เช้าวันอาทิตย์แสนสดใส แสงแดดลอดผ่านช่องหน้าต่างและผ้าม่านกระทบบางส่วนของร่างกาย ผิวขาวเนียนของเด็กหนุ่มขึ้นรอยจ้ำ จากรอยจูบ และขบกัด โดยเฉพาะบริเวณรอบคอและแผ่นอก
คอนเนอร์ลืมตาตื่นขึ้นมาและพยายามจับโฟกัสสายตา เพดานสีขาวสะอาด เเละเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังเบาๆ แรงกดทับที่รอบเอวทำให้เขารู้ว่าไม่ใช่แค่เขาที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มนี้ คอนเนอร์ขยับพลิกตัวกลับหลังไปยังเจ้าของแขนที่โอบรอบตัวเขาไว้
ใบหน้าของแฮงค์อยู่เพียงแค่คืบเท่านั้น เด็กหนุ่มรอบมองสำรวจใบหน้าของคนที่หลับอยู่ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากที่ประทับรอยจูบลงบนร่างกายของเขา ดวงตากลมที่ปิดซ่อนนัยตาสีฟ้าอมเขียวสวย ริ้วรอยแห่งวัยที่ไม่ได้ลดความดูดีของคนตรงหน้าลงเลยแม้แต่น้อย เส้นผมสีเทาที่ปรกติจะถูกหวีเสยเป็นทรงเรียบร้อย ตอนนี้กลับปรกหน้าปรกตา
คอนเนอร์ใช้มือของตนปัดผมที่ปรกนั้นให้เผยใบหน้าของคนอายุมากกว่า จะมองยังไงก็ดูดี คอนเนอร์ลอบคิดในใจพร้อมกับยิ้มออกมานิดๆ คอนเนอร์พลิกตัวหวังลงจากเตียง ทำให้ผู้ที่นอนอยู่พลิกตัวไปอีกฝั่งพร้อมด้วยอาการละเมองึงงำ เด็กหนุ่มยิ้มขบขันกับท่าทางแบบนั้น มุมน่ารักๆของอาจารย์ที่ไม่มีใครเคยเห็นนอกจากเขา คอนเนอร์หยิบเสื้อกันหนาวแบบมีฮู้ดสีดำขึ้นมาสวมทับ ก่อนก้าวไปยังประตูห้องนอน เปิดและปิดอย่างแผ่วเบาเพื่อไม่ให้รบกวนผู้ที่นอนอยู่ เมื่อคืนก็ทำ'เรื่อง'ต่างๆจนดึกปล่อยเขานอนเถอะ
เจ้าสุนัขเซนท์เบอร์นาร์ดตัวใหญ่เมื่อเห็นคอนเนอร์ออกจากห้องนอนของ'เจ้านาย' ก็วิ่งเข้ามาหาอย่างร่าเริง หางที่ปรกคลุมด้วยขนนุ่มหนาของมันส่ายไปมาอย่างอารมณ์ดี
"อรุณสวัสดิ์ซูโม่"เด็กหนุ่มกล่าวทักทายเจ้าหมาตัวโต ซึ่งซูโมาก็เห่ากลับทักทาย คอนเนอร์เดินมายังจุดที่วางชามข้าวของซูโม่ ก่อนตักอาหารเม็ดจากถุงใส่ลงในชามข้าว
