Ferfecir (Aydınlık Serisi 1)

Bölüm 2 "Arkadaş"

Multimedia: Kahraman Deniz-Düştüğüm gibi Kalkarım (❤)

🍭🍭🍭🍭🍭🍭

Bugün sadece beş dersim vardı. Ve şuan 5.dersin sonundaydık. Can hala gelmemişti. Zaten bu saatten sonrada geleceğini düşünmüyordum. Geç olmuştu artık.

Ders bittiğinde defterimi ve kalemimi çantama koydum. Çantamı sırtıma alıp sınıftan çıktım. Koridorda yorgunca ilerliyordum. Saat 15.05'di. Iş'e gitmeyecektim. Zaten her zaman gitmiyordum. Mehmet Amca da öyle diyordu. Istediğin zaman gel kızım diyordu. Ayrıca sanırım artık işten ayrılacaktım. Yetişemiyordum. Eve gidince telefonla Mehmet amca'yı arayıp,söyleyecektim.

Okuldan çıkıp yolda ilerlemeye başladım. Telefonum çalınca arayan kişiye baktım. Can arıyordu. Cevapladım.

"Noldu?" dedim kaygılı bir ses tonuyla.
"Güzelim ben yetişemedim kusura bakma. Yarın tatil evdesin değil mi?" düşündümde bir planım yoktu.
"Evet evdeyim,neden ki?"
"Yanına geleceğim!" Bu haline gülümsedim baya özlemişe benziyordu. Gülüp konuşmaya başladım,
"Bekliyorum,geç kalma" dedim heyecanlı sesimle.
"Tamam,hadi kapatıyorum güzelim kendine iyi bak" aramayı sonlandırdığımda evin önündeydim.

Binadan içeri girdiğimde arkamdan biri gelmişti. Kafamı çevirip gelen kişiye baktım. Çağrı gelmişti. Küstah! Yan evde oturuyordu. Kapımı açıp içeri girdim. Düşünceli düşünceli bana bakıyordu. Ne!? Birşey mi oldu? Kapıyı kapatıp odama doğru ilerledim. Yatağımı görür görmez heyecanla çıkıp üstüne atladım. Uyumak kadar iyi bir şey varmıydı? Düşününce varmış. YEMEK YEMEK! Ay biraz şey oldu bu cümlede. Neyse,konumuza dönelim. Konu neydi? Hatırlamıyorum. Ay Tamam yeter. Sanırım biraz uyumak iyi gelebilirdi. Pijamalarımı giymeye üşeniyorum fakat giyecektim. Şortumu geçirip üstüne de tişört geçirdim. Kapı çalıyordu. Kapıyı açtım ve...? Hey! Bunun burada ne işi vardı.