daddy | superfamily + wade wilson

4

"Kıyafeti var, oyuncağı var, okulu var, yemeği var ve ben daha 18 yaşında bile değilim!" Peter masaya yumruğunu vurmuştu vurmasına ama, kimsenin onı ciddiye aldığı yoktu.

Küçük Tony ve Steve'in ihtiyaçlarının artması yeni sorunlar, sorunlar da evde büyük kavgaları tetikliyordu. Peter bunun üzerine Avengers'ı toplamış, onlara akıl sağlığının tehlikede olması da dahil tüm ayrıntıları anlatmıştı.

Sonuç; Elmasından kocaman bir ısırık aldıktan sonra boş boş duvara bakarken sandalyesine daha da yayılan bir Hawkeye-- Ne harika.

Avengers çoğu kişinin gözünde kahraman olabilirdi ama Peter'ın hayatını kararttıkları gerçeği de göz ardı edilemezdi.

"Çocukların ihtiyaçları konusunda sana yardımcı oluruz Peter." dedi Fury çocuğu başından savmak istercesine.

"Ama onlar çocuk değil! Çocuk olan benim--"

"Peter sadece kısa bir süre katlanamaz mısın? Gerekirse okula da giderler--"

"BENİM DE OKULUM VAR!"

"Daha iki hafta önce babana okula gitmen için bir nedenin olmadığını söylüyordun." dedi Clint. Bulundukları durumdan gayet de zevk alıyordu.

"Dünyanın en tehlikeli iki adamını küçük çocukların arasına, okula mı gönderiyorsunuz? Cidden mi? Peter yüzünü ovuşturdu. Yapmayın ama!"

"Sen söylemezsen kimse bilmez?" Fury tek kaşını kaldırıp onay almak için bekledi.

"Ama--"

"Toplantı burada bitmiştir, babanın hesabında zaten yüklü miktarda para var-- alışveriş konusunu kendin hallet."

"AMA BEN YEMEK YAPAMAM!"

"Evde bu işlerle ilgilenen bir yardımcın var sanıyordum?"

Peter gözlerini kısıp dünyanın en aşalık insanlarına baktı. "Babam beni Wade ile yalnız bıraktığınızı öğrenince sizi öldürecek."

"Bu doğru, dedi Natasha ayaklanırken. Daha sonra Peter'a dönüp gülerek göz kırptı. Ama o daha çocuk."

×××

"İyi günler efendim," dedi Happy ona veda ederek. "Yarın sizi almaya gelirim-- Yani, alışveriş için. Bayan Potts yardımcı olmamı söyledi."

Peter gülümseyip teşekkür ettikten sonra Jarvis ona kapıyı açtı.

Evet, babalarını kaybetmişti. Ölüm ya da yok olma gibi değil-- Sadece babaları artık onun babası değildi. Garip. Ürkütücü. Sinir bozucu. Ve Peter'ı depresyona sokabilecek kadar kuvvetli. Ya Loki onları düzeltemezse diye tüm gün düşünüyordu, şimdi yaptığı gibi ki-- kapıdan girdiği an o ses duyuldu.

"Babam gelmiş!" küçük adım sesleri ona yaklaşırken yere oturup ağlamak istedi. Diğeri de ona katıldı.

"Çekil! Hey-- O benim babam!"

"Hayır! Benim!"

"Benim diyorum sana!"

Esmer olan sarışın olanı saçından çekip kendisiyle birlikte yere yapıştırırken Peter onları izledi.

"Baba! Sarışın olan dolu gözlerle ona dönü. Bana vurdu!"

Peter hiçbir şey söylemeyip boğazındaki düğümle merdivenlere doğru ilerlerken Wade belirdi, yüzünde her zamanki sinir bozucu ifadesiyle. Ama saniyeler sonrs o ifade kaybolup yerini telaşlı bir hal aldı. "İyi misin?" diye sordu Wade usulca ona yaklaşırken.

Peter hafifçe başını sallayıp yukarıya çıktı.

Hayır efendim, durumları komik falan değildi. Peter babalarını sonsuza dek kaybedebilirdi. Onların onu büyütmesi gerekirken o onları büyütebilirdi-- Korkunç! İşte tam da bu yüzden ağlamalıydı.

×××

Ay yazık günah be xjxmclcmg
Kendinizi bi' onun yerine koyun, awww çok kötü zkxkxkfk

Ve ben yine saçma kitaplar kategorisine bir kitap daha eklemeyi düşünüyoruuum! Ama çok fazla kurgu var-- ama olsuuun..