Edhe nje here si dikur

Part 3

Mengjes.U zgjova nga rrezet e diellit te cilat ishin futur nepermjet grilave dhe kishin perfunduar ne fytyren time.U ngrita duke u ulur mbi krevatin e bute.Perpara syve me kalojne te gjitha ckisha perjetuar naten e mbremshme.Shkunda njehere koken si per te hequr mendimet qe me kishin pushtuar por ne kembim mora thjesht nje dhimbje te tmerrdhme.Fustani ishte akoma ne trupin tim keshtu qe pa u menduar gjate u cova,bera nje dush dhe vesha nje fund xhins,nje bluze te bardhe,atlete te bardha dhe pa bere fare makeup  marr celesat dhe nisem drejt kompanise e cila nuk ishte shume larg nga shtepia.Rruges telefonon Eni.

"Amelia ku je,ku shkove mbreme?Pse ike ashtu?"-ndaloi dhe psheretiu.Nje psheretime me vend pasi iu mor fryma.

"Miremengjes edhe ti zmr.Faleminderit qe pyete.Mire jam po ti?-i flas me ironi nderkohe Eni po rregullonte frymemarrjen

"Mire qenke perderisa po flet me nenkuptime.Amelia,sot do te te prezantoj me dike eja shpejt."-perfundon duke mbyllur tekefonin.

"Edhe ti na kenaqe me keto prezantimet"-thashe me vete.Lashe makinen ne parking, u ngjita siper dhe shkova te zyra e Enit.Nuk fola por u ula ne njerin nga kolltuqet.

"Kush na qenka kjo dizenjuesja e re"

"Eshte dizenjues,eshte mashkull.Oh zot sa i mire eshte.Ishte edhe te festa po ti fluturove si gjethe ne vjeshte."

"Crendesi ka nese eshte femer a mashkull.Nejse me duket se te paska rene ne koke per te." Ne ate moment troket dera dhe brenda hyn nje djale i gjate,biond,sybojqiell e me trup te formuar.Ishte ai...Me dukej sikur bota me ishte kthyer kundra,sikur cdo gje ishte permbysur.Pse ai duhej te me shfaqej gjithmone dhe te me shkaterronte.

"Leooon"-therret Eni dhe shkon e i hidhet ne krahe si e cmendur edhe pse para 12 oresh ishin bashke apo ku i dihet se skane qene deri ne mengjes.Ai me pa dhe syte tane u takuan edhe nje here.
"Leon kjo eshte Amelia".Ai me drejton doren.Si ka mundesi qe e kisha shume te veshtire te beja dhe une te njejten gje?Pse smund ta ngrija dot doren?

"Amelia..ketu je?"- me pyet Eni duke buzeqeshur.Dukej paksa ne siklet.

"P-po!"-iu pergjigja me gjysme zeri,-gezohem qe iu njoh"

"Leon ulu te lutem.Cfare te te porosis?Pastaj pse nuk qendrove mbreme.Ti the qe do qendroje.- flet Eni sikur ai te  ishte vazo dhe nga momenti ne moment do thyhej.E gjithe kjo delikatese filloi te me neveritej.

"Une do jem ne zyren time.Shoh qe paskeni gjera private per te folur."-pashe Leonin ne sy me nje ftohtesi te paimagjinueshme.Zjarri qe dikur ishte ne syte tane ia kish lene vendin akullnajave te larta qe ftohen jo vetem syte por edhe zemrat tona.A e ekzistonte nje mundesi qe te kishte mbetur nje shkendije e cila mund te ndizej?

《Mos harroni te votoni》