Yeni bir güne uyandım günlerden cumartesi ve saat daha sabah 05:30 balkona çıktım, gün doğumu çok güzeldi havuzdan güneş ışınları kırılıp yüzüme vururken ki o hissi size anlatamam.
Saat 06:13 kahvaltı etmek için mutfağa indim, süt ve yulafımı alıp dolabın kapağını kapattım. Telefondan da Bruno Martini- Hear Ne Now açıp dinlemeye başladım. Derken şarkının en güzel yerinde mesaj sesi araya girdi ve şarkımı böldü, kim bu saatte diyerek telefonu elime almıştım ki Rosie bir tebessüm indi yüzüme,
" Nerdesin?"
"Evdeyim de. Numaramı hala rehberinde tuttuğuna inanamadım"
"Neyse ne. Bugün ödev için kütüphanede buluşmamız gerek öğlen 4'te okulda ol"
"Benim ev boş burda yapabiliriz istersen tabi?"
"Yok ben almayayım."
"Pekala" diyerek telefonumu tezgaha bırakıp şarkımı baştan açtım ve yemeğime devam ettim.
Bugün tüm gün onunla olacaktım bu benim için bir şans tanrı tarafından bahşedilmiş bir şans iyi kullanmalıyım. Zamanın hızlı geçmesi için odama geçip PS4 konsolunu çalıştırıp oyumu oynamaya koyuldum ama bu oyunlarda artık sıkıcı ve çocukça geldiği için geri kapattım.
Evin içinde bir sağa bir sola dönüyordum, arkadaşlarımı arayıp onları cafede buluşmak için saat 12de uygun olup olmadıklarını sordum ve kabul ettiler.
Saatime baktım ve 11:30 geçiyordu hemen çıkıp arabama bindim ve Brooklyn cafeye sürmeye başladım. Vardığımda arabayı park ettim ve cafeye girdim bizimkiler gelmişti ve masa ayarlamışlardı bile onların yanına gidip selam verip oturdum, Dexon arka masayı işaret ederek, kaşında yara bandı dudağında patlak elmacık kemiğinin orda morluk olan David'in burada olduğunu gösterdi ve bende keskin bir gülüş
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
atıp yerime oturdum. Dünkü olay ve Rosie hakkında uzunca bir konuştuk daha sonra saatin 3 olduğunu fark edince cafeden çıkarken, David'in sandalyesine hafif bir tekme attım.
***
Okula vardığımda Rosie'yi aradım
"Alo Rosie neredesin ben okula vardım?"
"Arkana bak görürsün" diyerek telefonu suratıma kapattı. Beyaz elbisesi ve sarı saçları ile adeta modellere taş çıkartıyordu ve ben sadece hayranlıkla izliyordum.
"Hadi girelim"
"Hı"
"Kütüphaneye diyorum hadi girelim tüm gün seni burada bekleyemem. Akşam 8de kapanıcak araştırmamızı hızlıca yapmalıyız"
"Hı. Tamam anladım hadi"
Kütüphaneye girdiğimizde çok sessizde herkes kitaplara gömülmüş bir şeylerle uğraşıyordu ve ben sessizlikten hiç hoşlanmam. Derken en yakın boş olan yeri işaret edip "şuraya oturalım" dedim o da sadece kafasıyla onayladı.
