May 26, 2018 nasa korea na sya ngayon. May kailangan kasi silang gawin isang buwan lang naman siya doon. Pero habang tumatagal ay nakasanayan ko na rin na wala sya dito.
Palagi kasi kaming kasama noon. Second year high school (Grade 8), it was just a blast hindi ko akalaing magkagusto ako sa kanya. Akala ko ako lang ang may nararamdaman yun pala siya din.
I know him before first year highschool palang ay kilala na sya ng lahat, hindi siya pure pilipino may dugong pakistan din sya. Kahit ganyan sya tanggap ko pa rin siya.
Kasi kung mahal mo ang isang tao tatanggapin mo kung ano siya hindi yung anong meron siya.
July 05, 2017 eto ang araw na tayo na, ang masayang araw sa buhay ko. Akalain mo isa lang akong ordinary girl sa campus tapos siya, siya ang siga sa campus.
Medyo awkward yung simula pero habang tumatagal ay mas lalong gumaganda ang daloy ng relasyon namin.
June 15, 2018. The day na sinabi mo sa akin na may emergency na kailangan kang umuwi ng pinas. Medyo naguguluhan ako kung bakit pero ang sabi mo ay "Si Mama" yan palang alam ko na ang nangyare kay tita.
Breast Cancer ang sakit niya pero hindi ko matanggap na wala na sya ang mas masaklap pa ay hindi niya naabutan ang mama niya.
Ang sabi ni tita kapag wala na sya ay doon titira sa korea si Mark.
Long- distance relationship
Kaya ba namin ito? O baka hindi.
Baka sakaling makahanap siya ng iba dun?
Wag naman sana T_T
"DISTANCE IS JUST A LITTLE IMAGINATION"
All rights reserved
June 15, 2018
YOU ARE READING
DISTANCE IS JUST A LITTLE IMAGINATION
Teen FictionBecause imagination is more important than blaming.
