wat jij een naam geeft
is eigenlijk slechts een
vleeskleurige huls
waarin alles wat
doet/maakt/hoopt
veilig opgeslagen is en soms
eruit komt
hallo wereld
ook vaak onontdekt blijft
opgesloten lijkt me
en dan op het laatst
kreukelt en zakt ineen
als iets duns dat
een onzichtbare vlam
stevig vastklemt
in papieren vleugels
dicht tegen haar borst
drukt alsof zij samen
één lichaam vormen
maar ik weet
vasthouden betekent
minder dan wij
liever zouden willen
omdat
te stevig is nooit goed
