Horns By The Grave #MPreg #BoyxBoy #Fantasy

5 - Ang Mag-ama

Nahanap ko ang aking sarili sa malawak na silid na mayroong dalawang kama. Ang isa ay ang kinauupuan ko na kapantay ng ikalawang kama. Sa gitna nga ng kama ay naroon ang mesa kadikit ng bintana kung saan pumapasok ang liwanag na pumupuno sa kabuuan ng silid.

Sa aking tainga ay naririnig ko ang huni ng mga ibon at iyak ng mga kahayupan mula sa labas. Sinasabayan iyon ng pag-agos ng tubig kaya pinagpalagay kong ang bahay ay nasa tabi lang nito. Dahil sa pahilig na bubongan nasabi kong ang kinalalagyan ko ay nasa itaas na bahagi. Napansin ko rin ang harang ng hagdanan. Sa ibaba niyon ay nagmumula ang tunog ng pagtama ng mga kagamitan sa kusina.

Naglalaro pa nga sa hangin ang aromang binibigay ng niluluto na siyang nagtulak sa tiyan ko upang kumulo. Bumalik sa isipan ko na ilang araw na pala akong hindi nakakain nang maayos. Hinapo ko ang aking tiyan upang tumigil iyon sa pagdaing.

Ilang sandali pa'y yumangitngit ang hagdanan sa pag-akyat ng tao roon sa bahay na iyon. Pagkarating ng umakyat sa itaas nalaman kong isang binata siya na sa tingin ko ay hindi nalalayo ang edad sa akin. Ang suot niya ay puting pang-itaas na tinernohan ng pantalong kayumanggi --- karaniwang suot ng mga katulad naming magsasaka.

Sa labi ng binata ay kaagad na gumuhit ang malapad na ngiti dahil nadatnan niya na akong gising kung kaya't lumitaw ang mapuputi niyang ngipin. Pakiramdam ko ay parati ko nang masisilayan ang ngiti niya matapos nang araw na iyon.

"Kalahating araw kang tulog," pagbibigay alam ng binata sa akin na tila ba matagal na kaming magkakilala. Doon ko pa nga lang siya nakita. Ang tinig niya ay magaang pakinggan kaya pati ang kalooban ko ay gumagaan nang marinig ko iyon. Tila ba sinasabi niyon na ligtas ako sa kamay niya. Siya nga naman ang tumulong sa akin. "Ang buong akala ko ay patay ka na nang matagpuan kita sa paghuhuli ko ng isda para sa agahan," dagdag niya sa paglalakad niya patungo sa kabinet sa kaliwa ng ikalawang kama.

Nakasunod lang ako ng tingin sa kaniya nang buksan niya ang kabinet at maglabas ng isang pares ng damit kasama na ang pangloob na puting salwal.

"Nasaan na ba ako?" ang una kong naitanong.

Lumingon siya sa akin nang isara niya ang kabinet, sa kaliwang kamay niya ay bitbit niya ang damit. "Sa kaharian ng tigre. Bakit saan ka ba galing?" tanong niya sa paglapit niya sa akin. Hindi ko siya sinagot nang iniabot niya sa akin ang damit. Kinuha ko naman iyon. "Iyong mga damit mo ay nilabhan ko pa."

"Iyong gamit ko?" tanong ko sa pag-alis ko ng kama. Napapatingin siya sa kabuuan kong nakahubo dahil sa maputla kong kompleksiyon.

Una kong sinuot ang puting salwal. "Nasa ibaba," aniya nang maupo siya sa ikalawang kama. Hindi naman ako nakakaramdam ng hiya sa pagtitig niya sa ibabang bahagi ng katawan ko. "Anong bang nangyari sa iyo?" dagdag niyang tanong.

Hindi ko nagugustuhan kapag maraming iniaalam tungkol sa akin ang isang tao. "Hindi ko puwedeng sabihin," saad ko nang isunod kong isuot ang pantalon at ang pang-itaas na puting mahaba ang manggas.

"Huwag mong sabihing magnanakaw ka talaga kaya hindi mo masabi," aniya na ikinatingin ko sa kaniya. "Sabi kasi ni tatay magnanakaw ka raw dahil sa gintong dala mo. Pero sabi ko naman ay mukhang hindi naman. Nararamdaman ko lang." Sinundan niya pa iyon  ng isang ngiti kaya napahugot ako nang malalim.

"Maraming salamat sa pagtulong sa akin. Aalis na rin ako kaagad," ang sabi ko sa kaniya kaya napatayo siya mula sa pagkaupo.