Ik wenste
dat ik het helpen kon!
Het in mijn palm kon voelen drukken,
als veren of regen of een schaar,
beteugelend,
maar gedachten -
Eentje schoot me
door het hoofd, dodelijk
snel wortel schietend, ergens
richting de nekwervels
tot aan de vingertoppen,
waar het me fataal werd
Want een lijf is net zo goed
een marionet van het hoofd
dat het bespeelt gelijk een
kind dat nooit slaapt en
vooral doet wat niet moet
of mag
of kan
Dus het overkwam me en nu kun je me opvegen,
Geef me aan de haard,
Verteer me in hitte,
Nu is het toch al te laat
