Protect Him ✔ - Jeon Jungkook (Dutch FF)

#28*

"Hoe bedoel je?" vraag ik aan hem. Mijn buik voelt raar aan, is dit hoe het voelt om vlinders in je buik te hebben? 

"Ik wil je overtuigen dat niet alle mannen zo zijn, zoals je neef tegen je was" zegt Jungkook die nog steeds zijn hoofd tegen mijn buik aan houdt. Ik vraag me af of hij gespannen is, net zoals ik.

"Nora noona, wil je met me praten? Ik wil je beter begrijpen, weten hoe je je voelt" Jungkook haalt zijn hoofd van mijn buik en kijkt omhoog. Zijn bruine parels kijken op naar me en ik knik langzaam.

Jungkook laat me los en gaat naar de muur toe zodat hij met zijn rug tegen de muur kan leunen. Hij klopt op het bed en ik schud mijn hoofd, ik wil niet bij hem zitten, niet op die manier.

"Waarom niet?" vraagt hij en ik slik "Ik wil het niet" "Maar-" "Jungkook dat wil je niet weten" zeg ik tegen hem en zie de teleurstelling zijn gezicht overnemen. 

"Vertrouw je me niet?" vraagt Jungkook en ik haal mijn schouders op. Ik vertrouw hem wel, maar ook niet. Ik begrijp mijn gevoelens niet, het gaat tegen elkaar in. 

"Het doet me herinneren aan... een moment" zeg ik terwijl de beelden door mijn hoofd gaan. Ik zie het bijna recht voor me, als een hologram, zo goed staat het in mijn hoofd geprent. 

En dat is niet positief. Dit zal voor altijd in mijn ogen gebrand staan.

Jungkook steekt zijn hand naar me uit dichtbij genoeg voor me om het te pakken. "Ik wil je helpen om over die herinnering heen te stappen. Dat het nooit meer zal gebeuren" vertelt hij en ik kijk naar de hand.

"Het zal je nooit meer gebeuren" zegt Jungkook en ik kijk op van zijn hand. Zal ik zijn hand pakken? Durf ik het? Wil ik het?

Ik pak zijn hand, om zo nog te blijven staan.. Ik wil er vanaf. Ik wil het weghebben. Misschien kan Jungkook me erbij helpen. Ik wil dat Jungkook me erbij kan helpen.

Ik ga zitten op het bed en ga naast Jungkook tegen de muur aan zitten. Onze schouders raken elkaar omdat hij iets naar mij opschuift. "Ik ben trots op je" zegt Jungkook maar ik kijk hem niet aan. 

"Wat gaat er door je hoofd heen?" vraagt Jungkook na een stilte. Ik staar naar mijn handen die op mijn schoot liggen "Veel" "Vertel me, laat het eruit".

"Nora noona, ben je naar een psycholoog geweest voor deze dingen?" vraagt Jungkook als ik nog steeds stil blijf. "N-nee" mompel ik en voel een traan uit mijn oog ontsnappen. 

"Mag ik je psycholoog zijn?" vraagt hij en ik kijk naar hem "Maar je gaat dan met mijn problemen rondlopen. Je hebt al genoeg aan jezelf Jungkook".

"Dat maakt me niet uit. Jij helpt mij en ik help jou. Ik wil je beter leren kennen Nora. Ik ben verliefd op je" legt hij uit en legt voorzichtig een hand op mijn been. 

Kippenvel schiet over mijn lijf maar probeer mezelf rustig te houden.

Het is Jungkook. Hij zal het nooit doen. toch? Nora blijf nou maar gewoon rustig 

Ik zucht en Jungkook haalt zijn hand weer weg, had hij door dat ik het niet fijn vond? "De dingen die ik heb gedaan met mn neef gaan nu door mijn hoofd heen" zeg ik, Jungkook blijft stil. 

"De vraag of ik je moet vertrouwen. Ik wil je vertrouwen maar alles wat ik mezelf vroeger wijs heb gemaakt gaat er tegenin. Ik word er gek van, continu ben ik ermee bezig" vertel ik verder en kijk dan om naar Jungkook.

Hij kijkt me ook aan en onze ogen ontmoeten elkaar. Jungkook ziet er bezorgt uit, hij wil me echt helpen. 

"Ik wil over de angst heen..." tranen prikken weer in mijn ogen "Alleen is het zo lastig" Jungkook knikt. "Het is oke, bij mij kan je alles eruit laten" zegt hij terug.

Onze ogen laten elkaar niet meer los als het stil is. Ik slik en zie dat Jungkook blosjes op zijn wangen heeft gekregen. Weer komt dat gevoel weer in mijn buik en lijkt het alsof ik alles vergeet.

Ik voel me veilig. Los van alles wat ik heb meegemaakt. Ik voel me normaal, bij Jungkook, op dit moment. 

Er komt een lach op mijn gezicht en veeg een traan weg met mijn hand. Ik draai me iets naar Jungkook toe waardoor hij wat meer verbaast naar me kijkt. 

"Ik voel me beter" zeg ik en leg mijn hoofd op zijn schouder "Dankjewel Jungkook". Ik dwing mezelf een beetje om dit te doen, maar ik doe het ook omdat ik me er goed bij voel. 

"I-ik hou van je" stottert Jungkook en ik lach nerveus en kijk rond in zijn kamer. Nog steeds met mijn hoofd op zijn schouder voel ik dat hij zijn hoofd tegen die van mij aanlegt.  

Goed gedaan, Nora... goed gedaan... echt waar.