arkadaşlar acaleyle yazdim.pek guzel olmadi.Yine guzel seyler yazmaya çalışdım.iyi okumalar dfhhadgj
Koyunlarim nerdesiniz?Ama bi piç dedim diye küsülmezki.Ağzım kırılsın hemi diye icimden sayıklıyordum.(10 dakika sonra) Sizi piçler.gelmeyin zaten.diye sayıkladım.Sonra delirmek için çok genç olduğumu fark ettim ve düşüncelerimi sildim.Mert'e "eee şey bana numarani verirmisin?"dedim.Hemde kekelemeden.Harikayim bee.bravo bana.İçimden dediğim sandığım fakat Mert'e doğru dediğim"Benim Farkım tar-"diyebilmişdim sonra bana "Benden eksilenin olmami bekleme"dedi.Ne kadarda adiydi.Elma gibi kizarmama neden oluyordu.Etrafımda ne kadarda piç vardi öyle."sensin piç"bunu Mert degil sağ koyunum demişti.Mertin solunda benimde sağımdaydi.Ben Mert'e bakıyo gibi gözüksemde bakmıyordum işte.Sonra sinirlenmemek için dudaklarımı oynatarak "sonra konuşuruz"dedim.ve el sallarken Mert'e tokat atmışdım.İçimden "gel Mert sicma ani diye selfie yapcam"dedim.Ama tabi içimden.Mert bana sultan süleymandaki hürremin ibrahimden alacak intikami gibi kinle bakıyor.Survivordaki ödülü duydukdan sonra kazanamayan grup kadar acinilası bana bakıyordu.korkudan ne diyeceğimi bilmiyordum ve farkinda olmadan "Vasiyetimdir.1 ay kimseyle çıkma."dedim.Bana "sie bok B|" dedi.Ohaaa sinirinden elini yumruk yapmış sıkıyor ve koltuğa vuruyordu.Neyseki önumuzde biri yoktu.Sonra benim bileğimi hışımla tuttu ve "yaşamak istiyorsan arka koltuğa geç"dedi.Tabiki canim kiymetli olm benim hemen geçtim.Kulaklığımı takıp uyuyacakken biri yanima geldi.Mert'ten azcik daha tipsizdi.Mert bana seni öldürcem bekle geliyom bakışları atarken çocukla muhabbet ettik.Ve uykumun değerli olduğunu söyledim ve göz kapaklarimin kapandığını hissertim.Uyandığımda kulaklık,yanimda oturan çocuk ve Mert yoktu.Hostese sordum.Ve Mertin 2 dakika önce çıkdığını söyledi.Ondan hoşlanmıyordum.Ama iyi hissettiriyordu.Tamam.Hoşlanıyordum.Ama azıcık.Sonra aman glm giden gitmiş benim için bitmiştir bla bla diye bir sözü içimden tekrarliyordum.Telefonumu açtım ve amcami arayacakken içindeki notu okudum *********56 bu benim numaram.bu arada kulaklığını ödünç aldım.karşılaşırsak veririm ;). Aynen notta bu yaziyordu.Yanimda kimse olmadığından sesli konuşabilirdim.Seni birdaha bulamicam baklavali şirinim.derken telefonuma mesaj geldi "arkana bak mızmız"yazıyordu.Arkamı döndüğümde Neee??ama yerimmm.Güneşi beklerkendeki barış kadar masum.kerem kadar yakışıklı bebem benimm.hanimiss.Neyseki saçmalıklarımı bitirdim.Sonra beraber bankta oturduk.İnsan gibi konuşuyorduk.O genelde kükrerdi ve bende bağırırdım.Sonra yanımıza sarışın bi göt mankeni geldi.Duramadım ve Mert'in kulağına "götünü hep açsaydı"dedim.Gülmemek için dudaklarını birbirine basdırıyordu.Sonra "Mert gidelim mi?"dedi.Mert başıyla onayladı.Ve gittiler.Piçler.Lanetler girsin size.Benden epeyce uzaklaşdılar.Sonra sinirlendim ve notunu yirtacakken mesaj geldi "onu boşuna yazmadim.yirtma.arkana bak.ve gül"diye mesaj atmışdı." Arkamı dönerken söylene söylene bakdım ve o meteorum du.Eğer gidecekse şimdi gitmeliydi.Ona "ben kanserim."dedim.Bana acıyan gözle bakacaksa ondan nefret edecekdim.Ama "napim?"dedi.Ve hicbirseyi deyismemisdi.Sesindeki soğukluk bile.Büyük bir kahkaha attım ve ona sarıldım.Sonra bana "bugun bende kal.Evini biliyosan evinde kalırsın." "bilmiyorum" dedim.Sonra birsey demedi.Tedavin ne zaman?gitmelisin demedi.İşde bu halinden hoşlanıyordum.O çok farklıydı.Ama eger onu seversem ve bir gün o da beni severse ve ben ölürsem.Ona kazık gibi birsey atacakdım.Bu yüzden korkuyordum.sadece korkuyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MIZMIZIM.
Short Story17 yasindaki bir kiz kanser.Ailesi ve arkadaslari bu kizin kurtulacagina inanmiyor.Ama o inaniyor.Kanser hastaliginin ne kadar ileride olsa bile inaniyor.Onune cikan engellerden her zaman geciyor.Ve bir erkekle tanisiyor.Hayat hikayeleri cok farkli...