ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္

ျဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ❤️ep 4❤️

"ဟုတ္တယ္"
မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူမ ႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးမွ ထြက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသမႈ့ေတြနဲ႔ မယံုႏိုင္မႈ႔မ်ားၾကား ပ်ာယာခတ္သြားေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္
"ရွင္း"
"အြန္း ထက္ဝဠာ"
"ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး ငါလက္မခံပါရေစနဲ႔ "
"ဘာလို႔လည္း"
"ဟာ မေကာင္းဘူးေလဟာ တျခားသူေတြ ျမင္ရင္"
"နင္ကလည္း လက္ခံမွာလား လက္မခံဘူးလား"
"ေအးပါဟာ"
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အံၾသမႈ့ေပါင္းမ်ားစြားနဲ႔ ခ်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး သူမအျပံဳပန္းကို ပန္ဆင္ၿပီး ထြက္သြားခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိမထားမိခဲ့......
အားကစားပြဲက ေန႔လည္မွာ ၿပီးသြားတာ ဆိုေတာ့ စာသင္မယ့္ အေျခအေနရွိေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကိုျပန္ဖို႔ဘဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္
တယ္....
ဆိုင္ကယ္ stant ကို အသြား လမ္းမွာ အားကစားသမားအုပ္စုေတြနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ EP အုပ္စုက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားရပ္ေျပာေနျဖစ္ေသးတယ္....
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေခၽြးနံ႔ နံတာ မဆန္းၾကယ္ေပမယ့္ ႏွာေခါင္းထဲမွာ ရေနၾက ေခၽြးနံတစ္ခုကို ရမိတယ္....
မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးဆိုတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ အေတြးစေတြကို ျဖတ္ကာ သူငယ္ခ်င္းေတြနားကေန ဆိုင္ကယ္စီကို ဆက္ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္.....
ဆိုင္ကယ္ဆီေရာက္ေတာ့ တခုခုမ်ားရွိေနမလားဆိုတဲ့ စိတ္တခုနဲ႔ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ရွာမိေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကို အံၾသမိခဲ့တယ္....
"စိတ္ထင္ေနတာဘဲေနမွာပါ ဘသူမွ ငါ့ကို မေပးေလာက္ပါဘူး"ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ဆိုသ္ကယ္ထုတ္ကာ အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္.....
အဲဒီ အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး ရီေနတဲ့ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကို မသိခဲ့......
"သား အိမ္ျပန္လာၿပီ"
"သားေရ သားနမည္နဲ႔ ပါဆယါထုပ္ တစ္ထုပ္
လာပို႔ထားတာ သားအခန္းထဲထည့္ထားတယ္
"ဘယ္ကတဲ့လည္း တီေမ"
"အဲဒါေတာ့ မပါဘူးထင္တယ္"
ကၽြန္ေတာ္လည္း ထူးဆန္းစြာနဲ႔ ဗံုးဆို ဘလိုလုပ္ရပါ့မလည္း ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတာင္ ဝင္ခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားတယ္.....
"ကိုကို ကိုကို"
"ေအး ဘာတုန္း"
"လက္ေဆာင္ထုပ္ေဖာက္ေတာ့မာလား"
"ေအး မေဖာက္ေသးပါဘူး"
"ေဖာက္ရင္ သမီးကိုေျပာေနာ္"
"နင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း"
"ဟာ ကိုကိုကလည္း"
မ်က္ႏွာေလး ရွံု႔မဲ့စြာနဲ႔ ေျပာလာတဲ့ ပိစိေၾကာင့္ အက်ႌေတာင္မလဲႏိုင္ဘဲ ေဖာက္က်ိမိတယ္....
အထုပ္က ပံုမွန္ဆိုဒ္ေပမယ့္ နည္းနည္းေလးတယ္.....ေသေသခ်ာခ်ာေလး ထုပ္ထားေတာ့ တလႊာခ်င္း ခြာၾကည့္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ စာတစ္ေစာင္ရယ္ လက္ေဆာင္ထုပ္ ေသးေသးေလးတစ္ထုပ္ရယ္.....
စာကို အရင္ဖတ္လိုက္ေတာ့
""ထက္ဝဠာ.....
ဒီစာကို ဖတ္ၿပီးရင္ ဟိုလက္ေဆာင္ထုပ္
ေလးကို မနက္ျဖန္မွ ဖြင့္ပါ.....""
ပိစိမေလးက ဇြတ္ဖြင့္ခိုင္းေနသည့္ၾကားထဲကေန မဖြင့္ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး စိတ္ထိန္းထားေပမယ့္ စာက်က္ရင္း အထုပ္ေလးတၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္....
"ဘသူကမ်ား ေပးတာပါလိမ့္ စိတ္ညစ္လိုက္တာ" ေတြးေနတုန္းမွာဘဲ
"သား ထက္ဝဠာေလ ထမင္းစားရေအာင္"
"ဟုတ္ တီေမ"
"ပိစိမကိုေရာ ေခၚခဲ့ေနာ္"
"ဟုတ္ ဟုတ္"
ဘာမွမေတြးေတာ့ဘဲ ညီမေလးကို ေခၚၿပီး ညစာ စားဖို႔ ဆင္းသြားခဲ့တယ္...
ေအးေဆးတိတ္ဆိတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ စကားတခြန္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရတယ္....
"ထက္ဝဠာ နင္ ရည္းစားရေနၿပီလား"
"ဗ်ာ"
"ဗ်ာမေနနဲ႔ နင့္အေမသိရင္ ငါ့ကိုေျပာေနမယ္"
"ဟာ တီေမကလည္း သားမွာ ရည္းစားမရွိေသးပါဘူး ကိုယ့္စာနဲ႔ ကိုေတာင္မအားေနတာႀကီးကို"
"ေအးပါ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိလို႔ကေတာ့"
"ကိုကို ရည္းစားရရင္ ေျပာေနာ္"
"ေအးပါ နင့္ ရတနာပံု E major က အတန္းသာ ေကာင္းေကာင္းတတ္စမ္းပါ နင္သာ ရည္းစားရရင္ ငါ့ပိုအရင္ျပၾကားလား"
"ေတာ္ၾကပါေတာ့္ဟယ္ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ငါ ႐ူးေတာ့မယ္"
ညစာကို ေလ်ာ့စားၿပီး သစ္သီးဘဲ စားမယ္က်န္တိုင္း တီေမရဲ႕ ဟင္းေကာင္းေတြကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘဲ အခုလည္း ဗိုက္အင့္ေနေအာင္ စားခဲ့မိျပန္တယ္.....
အစာစားတာ မ်ားသြားတဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ခန ထြက္လာခဲ့တယ္.....
ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး နားက်ပ္ေလးတပ္ၿပီးေတာ့
အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္းေတြထဲက တစ္ပုဒ္ ဖြင့္နားေထာင္လိုက္တယ္......
"ေတာေတာင္ ပင္လယ္ေတြေတာင္ အခ်စ္နဲ႔ေက်ာ္ျဖတ္....
"ေလးဘက္မွာ အေမွာင္နံရံေတြ တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾကား.....
"..........,........
"...................
"...................
"ဖုန္းလည္းဆက္လို႔မရ လူၾကံဳပါးလို႔မရ အရင္ကလို ဆံုရန္အေရးႀကီး ေမွ်ာ္ေနတယ္ မင္းကို...."
"ထက္ဝဠာ"
"ငါ့ကို ေခၚေနတာလား"
ကၽြန္ေတာ္ နားက်ပ္ေလး ျဖဳတ္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ
ၾကည့္မိေသာ္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႕
နားက်ပ္ေလး ျပန္တပ္ၿပီး နားေထာင္လိုက္
တယ္....
"ထက္ဝဠာ"
ကၽြန္ေတာ္ နားက်ပ္ေလး ျပန္ျဖဳတ္ၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ဘာမွ မေတြ႕ရ.....
"ငါ သရဲမ်ား ေျခာက္ခံေနရတာလည္း မသိဘူး အိမ္ထဲဝင္မွဘဲ"
ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး လမ္းထိပ္မွ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္.....
"အင့္....."
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဝင္တိုက္မိသြားၿပီထင္တယ္....
"sorry ပါဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ အလ်င္လိုေနလို႔"
"အဲ ငါ့မ်က္မွန္ ငါ့မ်က္မွန္"
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေရရြတ္ရင္း လိုက္ရွာခဲ့ေပမယ့္ မေတြ႕....
ကၽြန္႔ေတာ့္ လက္ထဲကို တိုက္မိတဲ့ တစ္ေယာက္က ကိုင္ၿပီး တစ္ခုခုကိုထည့္ေပးတယ္....
အဲဒါက ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္မွန္....
ကၽြန္ေတာ္လို ပါဝါ မ်ားတဲ့ ေလးလံုးတစ္ေယာက္အတြက္ မ်က္မွန္က အသက္ပါဘဲ....
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်"
"ဟုတ္ ရပါတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ ဒီအသံကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးၾကားဖူးေနတယ္...
ဘသူ႔အသံလည္း.....
ကၽြန္ေတာ္ ပ်ာယာပ်ာယာနဲ႔ မ်က္မွန္ေကာက္တပ္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ဘယ္သူမွ ရွိမေနေတာ့.....
ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ေခၽြးနံ့ေလးတခ်ိဳ႕နဲ႔ မ်က္လံုးထဲမွာဝါးတားတား သူ႔ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြဘဲ က်န္ေနခဲ့တယ္..........
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သည္အထိ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြ ေဝဝါးရႈပ္ေထြးစြာဘဲ အဲဒီညကို အိပ္စက္ခဲ့တယ္....
"ထက္ဝဠာေလ ထေတာ့"
"ထက္ဝဠာ"
"ေနဖင္ထိုးေနၿပီဟဲ့ ထေတာ့ဟ"
မနက္ခင္းရဲ႕ သာယာသံေလးေၾကာင့္ ဆူပုတ္ၿပီးႏိုးလာရင္း စေနေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖုန္းဖြင့္
ၿပီး facebook သံုးေနခဲ့တယ္.....,
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
"ကိုကို"
"ေအး ဘာတုန္း"
"ညီမေလး ေျပာစရာရွိလို႔"
"ေအး ဝင္ခဲ့"
"ကိုကို"
"ေျပာ ဘာပူဆာမလို႔လည္း ဘာခိုင္းမလို႔လည္း"
"ကိုကိုကလည္း ညီမေလးက ပူဆာစရာရွိမွ ေခၚရမာလား"
"မေလး နင့္အေၾကာင္းမသိရင္ ခက္မယ္ ေျပာ
ဘာလုပ္ေပးရမွာလည္း"
"ဟိဟိ ကိုကို တီေမ့ကို ေျပာေပးပါ သမီးနဲ႔ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္မလို႔လို႔"
"ငါက ဘာလို႔ေျပာေပးရမာလည္း"
"ကိုကိုကကြာ လုပ္ပါ ယုတို႔နဲ႔ ခ်ိန္ထားတာမို႔"
"တီေမက ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ လႊတ္မာ မဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါ ေအးပါ လိုက္ပို႔ေပးရမွယေပါ့ဗ်ာ ပိစိေလးက ပူဆာေနမွေတာ့"
"ေယး ဒါမွ ကိုကိုကြ"
"အဲဒါဆို ညီမေလး ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ကိုကိုလည္း ျပင္ေတာ့ ယုတို႔နဲ႔ ၁၁နာရီ ခ်ိန္းထားတာ"
"ေအးပါဟ ေအးပါ"
ညီမေလး ထြက္သြားတာနဲ႔ အိပ္ရာေလး
ဘာေလးသိမ္းၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ့တယ္.....
ကၽြန္ေတာ္ အဝတ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး ဝတ္ၿပီး ေအာက္ဆင္းလာတဲ့အထိ ပိစိေလးက မပီးေသး....
"ပိစိေရ သြားၾကစို႔ေလ"
"ဟူတ္ကိုကို လာၿပီ"
လာၿပီေျပာေနတာကို ၁၂ခါေလာက္ရွိၿပီ အခုထိ ထြက္မလာေသး....
မိန္းကေလးေတြ ျပင္ဆင္တာ အရမ္းၾကာတာသိေပမယ့္ ကို႔ညီမနဲ႔မွ ဒီ ဒုကၡေတြ ခံရေတာ့တာဘဲ.....
"ကိုကို သြားၾကစိုေလ"
"အခုခ်ိန္မွ မသြားရင္လည္း မေျပာခ်င္ဘူး ပိစိ
သြားမယ္ သြားမယ္"
"တီေမ သားတို႔ သြားလိုက္အံုးမယ္ေနာ္"
"ေအးေအး"
ကၽြန္ေတာ္ New Ocean