First Encounter

Pagkapasok pa lang naming sa loob ng campus ay nakarinig na agad ako ng mga taong nag bubulongan. I look at the people around me and I saw some of them looking weirdly at me, Well more of judging me with the way they look.

Nabigla naman ako ng pumunta sa aking harapan ang bestfriend kong si blanche.

"Hoy kayo anong tinitingin tingin niyo ha?"

"Uyy Che, halika na, wag mo na gawin yan!" sabi naman ni hya

"Hay nako talaga! Bakit ba may mga taong walang ibang ginawa kundi mag chismisan."

"Uyy ano ba! Tara na!"

Dali dali na kaming umalis at naglakad na papunta sa aming klase. Habang naglalakad kami ay di pa din natitigil sa pagbabangayan ang dalawa kong kaibigan at hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil sakanila. They always argue with simple things because they have opposite personalities. Blanche is the funny one. Sobrang kalog at sobrang hyper! But the thing that I like the most about her is her positivity. Hindi basta bastang sumusuko lalo na kung gusto niya talaga ang isang bagay. Hya naman is the "smart-mysterious" type of person. Mahirap basahin ang iniisip dahil na rin lagi siyang tahimik. Sa aming tatlo siya para saakin ang nag babalanse sa aming mga ugali. Everytime we do something stupid or get ourselves into trouble, gaya kanina, she'll be the one who will stop us immediately at papangaralan agad kami pag katapos. Out of the three of us I consider myself as the "emotional" one. They've always told me that it is my weakness. I'm smart but sometimes I can't handle my emotions to the point that it gets the best of me. I think that's why I feel so lucky to have them. Kasi sa tuwing nangyayari iyon ay andyan pa din sila sa tabi ko.

Nang maka dating na kami sa una naming klase ay agad kaming magkakatabing umupo sa harapan. Oh by the way, both of them are also taking up a business course kaya normal lang na magkaklase kami sa ibang subjects.

"Alam mo hindi naman ako naiinis sayo dahil pinigilan mo ako kanina. Mas okay pa nga yun kasi baka mas lumala pa ang sitwasyon ni Rosie kung di mo ako pinigilan. Ang kinakainis ko lang talaga eh yung tinawag mo ako ng Che!" hay nako eto nanaman po sila nag aaway dahil sa maliit na bagay.

"Bakit ano baa ng dapat na itawag ko sayo? Ayaw mo namang tawagin kang Blanche diba?"

"Diba napag usapan na nating Cha na lang or Chacha. Ang pangit kaya ng Che."

"Eh bakit kasi hindi na lang Blaanche Charity ang itawag sayo?"

"Ayy Jusko! Hindi ko alam kung anong naisip ng mga magulang ko kung bat yan ang ipinangalan sakin. Ang bait pakinggan hindi bagay sakin."

"Sabagay. Di talaga bagay sayo. Sige na nga Che Che na ang itatawag ko sayo."

"Che Che ka dyan! Sige subukan mo para Hyaya itawag ko sayo."

"Sige subukan mo din. Makita mo talaga mamaya."

Hindi ko na mapigilang hindi sumabat.

"Ano ba kayong dalawa! Tumigil na kayo, please! Para kayong mga bata." Agad naman silang natigil pag kasabi ko nito.

Maya't maya pa ay dumating na an aming propesor. Gaya ng dati ay kaunting pag papakilala lang at orientation tungkol sa subject.

"I think a little orientation is enough. Now let's get down to the real business. I will assign your sitting arrangement for my subject." Lahat kami ay nagulat sa sinabi niyang ito."

"Alam kong kayo kayo lang naman na mag kakaibigan o mag jowa ang mag kakatabi. I only want you to focus on me and the things I teach you, I don't like anyone of you to get distracted dahil isang beses ko lang uulitin ang mga sinabi ko. Hayy jusmiyong mga bata kayo! Pag bumagsak isisi sa prof. Kayo lang din naman ang may gawa nyan."

Inisa isa na kaming inassign sa upuan namin. Si Hya ay na sa unahan at si Chacha naman ay na sa parteng gitna. Lord, please sana malapit kay cha ang kauupuan ko. Ayaw kong may makatabing di ko naman kakilala especially if he or she knows about what happened.

"Miss Delavin?" nagulat naman ako ng tinawag ako ng aming prof.

"Yes sir?"

"Sabi ko kako dyan ka sa last row."

"Sa last row po?"

"Yes! Yang upuang malapit sa bintana."

Umupo naman na ako sa aking upuan. At least medyo relieved naman na ako na nasa sulok lang ako. Di ako masyadong mapapansin ng iba.

"Blag"

Napatingin kaming lahat sa taong nag bukas ng pinto

"Are you the new student?"

"Yes sir."

"Jusmiyo kang bata ka! First day na first day late ka! O siya, sit beside Ms. Delavin."

"Uhh, who is she? Sorry but I'm new here."

Nag tawanan naman ang aking mga kaklase. "Oo nga naman sir." Saad naman ng isa.

"Heh! Mag sitigil kayo! And you mister, sit beside that girl." My prof pointed me and suddenly everyone's looking at me. Ugh! Great! I'm avoiding attention and now everyone's looking at me.

"Okay back to business! Remember what I said? No distractions!"

The new guy sat beside me. Hindi ko maiwasang hindi siya tingnan. He's kinda tall, 5'11 I think. His hair is a bit trimmed, he has chinky eyes, pointed nose, pinkish lips and a little bit of unshaved mustache. He's wearing a denim jacket and a plain white shirt, naka ripped jeans din siya and whie sneakers .

Nagulat ako ng tinignan niya ako. Omg! Nakita niya akong nakatitig sakanya. Nakakahiya! Baka isipin niyang isa akong creepy stalker.

"Excuse me miss?" Omg! He just talked to me.

"Uhh, What?"

"Do you have any problem with my face?"

"U-Uh, n-nothing" Oh my gosh ka Rosie! Anong pinag sasabi mo? Did you just stutter? And you said na wala kang problema sa mukha niya! My gosh! You are so shameless!

"That's right! I don't see anything wrong with my face either."

Nagulat ako sa sinabi niya. What a conceited brat! Di ko na lang siya pinansin at tumingin na lang ako sa harap.

"Hey miss!"

Wait! Ako ba ang tinatawag niya? Ano ba ang problema ng isang to? Iritado ko naman siyang tiningnan.

"What?"

"My name's Cason. Just in case you wanted to know my name."

At tuluyan ng nalaglag ang aking panga sa sinabi niyang yon.