Ragnarok - Het Einde Van Werelden

1 - Het Begin

Hey, mijn naam is Max. In dit verhaal vertel ik over mijn zomervakantie. Klinkt saai, ik weet het. Maar dat was het abslouut niet. Het was de eerste dag van de zomervakantie na mijn 4de jaar op de middelbare school en het was een lastig jaar. Ik was nieuw op school omdat ik pas verhuisd was en ik had aan het einde van het jaar nog steeds erg weinig vrienden. Maar dus, die nacht had ik een nachtmerrie. Ik stond op een soort slagveld, overal lagen lijken en overal was er vuur. Ik liep vol afschuw rond en zag een man staan. Hij droeg een rood gewaad en had een maniakale lach, zo een die je altijd in horrorfilms hoort. Hij stond dus te lachen, maar voor ik naar hem toe kon gaan, verscheen een gedaante voor mij. Hij had lang blond haar en hij had een helm met vleugeltjes op. Hij droeg ook een riem met daaraan een hamer die loodzwaar leek. Hij deed me aan iemand denken, maar ik wist niet wie. Hij bekeek me en zei glimlachend: "Mijn zoon, wat ben je toch groot geworden." Ik was verbaasd en vroeg waarom hij mij zijn zoon noemde. "Omdat ik je vader ben, uiteraard." Voor ik kon reageren ging hij verder. "De man die je daar ziet, is Surtr. Hij wil regeren over alle werelden. In de Griekse mythologie is hij Chaos. Hij zit op dit moment veilig opgesloten, maar de voortekenen laten weten dat hij vrij zal breken. Wij kunnen hem niet alleen stoppen. We hebben jou en enkele anderen nodig. Wees voorbereid, zoon." Hij verdween even plots als hij gekomen was, voor ik vragen kon stellen. Toen werd ik wakker. Ik bleef even liggen en dacht na over de nachtmerrie. Ik kon er niets uit opmaken, dus ging ik maar ontbijten. Toen ik aan het eten was, las ik het te doen lijstje dat mijn moeder had klaargelegd. Ik moest naar de winkel om charcuterie te halen. Een uur later was ik vertrokken. Op de hoek van de straat stond een meisje naar mij te kijken, leek het. Ik schatte haar 16, even oud als ik. Ze had bruin haar en een onderzoekende blik op haar gezicht. Ik reed door en deed de boodschappen, maar toen ik wilde vertrekken merkte ik hetzelfde meisje op, dit keer bij de winkel. Ik fietste zo snel als ik kon naar huis. Ik kwam binnen en zette de boodschappen in de koelkast. Toen hoorde ik een stem: "Hallo, Max." Het was het meisje van op de hoek en bij de winkel. "Hoe kom jij hier?!" "Gewoon, door de achterdeur. Die was open." zei ze opgewekt. "Oh. Maar hoe weet jij wie ik ben? En waarom in godsnaam ben je hier zelfs?!" "Ik ben Eliza, een dochter van Loki, de Noorse god van leugens. Jouw vader is ook een god, maar je moet zelf uitvogelen welke. Ik kreeg eergisteren van mijn vader een droombericht over dat Surtr op het punt staat te ontsnappen. Ik kreeg de opdracht jou in te lichten en te helpen." Ik stond perplex. Mijn vader een god? Het leek te kloppen op een vreemde manier. Mijn vader was op mysterieuze wijze gestorven, en de droom van vannacht er bij... Ik besloot haar te geloven. "Oke. Ik geloof je. Denk ik. Maar wie is mijn vader dan?" "Eerst moeten we naar het park, hier worden we gemakkelijker afgeluisterd." Ik werd dus meegesleept naar het park in de buurt. "Wie je vader is, kan ik, zoals ik al zei, niet vertellen. Maar" - ik hoorde een luide knal - "... wat was dat?" vroeg ik, terwijl zij een bang gezicht trok. "Hij is hier. Verstop je!" "Wie is hier?" vroef ik, maar ik kreeg geen antwoord tot we in de bosjes zaten. "Surtr is hier. Hij komt ons zoeken. Maar gelukkig kan hij niet lang fysiek aanwezig zijn hier door zijn vloek." Even later stopten de dreunen en knallen. Toen schoot mij te binnen wie mijn vader moest zijn. Wie de man in de droom was die me zijn zoon noemde was. Het moest de god Thor zijn. De hamer, de cape, de helm met vleugeltjes. Het klopte allemaal. Ik vroeg het aan Eliza. "Ik denk dat ik het weet. Wie mijn vader is. Is hij Thor?" Ze knikte ja en toen verscheen mijn vader weer. "Goed gedaan, Max. Je hebt het uitgevogeld. Ik ben inderdaad Thor. Surtr is sterker aan het worden en we hebben jou nodig om Ragnarok, het einde van de wereld, te voorkomen. Daarom geef ik jou hierbij een wapen. We noemen het Stormbreaker. Het kan veranderen in een rune, namelijk de rune thurisaz." Het wapen was een bijl met aan de andere kant van het snijblad een hamer. Het lag goed in mijn hand en toen ik hem aanpakte, sprongen er kleine bliksemschichtjes over mijn hand en de bijl. "Hiermee kan je de bliksem aanroepen en controlreren. Probeer het eens, maar ik moet weer weg. Wees veilig." Hij verdween weer en we gingen naar mijn huis.