ARAF

SONA EREN DOSTLUK

"Eve bıraktığın için teşekkür ederim Yağız,bu arada sayende güzel bir gece geçirdim."

"Sana söylemiştim neyse şimdi biraz uyusan iyi olacak yarın görüşürüz."

"Görüşürüz."

Kapıyı yavaşca kapattım ve kapıya yaslandım.Bence mükemmel bir geceydi hele ki onunla dans ettiğim zamanlar ayrı bir keyif vermişti bana.İnanılmaz bir derecede heyecanlanmıştım.Neden böyle oluyordu?Aşık olmuyordum değil mi?Saçmalama Eylül,daha ne kadar tanıyorsun.Âşık değilsin saçmalama.Bu konuyu zor da olsa aklımın içinde bir süreliğine kapamıştım. Ayaklarıma kara sular inmişti,kilometrelerce yürümüşçesine ağrıyordu.Kendimi hemen yatağa atmam gerektiğini farkettim.Ağır adımlarla odama çıkıyordum ki kapının zilini duydum.Annem gelmiş olmalıydı evde olmadığı belliydi.Annemdir düşüncesiye ağır bir şekilde merdivenleri indim.Hep anahtarını alır bana ihtiyacı olmazdı neydi bu şimdi? Tam kapıyı açtım dönüp gidecektim ki Selen.Gelen Selenmiş.

"Selen,senin burada ne işin var?"

"Sakin ol ve beni dinle tamam mı seninle konuşmam gerek.En azından beni anlayacağını düşündüğüm için buraya geldim."

"Peki,ögrenelim bakalım.Geç içeri."

Yavaşça, biraz korkak adımlarla koltuğa oturmuştu,ben de yan tarafına oturmuş sehpanın üzerindeki mumu incelemeye koyulmuştum.Bir ara kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Konuşmasını bekliyordum ama bir türlü lafa giremiyodu.Allah aşkına burada film mi çekiyorduk.Nasıl bir durumun içersindeydim.Kaprisli iki dost birbirine trip atıyormuşçasına ne o konuşuyordu ne ben.Nefesimi topladim ve söze girdim.

"Evet seni dinliyorum.Konuş artık istersen."

"Bak Eylül bu konu için erken mi geldim geç mi geldim bilmiyorum ama sana diyeceklerim var."

"Eğer söylersen erken mi yoksa geç mi geldiğini anlayabileceğiz."

"Bak ben ilk defa böyle bir şey yaşıyorum ve ben gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum."

"Söyleyecek misin artık?"

"Eylül,ben Yağızı seviyorum hem de bu çok farklı ben farklıyım.Her şey farklı."

Boğazıma bir yumru oturmuştu sanki Selenin sesi kulaklarımda çınlamaya başlamıştı.Onu seviyorum demişti.Severse sevsindi bananeydi,umrumda değildi.Ama ona ne diyeceğimi bilmiyordum.Neden onu seviyordu,aklım almıyordu.

"Beni dinliyor musun Eylül?"

"E-ev-et dinliyorum." Afallamıştım.

"Dediğim gibi ben onu çok seviyorum o benim  yanımda olsun istiyorum Eylül, senin değil.Üzgünüm ama bu bir gerçek.Onu seninle görmeye dayanamıyorum.Eskiden olsa senden hiç birini kıskanmazdim ama bu farkli diyorum işte.Ben,ilk defa bir erkek için şu an ne yapıyor acaba diye telaşa kapıldım.İlk defa oldu bu,beni bilirsin."

"Yani ne demek istiyorsun Selen,ne yapayım?"

"En azından eski günlerin hatrına, çocukluğumuz hatrına,aramızdaki bağ hatrına ondan uzak dur.Onu kendine yaklaştırma.Eylül,Yağız senin için uygun biri değil.Onu da,kendini de yakma.Yağız senin gibilerle olamaz anlıyor musun?Bak, üzgünüm ama Yağız senin gibi bir ruh hastasıyla ne yapabilir allah aşkına,onu mutsuz ediceksin.Bunun olmasını istemiyorum.Onu rahat bırak."

"Nerden çıkarıyosun onunla olmak istemiyorum.Böyle bir şey aklımda yok.Boşuna korkuyorsun.Sen zaten istesen onu elde edersin.Bugüne kadar kırdıgın kalplerin hesabını kime vericeksin sen asıl onu düşün bunlarla aklını yorma."