Protect Him ✔ - Jeon Jungkook (Dutch FF)

#17*

"Nora, stop maar" zegt mijn neef en ik kijk hem aan. Hij haalt mijn hand uit zijn broek, ik ben doodsbang maar durf niks te zeggen. 

"Tegen niemand zeggen oke?" gaat hij verder als we normaal op het bed gaan zitten.

"Wat?" vraag ik "Wat je net heb gedaan, tegen niemand vertellen. Zelfs mama of papa niet" legt mijn neef uit en ik knik netjes.

Ik heb geleerd dat ik nooit tegen iemand in moet gaan als diegene ouder is. Het is mijn neef, ik kijk tegen hem op. Ik zal hem nooit laten vallen, nooit gemeen tegen hem doen.

"Het blijft ons geheimpje" fluistert mijn neef dan en ik herhaal het "Ons geheim". Ik heb nog nooit eerder een geheim gehad, nog nooit samen met iemand anders. 

Ik word wakker en voel aan mijn wangen. Ik veeg de opgedroogde tranen weg en duw mezelf omhoog zodat ik op de wekker kan kijken hoe laat het is. 

'4:17 am' geeft de wekker aan en ik zucht diep. Ik ben huilend in slaap gevallen, weer zo'n herinnering gedoomd. Ik ga zitten op mijn bed en kijk naar de badkamer, misschien helpt een lange warme douche. 

//JUNGKOOK POV//

Ik keek geschokt naar hoe Nora mijn hand van haar schouder sloeg. Ze keek me aan, ogen gevuld met tranen en een bange blik. Waarom was ze bang? Ik was het toch? 

Nora rende toen hard weg. Ik stond daar, mijn tas op mijn rug en vastgenageld aan de grond,  kijkend hoe iemand hard wegrende. Iemand die me heeft geholpen, iemand die me dierbaar was geworden ook al heeft ze dat niet door. 

Ik sta onder de douche, hete stralen komen hard op mijn rug. Vannacht heb ik lang wakker gelegen door Nora, ik maakte me zorgen. Waarom weet ik niet, of misschien wel?

Met een snelle draai aan de knop doe ik de douche uit maar beweeg me verder niet. Druppels warm water vallen op mijn schouders of gaan voor mijn ogen richting de betegelde vloer. 

Ik heb Nora mijn verhaal kunnen vertellen omdat ze voor me zorgde. Nora helpt me goed en ik ben daar heel blij om, maar toch gedraagt ze zich raar bij me. Maar omdat ze me helpt wil ik dat ook bij haar doen. 

Er is iets aan de hand. Ik weet niet wat, maar ik wil haar helpen. Ze is me dierbaar geworden in een korte tijd maar...

Ik vraag me af of ik dat ook voor haar ben, dierbaar.

//NORA POV//

Ik zit op de stoel aan de kleine eettafel. Het tikken van de klok is goed te horen in de kamer, maar dat is ook het enige wat ik nu hoor. 

Levenloos, dat is hoe ik me nu voel. Ik durf niet naar Jungkook toe. Wat zal hij wel niet van me denken? Ik heb zijn hand weggeslagen en ben weggerend. 

Ik voel dan wat over mijn wang lopen. Een traan, ik veeg hem weg en leg mijn hoofd op mijn armen op tafel. Wat ga ik doen, ik zie het niet meer, ik weet het niet meer. 

Langzaam sta ik op en begin naar de keuken toe te lopen. Met een zucht kijk ik de keuken rond, misschien moet ik iets gaan eten. 

Het is al bijna middag en ik heb nog niks op, gisteravond heb ik ook niet gegeten. Als ik me slecht voel eet ik sowieso niet, al mijn trek in eten is dan weg. 

Dan hoor ik mijn mobiel gaan, de vrolijke melodie klinkt vanuit mijn slaapkamer. "Met Nora" zeg ik en hoor dan de stem van Lisa aan de andere kant "HEY LEKKER DING!" roept ze vrolijk en ik kan mijn lach even niet tegenhouden.

We hebben een paar keer eerder al gebeld maar het blijft lastig door het tijdverschil. Lisa vertelt allemaal dingen die bij haar zijn gebeurt maar wil dan wat van mij horen.

"En jij? Je hebt je eerste echte werkdag gehad toch?" zegt ze vrolijk, ik knik ook al weet ik dat ze dat niet kan zien. "Hoe ging het?" vraagt Lisa "Het ging best goed, ik heb veel geleerd van de anderen" vertel ik. 

"Je bent best kortaf vandaag Nora... is er wat aan de hand?" vraagt Lisa na een korte stilte. Waarom kent ze me zo goed? Het is al helemaal erg dat ze dit merkt terwijl we aan de telefoon zitten te praten.