Uratuj mnie ...Kenma

Rozdział 7

Wyszliśmy z terenu szkoły i zaczęliśmy się kierować do pobliskiej kawiarni, na moje szczęście nie poszliśmy do tej w której pracuję.

-O czym rozmawiałaś z trenerem Kitsune-chan?
-O niczym ważnym Kuroo-san i proszę nie mów na mnie Kitsune.-odparłam szybko spoglądając na niego kątem oka.
-No niech ci będzie Naruko.- westchnął cicho.

Spojrzałam na niego obojętnie i weszłam do kawiarni pod którą staliśmy kilka minut, usiadłam koło okna i czekałam aż mój towarzysz łaskawie już do mnie przyjdzie. Zaczęłam się bawić skrawkiem spódnicy i spojrzałam znudzona na Kuroo.

-Nie rób takiej minki Naruuu-mruknął wesoło, uśmiechając się przy tym jak rasowy pedofil.
-Kuroo-san wyglądasz jak pedofil z tym uśmieszkiem.
-No wiesz ty co Naru?- skrzyżował ręce na klatce piersiowej i zrobił obrażoną minę przez co zaczęłam się cicho śmiać.
-No w końcu się uśmiechnęłaś.- odparł wesoło i zaczął przeglądać menu.

Wzięłam z niego przykład i sama zaczęłam przeglądać listę dań i napojów. Po chwili do naszego stolika podeszła kelnerka, która sprawnie zanotowała nasze zamówienia. Kiedy czekaliśmy na swoje dania Kuroo starał się wyciągnąć ze mnie o czym rozmawiałam z trenerem. Nawet jak przyszła kelnerka z naszym zamówieniem dalej zawzięcie rozmawialiśmy, później Kuroo zaczął mi opowiadać o swojej drużynie, treningach i meczu z liceum Karasuno. Najdłużej jednak opowiadał o tym meczu, a szczególnie o niesamowitych pierwszakach. Ani razu mu nie przerywałam widać, że siatkowa jest dla niego bardzo ważna tak samo jak i dla mnie ale przez prace nie jestem w stanie dalej grać.

-Naru za dwa tygodnie będzie w naszej szkole obóz treningowy.
-I co związku z tym Kuroo-san?- mruknęłam cicho i dopiłam swoją herbatę.
-Może zostaniesz naszą menadżerką, bardzo byś nam pomogła.
-Kuroo-san nie mam przecież żadnej wiedzy o siatkówce a to na pewno się przyda, prawda?- gładko skłamałam i spojrzałam w oczy mojego towarzysza.
-Ale tego można się szybko nauczyć Naru.
-Przecież wiesz, ze mam prace. Nie mogę z niej zrezygnować.
-A twoi rodzice? Przecież masz dopiero 17 lat więc nie powinnaś się martwić o pieniądze od tego chyba są rodzice.
-Mam 16 lat z moją wiedzą dyrektor zgodził się żebym była w drugiej klasie.A co do pracy moich rodziców to nie twój interes Kuroo-san.-wstałam szybko i czym prędzej wyszłam z lokalu. Westchnęłam cicho i zanim zdążył wyjść z lokalu uciekłam szybko w stronę domu.Wtedy jeszcze nie wiedziałam, że przez cale spotkanie byłam obserwowana.