YILDIZ KAYDI

yanlızım

Merhaba bu benim ilk kitabım
Güzel yazmaya çalıştım. Normalde türkçem pek iyi değildir( noktalama işaretlerini doğru yazmaya çalıştım) ama kitap okumayı çok severim. Bu kitapta çok farkli duygular yasayacaksınız. Ilk bolumle basliyorum bakalim bizi ne bekliyecek.

Y.                                                   K.                                               

Ben yene uçurumda oturmuş düşünüyorum. Bazen istediğimiz olmuyor biz hayat üzerine hayaler kurarken, hayata bizim üzerimize pilanlar kuruyor. Bunda bir yıl önceyi düşünüyorum da ne mutluymuşum. Babam ,annem, kardeşim ve ben. Biz tatil pilanları yaparken megerse hayata bizim üzerimize pilan yapiyormuş.
Telefonumun sesiyle kendime geldim.

Babaannem arıyor...

-Alo

-yıldız kızım nerdesin?

-Biraz hava almaya çıktım tontoşum.

-Geç oldu kızım hadi artık eve gel.

-Tamam geliyorum tontişim.

-yıldızım iyimisin sen sesin iyi gelmiyor.

-evet tabiki iyiyim geliyorum birazdan.

-tamam kızım.

Telefonu kapatıp saatte baktı. Saat 23.34'tü. Ayağa kalaktım ve gözyaşlarımı silip yürümeye başladım. Araba sesleri cok rahatsız ediciydi bu yüzden kulaklığımı çıkarıp; Kal ölene kadar şarkısını açtım. Bu sarkıyı çok seviyorum. Annem bir bilsen seni ne kadar çok özlediğimi. Bir yıl oldu ama hala sanki yeni gitmişsin gibi ya sen baba" seni asla bırakmayacağım" derdin. Korna sesleriyle kendime geldim. Yolun ortasındayım. Hemen  yoldan çıktım. Eve doğru yürümye başladım. Ev geldiğimde gördüklerim karşısıda şok oldum.

"İyiki doğdun yıldız"
Evet tamamen unutmuşum bugün benim doğum günüm. Babaannem annem ve babam gitikten sonra hep yanımda oldu. Onlarına eksikliğini hissetirmemeye çalışıtı
Canım babaannem olmasa bu hayata ben ne yapardım.

"Babaannem benim unutmadın demek"

"Ben unutmadım ama senin unutuğun kesin"

"Tontişim beni bırakma sakın"

"Hadi gel deli kızım pastanı kes"

Dileğimi tutacağım ama ne tutmam gerektiğini bilemedim. Evet buldum'lütfen bundan sonra her sey guzel olsun' dilegimi tutum. Tontişime sarıldım. Saattlerdir tontişime sarılarak oturduk. Saat 00.23'tü. Biz hâlâ oturuyorduk.
"Tontişim onlarsız ilk doğum günüm. Ama ben hala onları özlüyorum. Neden babaanne beni bırakıp gitiler" .babaannemin gözleri dolmuştu benim ise yanaklarımda süzülüyor. Birsey soylemsine fırsat vermeden devam ettim." Biliyorum sen varsın yanımda ama ben yende yanliz hissediyorum kendimi mutlu olacam artık diyorum ama kabuslar ve anılar bırakmıyor peşimi. Ne yapacağımlı şaşırdım."
Babaannem bana sarıldı benim ağlamam dahada artı.
" kızım bak bazen hayat bizim istediğimiz gibi gitmiyor. Inişli çıkışlı yolar vardır hayata biz onları aşmamaız gerekiyor. Şimdi sana birsey söyliyeyeceğim ama sakın hemen hayır deme yarına kadar düşün. Ben diyorum ki yeni bir  hayata adımızı atalım."
Babaanneme baktım."nasıl olacak o."babaannem başımı kadırdı." Izmire gidelim orda yeni bir hayat kuralım." Nasıl yapabilirdim ki ben Istabul'u anılarımı bırak gidebilirim." Babaannem ben bilmiyorum ki" babaannem bana baktı." Yarın sabaha kadar düşün geç oldu hadi odana geç." Yanağından öpüp odama geçtim.  
   Ne yapmalıyım yeni bir hayat kurarsam orda beni ne bekliyor olacak. Tüm her seyi baştan düşündüm. Küçüklüğümü, annemi,babamı, kardeşimi ve trafik kazasını. O arabadan tek ben sağ kurtulmuştum. Annem 21 gün komada kaldı. Ama oda sonunda beni bırakıp gitti. Babaannem benim ile birlikte perişan . Evet yeni bir hayat kuracağım ve mutlu olmaya çalışacağım. Ahh pardon kendimi tanıtmayı unutum. Ben Yıldız KORKMAZ, 19 yaşındaydım ama bir saat once 20 yaşına bastım:)
Önceden hiç bir mesleğe ilgim yoktu ama ailemi kaybetikten sonra tıp okumaya karar verdim. Belki başka insanları kurtara bilirim. Çok sert biriyimdir dışardan  ama içimi sizde görüyorsunuz. Bu yıl ünüversiteye başlayacağım. Neyse artık gözlerimizi kapatıp yeni bir hayat için açacağız.