The Physicist of my heart (Tony Stark × Reader)

five

Heyyooo, yeni bölüm geldi hanııım. Okuyun, beğenin, yorum yapın. Sizi seviyorum. 

(Y/N);

Hayatınızda olan biten kötü şeylere o kadar çok alışırsınız ki bazen iyi bir şey olur ve siz bunu rüya sanırsınız. Uyuyorum dersiniz, hayal gücümün ürünü dersiniz, şaka bu dersiniz ama asla gerçek olabilir veya evet, ben bunu yaşıyorum sonunda iyi bir şey oldu demezsiniz. Deseniz bile bu çok uzun bir zaman alır. Benim durumum da aynen böyle işte. Monoton ve acayip sıkıcı hayatımda hiçbir zaman başıma iyi bir şey gelmedi. Hep bir talihsizlik, hep bir üzüntü, hep bir dert, hep bir şanssızlık... Sanırım bünyem buna alışmış ve kabullenmişti. Aksi olunca ters tepki veriyordu. Şimdi gerçekten iyi diyebileceğim, harika bir şey başıma gelmişti ama ben bir türlü inanmak istemiyordum. Delicesine hayran olduğum, hoşlandığım adam benden hoşlanıyordu. Ve Tanrım! Sevgili olduğumuzu söylemişti. Bu harika adam ile sevgiliydim. Ama asla inanmıyordum. O kadar şanslı bir insan olduğumu düşünmüyorum, kesin rüya gördüm. Belki de şizofrenimdir ve bunu kendi hayal dünyamda yaşıyorumdur? Hayal olan bir Tony Stark ile ilişkim olduğunu düşünüyorumdur. Bunun gerçek olduğunu düşünsenize. Felaket olmaz mıydı? Hiçbir şeyden haberi olmayan gerçek Tony Stark sadece fizik öğretmenimken ben hayal ettiğim Tony Stark ile hayal olan bir ilişki yaşıyorum. Eğer böyleyse lütfen hep şizofren kalayım ve gerçeği öğrenmeyeyim.

Okulun bahçesinden içeri girmeden ilk kez dalgalandırdığım saçlarımı düzelttim ve duruşumu dikleştirerek içeri adımımı attım. Ne yapmam lazımdı? İnsanlara söyleyecek miydik? Okulda hiçbir şey yokmuş gibi mi davranacaktık? Onun yanına mı gitmeliydim? Yoksa gelmesini mi beklemeliydim? Bahçenin ortasında yavaş adımlarla yürürken kulağıma dolan lastik sesi ile girişe baktım. Tanıdık siyah spor araba görüş alanıma girdiğinde sırıtmaya başlamıştım. Arabayı park etmesini izlerken yanıma gelen gerzeği fark edememiştim tabi.

"Günaydın güzelim."

Kulaklarım bu sesi duyduğu için acı çekiyor, imdat! Ona baygın bakışlarımı gönderirken içimdeki kusma isteğini bastırmak zor olmuştu.

"Defol git Gabe."

"Ah, hadi ama fazla naz yapıyorsun!"

Kusmak istiyorum. Hem de tam suratının ortasına! Başımın kara belası iğrenç herif. Bana yaklaşıp kolumu tuttuğunda resmen tıslamıştım.

"Bak, son kez söylüyorum beni rahat bırak. Yoksa-"

"Yoksa ne? Yoksa ne olur?" Alayla konuştuğunda yumruğumu iğrenç suratına geçirmek için hazırlanıyordum.

"Yoksa karşında beni bulursun."

O nasıl ses tonu be adam? Yeri göğü titrettin! Aşığım sana aşık! Güneş gözlüğünü çıkarıp yamukça sırıtarak bana baktıktan sonra sert ifadesiyle Gabe'e döndü.

"Sen her şeye burnunu sokma Stark."

"Sana sokacağım ben, pis velet." Gözlerim irileşirken Tony Gabe'e bir yumruk savurmuştu. Gabe yere yapıştığında yüzümde geniş bir sırıtış oluşmuştu. Yerlere layıksın lağım faresi! Tony bana baktığında gülümsememi sildim. Benim yüzümden böyle saçma sapan bir olaya bulaşmıştı.

"Sen iyi misin kedicik?"

"Evet ama keşke karışmasaydın."

"Ne demek karışma-"

"Tony! Yani... Bay Stark!" panikle bağırdığımda Tony gözünü tutuyordu. Biz konuşurken yerden kalkıp beklemediği anda yumruk atmıştı. Şerefsiz. Tony ona doğru yürüdüğünde insanlar ayırmak için gelmişti bile. Ben Tony'i tutarken birkaç kişi de kuduz köpek gibi çırpınan Gabe'i götürmüştü. Ortalık sakinleştiğinde ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Benim yüzümden olmuştu her şey.