Ragnarok - Het Einde Van Werelden

8 - Het Onderrijk

Het was gelukt. Ik stond in een donker steegje, waar enkel wat schemerlichtjes brandden. De anderen, Andy, Eliza en Olivaris, waren ondertussen ook aangekomen en de scheur was weer dicht. Ik keek rond. Het was donker, maar toch liepen er heel wat dwergen rond. Het waren kleine mannetje, sommigen wat langer en dunner, anderen wat korter en dunner. Elke dwerg had gezichtsbeharing. De ene een volle baard met snor, de andere enkel een grote snor. Ik vroeg aan de eerste de beste dwerg: "Excuseer, waar woont de beste smid van Nidavellir?" De dwerg vroeg: "Bedoel je Eitri? De maker van Mjollnir? Die woont niet ver hiervandaan, deze staat loop je uit, en op het 3e kruispunt ga je links." Ik bedankte hem en we gingen op pad. De staat was erg lang. Het tweede kruispunt lag een kilometer van waar we vertrokken waren, en het derde nog een kilometer verder. Toen we eindelijk aankwamen, zagen we een vervallen huisje staan, met een overwoekerde smidse er naast. Het leek alsof het al jaren niet was gebruikt. Ik klopte op de deur en hoorde een geïrriteerde stem zeggen: "Wat moet je?" De deur bleef toe. "Bent u Eitri? We hebben een wapenprobleem, en we hoorden dat u de beste smid bent." "Ik ben Eitri. En ik wás de beste smid. Nu ben ik failliet. Ik kan jullie enkel helpen als jullie anderhalve kilogram adamantium en twee lange stokken Asgardiaans hout vinden." Er kwam een kaart door de gleuf onder de deur. "Hier staan alle winkels op in de stad en de bank staat ook aangeduid. Daar kunnen jullie geld inwisselen. Ik persoonlijk vind dat Alfons' Metalenshop de beste is. De winkel er naast is goed voor het hout." Toen riep hij dat we moesten oprotten en dat deden we. "Die was behulpzaam." zei Olivaris, half sarcastisch. We ruilden onze euro's in voor dwergengeld, dwollars. Toen kwamen we aan in de straat waar de winkels die Eitri aanbevolen had lagen. We gingen Alfons' Metalenshop als eerste binnen. Er kwam een lange dwerg op ons af. Hij zag er redelijk oud uit en had een snor, en geen baard. "Hoe kan ik jullie helpen?" "We zouden graag anderhalve kilo adamantium kopen, als u nog niet gesloten bent." De dwerg schudde zijn hoofd. "Gesloten? Hier in Nidavellir is het altijd donker. En wat het adamantium betreft, ik heb geen meer. Al jaren niet, net als alle andere winkels, heeft mijn winkel geen adamantium meer." Hij bekeek ons en zag dat we verward waren. "De ader is al jaren uitgeput en er is geen nieuwe gevonden. Dus tenzij jullie er een vinden, kan ik niet helpen. Olivaris zei tegen mij: "We hadden enkele jaren geleden in het kamp een probleem, ons speciaal ijzer was op. Waar we het hadden gevonden, was er geen meer. Toen hebben we een klein apparaat gemaakt dat metalen ontdekt. Als je het adamantium van Stormbreaker registreert, kan het een nieuwe ader vinden." Ik bedankte hem en vloog de donkere lucht in. Ik keek op het ding en zag een rode srip, niet ver van de stad. Ik vloog er naar toe en liet mijn bijl de grond weghakken. Na een korte tijd hoorde en voelde ik de botsing van metaal op metaal. Ik groef een stuk uit. Het leek sterk op het materiaal waarvan mijn wapen was gemaakt. Ik hakte een stuk van ongeveer twee kilo uit de grond, waarna ik terug vloog. Ik kreeg dat kunstje al aardig onder de knie, moet ik zeggen. Ik ging de winkel van Alfons weer binnen en zag Andy, Eliza en Olivaris er staan met twee takken van Asgardiaans hout. De winkelier zag mij met een brok metaal en nam het over. "Fantastisch! Dit is adamantium! Waar is de ader?" Ik liet hem de kaart zien, waar ik de locatie op had aangeduid. Hij bedankte ons en wij hem. Even later kwamen we opnieuw bij Eitri aan, die deze keer de deur wel open deed. Hij zag er wat smoezelig uit, met een grote baard en snor. Hij zag het adamantium en zijn ogen schitterden. Hij grijnsde. "Je hebt het gevonden! Ik begin nu meteen aan de wapens. Twee uur later keerde hij terug uit de smidse, met een speer en een stok met aan weerszijden een snijblad als van een zwaard. Hij grijnsde opnieuw en gaf de wapens. "De speer schiet verblindende lichtflitsen af en het andere wapen versterkt de houder en verhoogt de adrenaline in diens lichaam als nodig." We betaalden hem met flinke korting, doordat we nieuw adamantium hadden gevonden en namen afscheid. Ik opende een nieuwe scheur en we stapten er door. Het gevecht was bezig en we vlogen er meteen in. Ik nam Stormbreaker en vloog omhoog, naar Scylla, het zeemonster. Toen zag ik Olivaris weer op zijn pegasus en Eliza en Lena op de bezem. Zij vlogen rond hetvhoofd om het af te leiden en ik liet bliksem op het monster regenen. Olivaris probeerde ondertussen met zijn nieuwe wapen door de keel te steken, maar dat werkte nog steeds niet. Toen gooide ik Stormbreaker naar het plekje tussen Scylla's ogen en raakte. Het beest keek me verwijtend aan, voor het samen net alle andere monsters tot stof verging. Iedereen juichte. Ik zag dat Jemma aan het herstellen was en gaf haar de speer van Eitri. Die avond was er eren groot feest, en er na ging ik uitgeput naar bed.