Bana elini uzattı.Napıyordu bu şapşal?O da iyileşeceğimi biliyordu.Bende inanıyodum.Gülümsedim ve elini tuttum.Sonra amcam aklıma geldi aradım.Oldukça soğuk sesle "evet" dedi. "Amca ben arkadaşımda kalıcağım.Anneme söylerim." tamam demesini bekledim ama kapatmışdı.Manyak herif.Sonra annemden izni aldım.Evine heleşükür gelmişdik.Büyük ve siyahtı.Birsüre hic konusmadık.Yoldayken konuşmuşduk.İkimizde liseye yeni başlayacakdık.Bana "hadi yemek hazırla mızmız"dedi.Ben kanser olduğum için annemler benim yorulmamam gerektiğini söylemişdi.Ve saçlarımın döküleceğini söylemişler yemek yaptırmamışlardı.Ona bunu diyemezdim.Yoksa hep elma kalırdım."Tamam prens ne arzu ederdiniz?" "seni." dedi.Buna inandıysanız inanmayın çünkü şakaydı."Pilav" dedi.Bende yapamayacağımı bildiğimden "bence makarna daha güzel" dedim.Sonra başını hayır anlamında salladı.Bende mutfağa geçdim.Yemek yemek olmakdan çıkmışdı.Sonra Mert yanıma geldi "Hira bune lan?!" diye sordu. "Pilav.Pilavim.Pilavimizz"dedim el çırparak.İçimden valla anamların suçu vurma apla diyordum."Pilav pilavin pilavımız batsın.Bune am-" "ee şey yorgunlukdan kötü oldu" diye yalan attım."yalan söyleyemiyorsun mızmız" dedi.Birşey dememe izin vermeden "Yemek yapmayınca çok cool mu oluyorsun?" diye sordu biraz sinirle.Beni yanlış anlamasını istemiyordum ve doğruyu anlattım "kanser olduğumdan annemler bana yemek yaptırmadılar.Yorulursam burnum kanarmış kanaması benim yararıma olmazmış." Gülmemek için dudaklarını birbirine basdırıyordu.Ve kahkama atmaya başladı.Ne dengesiz biri bu ya allam."ne gülüyosun be?" dediğim de "bu yalanın fazla komik" dedi.Yalan değildi.İlerde anlardı."Gel." Çok kibar dimi ama?Kükreyen öküzüm benim.Mutfağa gelmişdik.Pilav yapacakdık.Çekmeceden pilav paketimi uzatmamı söyledi.Öyle yaptım ve un gördüm.Dizideki ZEYKER pasta yapmışlardı ve cok şirinlerdi.Bizde öyleydik.Unu aldım ve yüzüne birkaç avuç attım.Ve kahkaha attım.O da benim unumdan alıp bana atmışdı.Çok romantikdi.Mert dudağımdaki unu aldı ve ağzına götürdü.Oyss yerim.Sonra ben aynısını yapmışdım.Bir anda bana tereddütle bakmaya başladı."Evet.burnum cok tipsiz"dedim.Hâlâ gülmüyordu."Noldu be?" dediğimde "Bur-bu-burnundan" "ne burnumdan?" diye sorduğumda "burnundan k-ka-kan akıyor" Neee?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MIZMIZIM.
Short Story17 yasindaki bir kiz kanser.Ailesi ve arkadaslari bu kizin kurtulacagina inanmiyor.Ama o inaniyor.Kanser hastaliginin ne kadar ileride olsa bile inaniyor.Onune cikan engellerden her zaman geciyor.Ve bir erkekle tanisiyor.Hayat hikayeleri cok farkli...
