Protect Him ✔ - Jeon Jungkook (Dutch FF)

#11

"NEE!!" Gil ik in de man zijn hand terwijl ik zijn lichaam tegen die van mij aan voel drukken. "Stil nou...  We willen wel dat het geheim blijft he" de man zuigt aan mijn nek en komt weer even los.

Ons geheim... ons geheim...

"En het is niet leuk meer als ons geheim bekend wordt toch?" Sist hij en ik durf nu niet meer te gillen. Adrenaline raast door mijn lichaam maar tegelijkertijd ben ik verlamt doordat er herinneringen door mijn hoofd gaan als bliksem.

"BLIJF VAN HAAR AF!" Hoor ik opeens een bekende stem roepen en ik open mijn ogen. De man die bovenop me ligt schrikt en wordt bijna direct van me af gerukt.

Ik kijk verbaast hoe de jongen voor me, met zoveel gemak de man, die net nog op me lag, van me los kon trekken. De jongen schopt de man hard in zijn 'noten' en roept nog wat na terwijl de man (met veel pijn) wegrent.

De adrenaline in mijn lijf zorgt ervoor dat ik begin te trillen en de jongen hurkt voor me "Nora noona, gaat het?". Ik kijk door mijn waterige ogen naar Jungkook.

Hij kijkt me bezorgt aan "De man is weg, ik ben er". Jungkook wil me geruststellen maar ik schuif weg als zijn hand mijn schouder raakt. "N-nee" mompel ik en er rollen weer een paar tranen over mijn wangen.

"Nora het is oke, rustig ademhalen" Jungkook fluistert naar me en op een of andere manier helpt het me wel. Ik zucht diep en Jungkook knikt naar me "Goed zo, kan je gaan staan?".

Ik knik en wil gaan staan. Jungkook pakt mijn hand als ik even wankel en ik trek hem snel terug. "Nora laat me je helpen" "Raak me alsjeblieft niet aan" zeg ik en Jungkook kijkt me onbegrijpelijk aan.

"Oke... lukt het zo?" Vraagt hij en ik knik "Dan gaan we naar huis". De weg loopt een beetje schuin en na een paar stappen val ik weer bijna om. Mijn hele lichaam trilt nog steeds van wat er net is gebeurt.

"Nora!" Jungkook ziet het maar pakt me net niet vast bij een arm. "Laat me je alsjeblieft tillen... dit gaat niet goed zo" Jungkook hurkt voor me neer "Kom op mijn rug".

Ik kijk naar de rug van Jungkook en zucht diep "O-oke". Met veel tegenzin pak ik zijn schouders en zijn handen gaan in mijn knieholtes om me op te kunnen tillen. Ik geef een klein gilletje als hij me tilt en begin weer hard te trillen.

"Nora, het is oke. We gaan naar huis" zegt Jungkook en ik voel zijn duim mijn been aaien, het is een raar gevoel wat ik nu even heb. Angst, maar ook weer niet.

Ik blijf het zinnetje herhalen in mijn hoofd. We gaan naar huis. Het is oke. Ik lig straks in mijn bed. Alleen, zonder mannen.

"We zijn er" hoor ik Jungkook even later zeggen en ik kijk op. Ik heb de hele tijd in elkaar gedoken gezeten, mijn ogen hard dichtgeknepen.

Hij loopt door de gang van mijn huis en zet me neer voor de bank. Ik blijf staan en hij draait zich om, zijn ogen scannen me.

"Nora noona, ga rustig zitten. Ik zal wat drinken voor je pakken" zegt hij en loopt naar de keuken schuin achter me. Jungkook geeft me niet veel later een glas water "Probeer wat te drinken oke?".

Ik tril nog steeds maar minder dan eerst, gelukkig. Ik neem een kleine slok en zucht diep, in mijn ooghoek merk ik dat Jungkook me nog steeds bezorgt aankijkt.

Toch voel ik me beter op mijn gemak bij hem dan bij andere mannen. Hij heeft iets zachts om zich heen zitten, iets onschuldigs. Maar ik blijf alert, hij is toch dichtbij.

"Geef je glas maar" zegt Jungkook dan en ik geef hem mijn glas. "Je trilt nog" hij kijkt naar mijn handen en opent die van hem vlak voor me "Geef me je handen".

Ik kijk ernaar en dan zijn ogen, groot en bezorgt. Met een brok in mijn keel leg ik langzaam mijn handen in die van hem en hij sluit ze. "Sluit je ogen" zegt hij maar ik schud mijn hoofd.

"Het is oke, ik zal je nooit wat aandoen" Jungkook kijkt me recht aan, geen glimlach of ander trekje is te zien. Ik slik, weet hij wat ik heb meegemaakt?