Alpphine Academy (The Revenge Of The Fallen)

Four

"Since wala pa akong idea kung ano ba ang ability mo kaya di pa kita mate-train..."

Sabi niya. Nandito pa rin kami sa isla. Wala ng masyadong estudyante di tulad kanina. Yung iba kase nasa kanya kanya ng mga rooms and yung iba nagte-train parin. Nakaupo lang kami dito sa isang bench. May nagiisang isla kase dito na kakaiba at dito ako dinala ni Luca. Infairness, maganda ang lugar. Tamang lugar para makapagrelax. Maraming mga puno, just like a normal park. Maaliwalas ang panahon.

"Then?" Sago ko.

"Alam mo ba na may kalaban na akademya ang Alpphine?" Tanobg niya sa kin na biglang pagtingin ko sa kanya. "Really?" So, ano bang pake ko don?

"Lewish Academy. Yun ang paaralang kalaban ng Alpphine. Katulad dito sa Alpphine, tini-train rin ang mga estudyante nila don. Ang kaibahan nga lang ay sapilitan ang ginagawa nila sa mga 'to. Malalaman nilang taga Alpphine ang isang tao kapag may palatandaan ito. At ang ginagaaa nila ay sapilitang ginagamitan ng mahika at pinapalitan ang palatandaan ng sarili nilang marka."

That one is creepy. "So, does it mean na maswerte kami ganon? Tsk."

"Maybe yes, maybe no. Hindi pa rin tayo makasisigurado kung hanggang kailan magiging ok lang lahat..."

"Ha?"

"Sa tamang panahon maiintindihan mo rin." Nagbago bigla ang tono ng boses niya. Aish.. Magda-drama pa yata 'tong mokong na 'to.

"So ano nang balak mo?" Pagbabago ko ng timpla ng kapaligiran.

"Nag eenjoy ka ba dito?" Pagbabalik niya ng ibang tanong sakin.

"Ako nagtatanong diba? Tss." Nagsisimula na naman siya. "Saka nagtatanong kapa kung nag eenjoy ako, sa tuwing kasama kita nasisira ang araw ko! Tss.."

"Bakit? Ngayon palang naman tayo nagkasama diba? Hahaha, patawa ka rin noh." Natawa siya bigla habang ako kunot ang noo. Tsk. Oo nga ngayon lang tayo nagkasama pero parang bangungot araw ko sayo. Tsk.

Di nalang ako umimik. Kaya natahimik na naman kami pareho.

"Kilala mo ba si Reid?" Ayan na. Nagtanong na naman ulit. But this time, looks like seryoso ang boses niya.

"Oo, siya lang naman si Reid Avust A.K.A. Mr. Coldguy."

"Hindi, what I mean is personally mo bang kilala?" Ano naman pinagsasasabi nito?

"Are you crazy? Nakita mong bago palang ako dito diba? Seriously? Itatanong mo talaga sakin yan? Mag isip isip ka nga sa tinatanong mo. A, saka nga pala napansin ko lang bakit ganun kahaba ang buhok nung Reid na yun? Di niya ba alam ang salitang gupit?" Natatawa kong sagot sa kanya. May konti yata sa utak yon.

"Ah yun ba? Matagal na mula nung pinaputol niya ang buhok niya. Pero yun na ang huling pagkakataon. Hanggang ngayon hindi niya na pinaputol iyon. Ang sabi sabi daw kase hindi niya puputulin yun hangga't di niya matatagpuan ang taong nawalay sa kanya ng matagal na panahon."

"Aba, may kadramahan din pala sa utak yang Reid na yan ano? May pahaba ng buhok effect pa."  But of course, bagay naman niya talaga.

"Ahh, nevermind. Change topic. Wala ka bang ibang nararamdaman sa katawan mo?" Tanong niya.

"Nothing aside from awaking everymidnight dahil sa bwisit na pananakit ng katawan ko."

"Hayaan mo lang. Unti unti na kaseng inaabsorb ng katawan mo ang abilidad na kaya mo. Lilitaw rin yang abilidad mo."

"But one more keeps bothering me. Lagi kaseng sumasakit ang ulo ko then may halo hslong imahe ang lumalabas. Does it mean ba na sign ng ability 'yon?"

Natigilan siya sa tinuran ko. "Baka may ability ka ng precognition na kayang magpredict ng mangyayari for about 48 hours. O di kaya ang ability na retricognition that can predict the past? Kailangang malaman 'to ng mga teachers." Akmang hihilain na niya ako pero nagpumiglas ako.

"No!" Gulat siyang hinarapa ako. "I mean, not now. Gusto ko pang intindihin ang mga bagay bagay."

"Yun lang ba? Kaya nga nandito ako para matulungan kita." Ani niya at bumalik kami sa pagkakaupo. "Pero kung 'yan ang desisyon mo. Sige, payag ako."

"Good. Minsan matino karin naman palang kausap." Sabi ko.

Nabaling ang atensyon ko sa isang lugar. "Ano yun? May batis ba dito sa tabi ng school?" Biglang tanong ko na ikinagulat at ikinalaki naman ng mga mata niya. "Oh? Napano ka? You looks like a damn boy who was frightened by a ghost" tawa kong sabi sa kanya.

"Paano mo nalamang may batis sa tabi ng school?" Seryosong sabi niya.

"E, malamang nakita ko. Of course may mga mata ako noh? Like duh? Hay naku may konti ka talaga. Tss." Napacross arms nalang ako sa kanya.

"Pero natatakpan yan ng mga naglalakihang puno dito. More or less one hundred meters pa ang layo nun mula rito..."

Nabuhayan ako sa sinabi niya. Tinignan ko ulit ang lugar. Tama. Bumalik sa na dati ang paningin ko. Mga naglalakihang mga puno nga ang nakikita ko ngayon. Napabaling ulit ang tingin ko kay Luca. Pero..

Pero wala na siya...

Natakasan na naman ako ng lalaking 'yon. Panigurado sasabihin na niya 'yun sa mga prof. But I feel something's not good gonna happen. Bigla rin akong kinabahan. Baka ito nga ang abilidad ko. I can see everything and anything within that one hundred meters kapag seryoso ako. Its my undiscovered ability and now I'm exploring on it.

To be continued.....

Sorry mga ka-Alpha kung kaunti lang ang chapter na ito.. Promise babawi ako for the next chapte! Enjoy!