-Sesinde ki Yalnızlık-

-3.Bölüm-

Günlerden salıydı hava sanki beni anlatır gibi durgundu. Ailemin mezarına ziyarete gelmiştim.

Keşke yanımda olsalar kötü günler geçip gitse bana sıkıca sarılsalar her şey geçti bitti deseler nelerimi vermezdim ki...

******
Mezarlıktan çıktıktan sonra söz verdiğim gibi Korayla buluşmaya gittim. Onunla barda tesadüfen karşılaşmam belki hayatımda ilk defa iyi bir şeydi.

Kafede sıcak çikolatamızı yudumlarken Korayın telefonu çalmaya başladı. İlk başka açmak istemese de ikinci çalışta açmıştı.

Birden bire Korayın gözünden bir yaş aktı. Telefonu kapatır kapatmaz kafeden koşarak uzaklaştı.

Ne olduğunu anlamasam da pek ustelmedim. Yarım saat kadar kafede oturup hesabı ödeyip kafeden çıktım.

Taksiye binip evimin yolunu söyledim. Eve yaklaşırken yolun kenarında Korayı gördüm. Hemen taksiciye parasını verdiğim gibi indim.

Koşarak Korayın yanına ilerledim. Beni görür görmez sıkıca bana sarıldı. Gözleri ağlamaktan şişmişti.

Kulağıma fısıldayarak annemi kaybettim demişti...