Suskunluk kırgın yüreklere özel konuşma şeklidir.
Hayal napacağını bilmiyordu.Dili tutulmuştu sanki,konuşamıyordu.Rengi benzide solmuştu.Kimdi evlerinin balkonunda kendisine bakan o genç.
Deniz yavaşça Hayalin yanına yaklaştı.Ve kısık bir sesle;
-"Notumu almışsınızdır."
Hayal sesi titreyerek;
-"Kimsiniz siz,ne istiyosunuz."
-"Korkmayın benden size zarar gelmez.Gecen sefer cok zor durumda kaldığım için aldım yemek.Onun ücretini ödemeye geldim."
Hayal şaşkın şaşkın Denize bakıyordu. Deniz Hayalin şaşkınlığını görünce parayı cebinden çıkarıp masanın üzerine bıraktı.
-"Şimdilik bende bu kadar var,eğer eksik gelirse 2 hafta sonra ayakkablığınızın altına biraz daha bırakırım.Ama şimdilik bu kadar gerçekten kusura bakmayın."
Hayal ne diyeceğini şaşırmıştı.Denizin üstünün başının yırtık olduğunu gördü.Elleride yaraydı hep.İçi acımıştı Hayalin.
Deniz geldiği balkona doğru yürürken Hayal arkasından seslendi.
-"Bekle biraz."
Denizin korktuğu başına gelmişti.Hayalin onu polise şikayet edeceğini düşündü.Ama annesine kim bakacaktı.Hasta ve kendisini bekleyen annesine.
Tam o sırada Hayal gülümseyerek ve sessiz bir şekilde Denize;
-"Bunları unuttun."
Deniz Hayalin elinde tuttuğu poşete baktı.Poşetin içinde çeşitli yemekler vardı.Denizçok duygulanmıştı.
-"Ama ben.."
-"Bişey demene gerek yok.Git güzelce karnını doyur.Şimdiden afiyet olsun."
Deniz dolu gözlerle Hayale bakıyodu.
-"Çok teşekkür ederim,ne kadar sevap işlediğinizi bilemezsiniz."
Tam Hayal cevap verecekken Hayalin dayısı mutfaga geliyordu.
-"Çabuk acele et dayım geliyor."
-"Tamam,saolun".dedi Deniz hayale mahcup bir vaziyette.Ve acele acele balkonun merdivenlerinden inmek için balkona yöneldi.
Hayalin dayısı eve gitmek için kalkmıştı.Hayalede veda edip çıktı evden.
Hayal tam odasına gidecekken yerde bişey farketti.
Bi saatti bu.Eşref saati.Baya değerli bişeydi bu.Ama kime aitti ki.
Bi anda Deniz aklına geldi.Bu saati o düşürmüş olabilirmiydi.
Deniz duygulu ve mahcup bir şekilde eve giderken zamanın baya geçtiğini fark etti.Acaba fırın kapanmışmıydı ekmek almalıydı.Saatine yöneldi.Ceplerine baktı.
-"Halla halla nerdeki bu saat.Bu cebimdeydi sabah."
İyice aradıktan sonra ümidini kesti.Ve kendine kızmaya başladı.
-"Sen neyi becerirsin ki zaten.Baban dan kalan en son hatırayıda kaybettin işte"...
