Star Gazing

Chapter 4 : A Fallen Beautiful Star

Kinaumagahan diretso pasok ako sa HOTEL dahil last day na ng OJT ko, mahirap kasi kailangan kong ngumiti pero deep inside nalulungkot ako! Hindi ko pwedeng ipakita na nalulungkot ako sa mga guest kaya kahit masakit pinipilit kong ngumiti. Pagkatapos ng shift ko dumeretso ako agad sa bus terminal, tinuloy ko ang nakaplano kahit na ipagtabuyan nya pa ako.sinabi ko sakanya na pupunta ako at sabi nya magpapakamatay daw siya, 9:40 pm nang makarating ako, marami pading tao, tinext ko sya pero ang tagal nya akong sinundo,ibang iba na sya sa nakilala ko!, sobrang angas na nya at cold sa akin, nagalit sya nung nakita nya ako! Tinatanong kung bakit pa daw ako pumunta eh tapos naman na kami, (pasigaw nyang sabi) kaya lahat ng tao sa terminal eh nakatingin sa amin. Niyakap ko nalang sya at binulungan ng "LETS GO HOME" kumalma naman sya kahit papaano. Pagdating sa bahay nila wala kaming kibuan, para lang akong hangin na dumadaan sa kanya.

M: bumili ako ng pagkain, tara kain kana

S:pagod ako wala akong pake sa pagkain mo!

Ngumiti nalang ako, at pumunta sa cr then doo ako umiyak, ayokong ipakita na umiiyak ako dahil ayaw na ayaw nya iyon,dahil pangit daw akong umiyak,

Nung gabing yun nagdodota lang sya. At ako dahil pagod na dumeretso na ako sa kama para magpahinga. Maya't maya bigla syang tumabi sa akin. Niyakap nya ako ng mahigpit at sabay sabing

S: pasensya kana mahal ko, ang gusto ko lang naman eh lumayo kana, mahal na mhal kita at ayw kong mahawaan kita, ayaw ko din na mabalo ka ng maaga ng dahil lang sa akin. Basta tatandaan mo na mahal na mahal kita asawa ko!, dapat pala nung nagkalayo tayo eh naturuan kitang maging independent,

Kinaumagahan hinatid na nya ako papuntang batanes. Sobrang hirap at sakit, para akong patay na naglalakad , walang emosyon as in wala talaga. After 1hour nag chat sya sa akin "CHECK YOUR GALLERY" pag check ko nagvideo pala sya nung tulog ako. Sinabi nya dun lahat na masaya sya dahil nakilala nya ako, at ang pinakatumatak sa akin na sinabi nya

"Ang hirap mag let go ng taong mahal na mahal mo, sobrang hirap, i want more days para pasayahin ka pero i think this is the right thing to do, ang iwanan ka hanggat maaga pa. You are by far the greatest thing that ever happened to my 1 and half years of existence, so this is me SILVAN ADRIAN FORONDA signing out!"

Pagbalik ko sa bahay sobrang naiyak ako. Bawat sulok ng bahay namin may mga happiest momentum kami. Lalong lalo na sa kwarto ko!, after an hour, may tumawag sa akin, mama ni Adrian, kinuwento nya sa akin na pagkahatid nya sa akin sa terminal eh bigla nalang syang nag collapse may mga taong nagdala sa kanya sa hospital at ngayun naka diagnose at comma-taus na sya. Hindi ko alam kung anong gagawin ko! Agad kong kinuha ang bag ko!, sobrang tagal kong naghintay ng UV kaya no choice ako naglakad ako 10km, at pagdating ko sa bayan nakasakay ako sa tricycle, kahit na pagod ako binaliwala ko ito. Makita ko lang si adrian, pagdating ko sa terminal walang byahe papuntang los bAños, at dahil kailangan kong pumunta doon nalang ako natulog. Ganito ata talaga pagmahal mo ang isang tao, magagawa mo ang mga bagy na hindi mo pa nagawa noon. Kinaumagahan, diretso ako sa cr ng terminal doon na ako nag bath at pagkatapos deretso sakay ako sa bus, hindi pa umaalis ang bus tumawag na ang mama ni adrian, sabi nya

S: ATHENS, Nasaan kana? 50 50 na ang buhay ni adrian, pero bago sya nag aagaw buhay nagising pa sya, at hinahanap ka, pinapasabi na mahal na mahal ka nya pero hanggat maari huwag ka na daw

Pumunta dito! Ayaw nyang makita mo syang naghihirap!

Soba akong nalungkot at umiyak yung tipong naghihingalo na sya pero ayaw nya parin akong makita nasasaktan, 4:00 pm ako nakarating at saktong pagdatin ko sa hospital, sakto naman na ipupinta na si adrian sa morgue, napalujod nalang ako sa nakita ko, halos hindi ko matanggap! Sana hindi nalang ako pumayag na umalis, para kahit papaano ako ang nagsugod sa kanya sa hospital!, sobrang sakit para bang sinasaksak ka ng paulit ulit,

It's been 1 week ang nakalipas pero nakakapanibago, wala na kasi yung lalaking mangungulit sa akin araw man o gabi, at tuwing gabi lagi nalang akong nakatitig sa stars, dahil ayun ang sabi nya " SA ORAS NA IKAW AY NALULUNGKOT!, TUMINGALA KALANG AT MAKIKITA MO AKO, LAGING NAKABANTAY SAYO, DAHIL STARS ANG MAGSISILBING SIMBOLO NG ATING ALA ALA!"