Unknown Stories (A Dutch Luke Hemmings Fanfic)

Hoofdstuk 2

N O Ë L L E

na een über saaie schooldag, was ik van plan om op me bed te leggen; nou dat gaat niet door.

Melody wou persé naar de stad voor een nieuwe schooltas, wat eindelijk kapot is gegaan vandaag. Melody heeft al sinds de eerste van de middelbare school dezelfde tas. Mam wou pas een nieuwe voor haar kopen, als die kapot was. Die dag was vandaag.

Ik keek naar de etalage van de H&M en ik zag het geweldige jurkje die ik altijd al wou. Opeens kwam er herinneringen naar boven.

~flashback~

'Kijk deze jurk dan! Ik wil hem zo graag...'

'Ik koop hem wel als je wilt?'

'Nee dat hoef niet joh! Ik betaal hem zelf als ik geno...'

En dan loopt hij naar binnen. Hij draaide zich om en...

~back to reality~

"Noëlle! Hallo kom je nog of wat?"

Ik schudde mijn hoofd en ik keek haar aan.

"Ik kom eraan!" En ik ging weer naast haar lopen

Er gingen allemaal vragen door mijn hoofd. Wie was die jongen? Wanneer was dat gebeurt? Waarom was hij in mijn gedachte?

Opeens trok Melody me mee naar Starbucks. Ik keek om me heen. Ik dacht dat de The Sting hier stond?

"Huh, sinds wanneer is er een Starbucks hierzo? En waar is The Sting dan?"

"Het is nog maar net nieuw ofzo. Sinds gisteren was het open."

"Ow, oké." Lekker dan, daar gaat mijn favoriete kledingwinkel. Pfff...

Melody en ik stonden in de rij en Melody werd geholpen door een oude vrouw die heel erg vrolijk deed. Toen ik aan de beurt was kreeg ik, dat overkomt mij weer, Luke. Luke glimlachte eerst naar me, maar toen drong het door dat ik het was. hij keek opeens heel chagrijnig.

"Wat moet je?" zei hij bot. Ik keek hem met opgeheven wenkbrauwen aan

"Ik wil alleen wat drinken hoor, rustig maar."

"Ja en dat is?" Hij keek me geeneens is aan. Naja who cares? Ik iedergeval niet.

"Kleine Koffie alsjeblieft."

"Oké dat word 2,75."

Ik pakte mijn portemonnee en ik gaf hem 3 euro.

"De rest mag je houden. Nog sorry van vanochtend in de kantine, ik was gewoon beetje upsted."

Opeens veranderde zijn gezicht naar teleurgesteld.

"Ga nou maar je koffie halen."

Oké, ik heb hem waarschijnlijk dus wel pijn gedaan. Maar wat kan ik er aan doen nu?

Ik liep naar de ophaal kant en ik zag dat Melody haar thee al had. Ik kreeg een papieren beker met koffie en hij was te heet. Opeens gaf Luke mij zo'n kartonnen bekerhouder en er stond wat op.

'Het is je vergeven, maar voortaan oppassen met wat je zegt. Luke'

Ik kreeg een kleine glimlach op me gezicht van opluchting. Niet dat ik er zo erg mee zit, maar hij is ook vrienden met mijn vrienden. Ik moet gewoon normaal met hem kunnen omgaan, maar ik kan het mezelf niet beloven.

Ik ging naast Melody zitten en ze zat een beetje op haar mobiel te spelen. Ik nam een slokje van me koffie; met suiker en melk. Hoe weet Luke dat ik dat in me koffie wil?

"Yo elle, ons mam vraagt of jij de tas even kan betalen, ze betaalt je zo snel mogelijk terug?"

"Is goed." en ik nam weer een slok van me koffie. I love this.

Na een uurtje door de stad lopen voor het scoren van een tas, gingen we eindelijk naar huis. Na 10 minuten fietsen kwamen we bij ons huis.

"Hey mam!" Zeiden Melody en ik in koor. "You own me 80 euro's" riep ik er gelijk achterna.

"Hoi meiden. Is goed Noëlle. Ik geef het morgen, oké?"

"Okaaa" en ik liep naar boven.

Ik sprong op me bed en ik keek naar het plafond en ja hoor, ik viel in slaap.

---------------------------------

---------------------------------

A/N

Heyhoi!

Sorry voor het kleine stukje, maar ik wil het niet allemaal verraden snap je? Nee? Dan weet ik het ook niet meer :)

Ik hoop dat ik het een beetje goed doe want ik zeg dit al; Nederlands was nooit mijn sterkste vak geweest op de middelbare! (Ja je hoort het, ik ben al van de middelbare af. Naja, nog maar net but that doesn't matter)

Write ya soon!

X Rachel