შეუძლებელი

თავი 5

სკოლაში ვიყავი კელი დღეს არ იყო რადგან გაცივდა და სიცხე ქონდა P.S ჯონათანს შოკოლადების შემდეგ ძალიან დავუახლოვდი სულ ერათად მივდიოდით სახლში და ეზოშიც ერთად ვიყავით მე ჯონათანი და კელი... არც ჯონა იყო სკოლაში (ჯონათანს მოფერებით ჯონას ვეძახდი) დედამისთან ერთად ქალაქგარეთ იყო გასული მოკლედ იმ დღეს სკოლაში უაზროდ ვიყავი რადგამ ჩემი საუკეთესო მეგობრები არ იყვნენ. გაკვეთილების შემდეგ კელისთან ასვლას ვაპირებდი.
2:35PM-გაკვეთილების შემდეგ

მარტო მივდიოდი... სახლში ავედი ჩანთა ლოგინზე დავაგდე დედას დატოვებული ფული ავიღე და მარკეტში ჩავედი... კელის რაც უყვარს ყველაფერი ვიყიდე და მისი სახლისკენ წავედი.
-გამარჯობა ქალბატონო ვერა (მე)
-გამარჯობა ამელი კელი გელოდება ოთახშია შემოდი (ვერა)
ქალბატონი ვერა დღეს მგონი კარგ ხასიათზეა.. ეს კარგია... როგორც იცით კელის დედა არ ყავს ვერა კი მისი დედინაცვალია.
კელის ოთახში შევედი იწვა თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა და სულ აცემინებდა.
-ჩემო საწყალო რა გითხრა ექიმმა (მე)
-ვირუსია რაღაც სამ-ოთხ დღეში გაგივლისო რაღაც წამლები დამინიშნა. (კელი)
-ტკბილეული და წვენი მოგიტანე იქნებ გეჭამა. (მე)
-ცოტა ხანში შევჭამ ახლა რაღაც უნდა გითხრა. (კელი)
-რა ხდება? (მე)
-დამპირდი რომ არ ინერვიულებ.. (კელი)
-ვერ დაგპირდები მითხარითქო (მე)
-ტაილერი ისევ წავიდა ოღონდ შეიძლება ჩამოვიდეს ზუსტად არ ვიცი მაგრამ ის ზუსტად ვიცი რომ იქ შეყვარებული ყავს. უკვე დიდი ხანია ერთად არიან..
გაოცებისგან, სიბრაზისგან, სევდისგან ხმა ვეღარ ამოვიღე უბრალოდ ჩანთა ავიღე და წამოვედი. კელი ოთახიდან მიყვიროდა რომ არ წავსულიყავი მაგრამ არც ვისმენდი უბრალოდ კარი გავაღე და კიბეები ისე ჩავირბინე ნორმალურად არც მახსოვს. გარეთ საშინლად წვიმდა მე კი ეს არ მადარდებდა უბრალოდ დავდიოდი ... ჩემი და კელის საყვარელ სკვერში მივედი ჩამოვჯექი ისევ საშინლად წვიმდა.. ამ დროს ჯონა შევნიშნე ჩემსკენ მორბოდა სკვერში შემოვარდა და ისე ჩამეხუტა გეგონებოდათ საუკუნე იყო გასული რაც არ მინახავს... P.S თურმე დღეს ჩამოსულა და არც არაფერი არ უთქვამს.
ამეტირა და საშინლად მომაწვა ყველა ემოცია ერათად ჯონას ვეხუტებოდი და უბრალოდ გამწარებული ვიყავი ტყუილისგან და აფერისტობისგან.
-ჩემო ტკბილო იცი როგორ ვინერვიულე ? კელიმ გაგიჟებულმა დამირეკა.. ყველაფერი მომიყვა.. გთხოვ არ ინერვიულო რაა
-მაპატიეთ რომ განერვიულეთ მაგრამ მარტო ყოფნა მინდოდა.
-არაუშავს ახლა წამოდი ჩემთან წავიდეთ და ცხელი ჩაი დავლიოთ
-არა სახლში წავალ
-არა ჩემთან წამოხვალ ვიცი რომ დედაშენი დღეს მორიგეა და მარტო არ დაგტოვებ
-კარგი წავიდეთ
მე და ჯონათანი წვიმაში გავრბოდით ეს ყველაფერი იმ მომენტში რომანტიულადაც მეჩვენებოდა მაგრამ არა ის ხომ ჩემი მეგობარია... მაგრამ ისეთი საყვარელია.. მაგარამ... ჯონასთან სახლში ავედით პირსახოცი და თავისი მაისური მომცა რაც დიდი მქონდა და გეგონებოდათ კაბა მეცვა... მომწონდა...
-ჩაი გინდა ჩემო ტკბილო? (ჯონა ასე მეძახდა)
-კი ჩემო ტკბილო კი (მე)
გაგვეცინა... მიყვარს როცა იღიმის მაგ დროს საშინლად საყვარელია
ჩაი დავლიეთ ვილაპარაკეთ და გადავწყვიტეთ ფილმისთვის გვეყურებინა.
-ასტრალი თუ წყევლა? (ჯონა)
-საშინელებას უნდა ვუყუროთ? აუუ არა რა..
- კი კი და ჩუუ ... რომელითქო ?
-ასტრალი იყოს კარგი
ჯონამ ასტრალი ჩართო გვერძე მომიჯდა.. ჩემდა უნებურად მას თავი მხარზე დავადე და ასე ვუყურებდით ფილმს. წვიმამ გადაიღო და ჩემი სახლში წავსლის დროც დადგა ჯონამ საშრობიდან ტანსაცმელი გამომიღო ჩავიცვი და წასასვლელად მოვემზადე.
-ჯონა მე მზად ვარ.. ხვალ სკოლაში ხომ მოდიხარ?
-კი ტკბილო შენც ხომ ?
-კიი ... სულ ცოტაც და დავასრულებთ სკოლას .. ძალიან მიხარია ... ისე ჯონა რაზე აბარებ?
-არვიცი ტკბილო შენ?
-არც მე.. კარგი ახლა წავედი
ჯონამ კარები გამიღო ლიფტთან გავედი.. ჯონა კარებში იდგა ... უეცრად ჩემსკენ წამოვიდა ხელები სახეზე მომკიდა ... დავიბენი... უეცრად შუბლზე მაკოცა და მითხრა;
-მიყვარხარ ტკბილო
-მეც მიყვარხარ.. უნებურად წამომცდა...
ჯონამ საყვარლად გაიღიმა ისევ მაკოცა შუბლზე და სახლში შებრუნდა...
სახლში რომ ავედი საშინლად დაბნეული ვიყავი ეს მეგობრული სიყვარული იყო თუ ნამდვილი სიყვარული ? ნეტა მართლა ვიყვარვარ? ... კიდევ უამრავი და უაზრო კოთხვები მიტრიალებდა თავში.. დღესაც ბედნიერი ვიყავი მაგრამ დაბნეული.