เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม ไม่ได้เกิดขึ้นกับผู้หมวดแอนเดอร์สันมานานมากแล้ว จนมาถึงวันนี้
วันที่เขาได้หนุ่มน้อยตรงหน้ามาร่วมงาน
คอนเนอร์ค่อยๆกลายเป็นมากกว่าคู่หูของเขาในระยะเวลาเพียงไม่กี่วัน
สิ่งดีๆที่กำลังเกิดขึ้น กำลังถูกจ้องมองโดย นายตำรวจคนหนึ่ง
ผู้ที่ 'เคย' เป็นเจ้าของ 'หมาน้อย' ตัวนั้น
แน่หล่ะ เขาไม่ยอมให้คนอื่นมาแย่งเหยื่อที่เขาไล่ล่ามานานถึง 2 ปี ไปง่ายๆหรอก
เพียงแต่เขาแค่รอเวลาเท่านั้น...
"คอนเนอร์ เย็นนี้มีแข่งบาส ทีมโปรดของชั้น สนใจไปดูด้วยกันที่บาร์มั๊ย ?"
"ได้สิครับแฮงค์ แต่ขอผมเคลียร์รายงานส่งให้คุณฟาวเลอร์ก่อนนะครับ"
"งั้นก็ฝากด้วยนะ ชั้นจะไปหาอะไรมารองท้องสักหน่อย"
"โดนัทน่ะ มีปริมาณน้ำตาลและไขมันสูงมากนะครับผู้หมวด"
"หุบปากน่าคอนเนอร์ ตอนนี้ชั้นหิวจะตายอยู่แล้ว"
ริมฝีปากบางเม้มปิด เขากลืนคำพูดแทบจะไม่ทัน
แฮงค์น่ะ เกลียดการที่มีคนเจ้ากี้เจ้าการเรื่องอาหารการกินของเขาเป็นที่สุด
แต่กลับกัน เมื่อคนเตือนเป็นเจ้าหนูนี่... มันทำให้รู้สึกดีใจยังไงก็ไม่รู้
เมื่อร่างสูงเดินออกไปจากโต๊ะ นิ้วเรียวบางก็ลงมือพิมพ์รายงานให้เสร็จอย่างคล่องแคล่ว
ปึ้ง !
เสียงมือหนาของใครสักคนกระทบลงกับโต๊ะของเขา ดวงตาสีเข้มค่อยๆเลื่อนไปมองเจ้าของมือนั้นช้าๆ ก่อนจะมีอาการหวาดกลัวฉายขึ้นในแววตา
"มากับชั้น คอนเนอร์"
"คะ คุณจะทำอะไรครับคุณเกวิน"
"หยุดเรียกชั้นว่าเกวิน และตามชั้นมาดีๆ หรือจะให้ชั้นลากแกไปต่อหน้าทุกคน"
KAMU SEDANG MEMBACA
[Detroit Becom Human Fan Fic] Caged
Fiksi Penggemarคอนเนอร์ ตำรวจหนุ่มหน้าใหม่ไฟแรง ที่ต้องมาทำงานในกรมตำรวจดีทรอยต์ สถานที่ ที่มีปีศาจที่เขาต้องการหนีให้ไกล เขาจะหนีพ้นหรือปล่าวนะ ?? ระดับความรุนแรง : R-18 , SM ในช่วงท้ายๆของเรื่อง ความอ่อนโยนมีน้อยถึงปานกลาง แต่ความรุนแรง มีมากถึงมากที่สุด ค่อยๆไ...