Hiatus (နူးညံ့သောအမိန့်တော်အတိုင်း)

Part-9

"အခုကေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ"
ရြက္ပ်ိဳ အိမ္ထဲဝင္လိုက္ပီ ထိုသူ႔ေရွ႕က ခံုတြင္ဝင္ထိုင္ရင္းေမးလိုက္သည္။

ရြက္ပ်ိဳေရွ႕က လူက ရြက္ပ်ိဳကို ၁ခ်က္ၾကည့္ကာ ျပံဳးရင္း "ႏြယ္...ေဖေဖ့ဆီ လာပါဦး မီးငယ္"

၁ႏွစ္တခါေတာင္ မွန္မွန္လာမေတြ႕ခဲ့ေသာ အေဖ...ငယ္စဥ္တည္းက ထားရစ္ခဲ့ပီး ၆ႏွစ္ေနမွ ပထမဆံုးအႀကိမ္ မ်က္ႏွာလာျပေသာ အေဖျဖစ္သူအား မမုန္းရက္ႏိုင္ေသာ ႏြယ္...။ ရြက္ပ်ိဳ ကေတာ့ မုန္း သည္။ ႏြယ့္ ကိုေမြးပီးသိပ္မၾကာဘူး အေဖ့ကို အေရးတႀကီး ႏွင့္ ကားႀကီးနဲ႔လာေခၚေသာ အဖြား ေနာက္ လိုက္သြားခဲ့သည္။ ရြက္ပ်ိဳ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၁၀ ႏွစ္ သား...။ ငိုယိုပီးတားခဲ့ဖူးသည္။ ေျခကန္ပီးဆြဲထားဖူးသည္။ ကားေနာက္ေျပးလိုက္ပီးငိုယိုေနခဲ့ဖူးသည္။ ဒါေပမဲ့ လွည့္မၾကည့္ခဲ့...။ သူ၁၀ႏွစ္သား ႏြယ္ လ သားေလာက္ထဲက ထြက္သြားခဲ့ေသာ အေဖကို ရြက္ပ်ိဳ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တဲ့အထိေစာင့္ေနခဲ့ဖူးသည္။ ရြက္ပ်ိဳ ဆယ္တန္းတြင္ေတာ့ အေဖျပန္လာမည္ဟုေမၽွာ္လင့္ခဲ့သည္။ ဒါေပမဲ့ ေပၚမလာခဲ့...။ ႏြယ္ ၁၀ႏွစ္ ၅တန္း တတ္ေနခ်ိန္တြင္ ပထမဆံုး ရြက္ပ်ိဳတို႔ေရွ႕ကို ေနာက္ဆံုးေပၚကားႀကီးေပၚထိုင္ပီးေရာက္လာခဲ့သည့္ အေဖ ကို ရြက္ပ်ိဳမုန္းသည္။

"သမီးမႏွစ္က ဆယ္တန္း ဘာလို႔မေျဖတာလဲ...ဟမ္...အခုဆို ၁၇ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္...ေက်ာင္း ေနတုန္းကတည္းကတႏွစ္ေအာက္ထားတာကို ၁၀တန္းပါ တႏွစ္ထပ္ေအာက္သြားပီ"

ဒီေမခြန္းက ရြက္ပ်ိဳ အရွိုက္ကို ထိေစသည္။ အေဖ့ေဘးကထိုင္ခံုမွာဝင္ထိုင္ေနေသာ ပိုးဟပ္ျဖဴ မေလး ႏြယ္ကိုလွမ္း ၾကည့္လိုက္မိ သည္။

"အေဖ ကျဖင့္ ဒီမွာ မရွိေနပဲနဲ႔...။ ကိုႀကီး တေယာက္ထဲ ရုန္းကန္ေနရတာ ႏြယ့္ေက်ာင္းစားရိတ္ကလဲ ဆယ္တန္းဆိုတာလြယ္တာမဟုတ္ဖူးေလ ဒီၾကားထဲႏြယ္က အူေရာင္ငန္းဖ်ားျဖစ္တယ္ေလ ကိုႀကီး အမ်ားႀကီး ပင္ပန္းရတယ္ သမီးစာေမးပြဲ ေျဖလဲ က်မွာ ေဆးရံုမွာေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာ ေသာင္တင္ေနတာကိုး အ့တာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္မွေသခ်ာ ေျဖမလို႔ ေဆးေက်ာင္းဝင္ေအာင္"
ႏြယ့္စကားဆံုးသည္ႏွင့္ က်ေတာ့ဘက္လွည့္ပီး...