Aradan yaklaşık 2 gün geçmişti. Yeni arabam ve ben. Herşey çok güzeldi arkadaşım Nilsu ile AVM gitmek için yola çıkıcaktık. Onun gelmesini beklerken evde birşeyler atıştırıyordum. Nihayet evin kapısı çaldı bağırarak:
-Ben bakarım!
Kapıyı açtım ve:
-Hoşgeldin bekle çantımı alıp geliyorum.
Ardından çantamı alıp Nilsu ile aşağı indim arabayı açtım ve yolda en sevdiğim şarkıyı dinleyerek gidiyorduk.
Güneş ışıl ışıldı rüzgarın saçlarımı savurma hissini seviyordum. Kırmızı ışık yandı ve beklemeye başladım etrafa bakarken bir yandan yeşil ışık yanmasını bekliyordum.
Etraftaki insanların telaşını islerken dalmıştım ki Nilsu beni uyardı tam kalkış için gaza basarken az daha birine çarpıyordum o kişide kafeteryada karşılaştığım Ege.
Bu kadar tesadüf olamazdı. Ardından doğrulup yanıma geldi:
-Kalbimden vurduğunuz yetmiyor birde bana mı çarpıcaksın? Çok ayıp.
-Saçmalama be senin olduğu nerden biliyim ben salak mıdır nedir.
Arkadan korna sesleri artıyordu ki Ege bir anda arabama bindi :
-Sür
Sür mü sür neya ona sersonra bakış attım başka çare yoktu arkada resmen arabalar çıldırmıştı.
Gaza bastım ve ilerledim. Ve :
-Sağa yanaşıyorum in arabadan!
-İniceğimi kim söyledi.
-Benim arabamdası ve bunu diyorsu in yoksa polis çağırırım.
Nilsu olaya karıştı:
-Kardeş kimsin nesin bilmiyorum ama in şu arabadan.
-İyi be iniyoz.
Arabadan indi ve yola devam etti. Salak çocuk her karşıma çıktığında hayatımın içine ediyordu. Nilsu o an ikimize bakarak ne olduğunu anlamamıştı. Tam ağzını açacakken söze girdim:
-Nilsu şuan konuşmayalım sonra anlatırım.
Yola devam ettim AVM için otopark girişine girdim. Park ettikten sonra içeri girdik. Biraz dolaştık sonra eve doğru yola çıktık.
