I'm Special

Yeni Çocuk

ARKADAŞLAR EĞER YAZIM YANLIŞIM VARSA ÖZÜR DİLERİM, YANIMDA KÜÇÜK KUZENİM VARDI PEK DİKKAT EDEMEDİM AYRICA YORUMLARINIZ İÇİN TEKRAR TEŞEKKÜR EDERİM. İYİ OKUMALAR ;)

-Cameron-

Yatağımda çok masum görünen bir kızı uyurken buldum.muyku sersemliğiyle başta kim olduğunu hatırlayamamıştım zaten aslında kim olduğunu bilmiyordum, en azından o bilmediğimi sanıyordu.

Dün gece örtüyü benim üstüme örtmüş olduğu için üstü açık kalmıştı ve eteği de iyice açılmıştı (böylece burada yazarın frikikler hakkında problemi veya yakınının problemi olduğu anlaşılıyor). Masum bir kızdan yararlanmamak amacıyla altına bakmadanörtüyü aldım ve üstünü örttüm. Aşağıya kahvaltı hazırlamaya gittim. Soğuk iki sandviç hazırladım ve masaya bıraktım. Aşağıdaki spor salonuna indim ve koşmaya başladım. Koşarken düşünmeyi severdim. Bu defa bir kez daha Anastasia ve okulumla ilgili düşünmeye başladım. Okuldaki herkes beni beceriksiz bir insan zannedecek fakat buna alışmalıydım çünkü kasabanın bana ihtiyacı vardı, kasabanın gizli silahı bendim. Anastasia'ya gelirsek onun da bir Karmendriya olduğunu öğrendim fakat onu çekici kılan ne gücü ne de zenginliğiydi. Onu çekici kılan zenginliğine ve ailesine rağmen kişiliğinin bozulmaması, saf kalması ve içinde kaybolup gidebileceğiniz mavi gözleri bir de ona uyan bukleli kızıl saçlarıydı.

-Anastasia-

Gözlerimi açtığımda Jack'i göremedim. Aşağı indiğimde keman çalıyordu fakat başta buna inanamadım ve kendimi birkaç defa çimdikledim. Allahım, öldümde bir kitabın içine düştüm sanırsam! Onu rahatsız etmemek için sessizliğimi korudum ve çaldığı parçayı -Lakmé-dinlemeye başladım, bir ara parça devam ederken gözlerimi açtım ve bana o tatlı kahverengi gözlerini dikerek gülümsedi -bu arada klasik müzikleri kuşum sayesinde sevmeye başladım, klasik müzik duyunca müziğin ritmiyle kafasını sallardı yumurcak (yazar burda bir arkadaşına gönderme yapmakta, 'klasik müzikleri gerçekten severek dinleyen var mı' sorusuna cevap vermektedir.) "Günaydın!" dedim müzik biter bitmez. "Günayfın." dedi. Kemanı kutusuna özenle yerleştirdi ve ilerlemeye başladı ben de arkasından işerledim. Mutfağa gitmişti. Masadan aldığı sandviçlerden birini bana uzattı ve teşekkür ettim. Birkaç dakika boyunca ikimizde konuşmadık, ilk dayanamayıp sessizliği bozan ben oldum "Adın ne Jack?" dedim. Tek kaşını kaldırıp "Jack?" dedi. "İsmini bilmediğimiz kişilere arkadaşlarımla Jack deriz." diye cevap verdim. "Cameron Alexander Dallas." dedi ve ardından "Senin ki?" diye sordu ama bildiği hissine kapıldım "Anastasia Agust." dedim. Bu arada onu daha önceden hiç burada görmediğim aklıma geldi. Soru sorarcasına "Seni daha önceden hiç burada görmedim?" dedim. O da soru sorduğumu anlayıp "Evet. Yeni geldim ve ayrıca insanım. Babam sizin türünüzle bağlantıları olan biri ve işi için buradayız ve ben de sizin okulunuzda okuyacağım." dedi. Şaşırdım, sonuçta ilk defa-eğer kasabaya yolları ğzerinde olduğu için gelip gidenleri saymazsak- aramıza bir insan. Ayrıca yeni bir yüz katılıyordu. Fakat okuldaki çocukların ona iyi davranacakları konusunda endişeliydim.

Okula öğleden sonra yetişebilmiştik ancak. Biz diyorum çünkü beni dün Cameron aldığı için arabam okulda kalmıştı ve o da beni eve getirip, hazırlanmamı beklemek zorunda kalmıştı. Böylece okula beraber gitmiştik. Arabadan inince yanında kalmıştım ve böylece bütün okul onu benim yanımdayken tanımış olmuştu, kızlar yakışıklılığına hayran hayran bakarken, erkekler insan olduğunu öğrendiği için pis pis bakıyordu. Ona bir anlık baktım fakat yüzünde güçsüzlüğe dair hiçbir şey görmedim. Sanki onun en ufak ayrıntılara kadar ezberlediği, incelediği bir filmin ortasındaydık ve ona uyuyorduk. O an bana altıncı hissim bu çocukta insanlıktan fazlası olduğunu söyledi. Ben bunları düşünürken Daniel'la göz göze geldik bir an bana öfkeyle baktı sonra kalabalıktan uzaklaştı.