Accidentally In Love With A Kpop Idol

Kpop Idol : Chapter 5

Charity's POV

Pinipilit kong tanggaling yung kamay n'ya sa bibig ko. Hindi naman ako makagalaw ng maayos dahil sa sugat ko.

Tinanggal n'ya yung hoodie n'ya tsaka tanggal din ng mask. Binitawan n'ya na yung pagkakatakip ng kamay n'ya sa bibig ko.

"Shhh.. i'll not hurt you." Sabi n'ya pa. "What are you doing here?" Tanong ko sakanya.

"I just want to visit you" sagot n'ya pa. "What? You don't care about me so, leave!" Pagtaboy ko sakanya. Pero hindi s'ya nagpapatinag sa'kin.

"Please.. let me stay charity. " pagmamakaawa n'ya. "No you can't brian. My sister is coming" ulit ko pa.

Naririnig kong may kausap na si unique sa labas, kaya agad nagtago si brian sa CR.

"Hello Ms. Charity." Bati sa'kin nung doctor . Ngumiti lang ako sakanya. "How's your wound?"

"It's not okay yet. It's still hurt and i can feel it" sagot ko habang nakatingin sa CR. Kinakabahan ako baka makita nila si brian dito at baka kung ano isipin nila, lalo na si unique.

Nagpaalam na yung doctor na aalis na s'ya dahil may aasikasuhin pa daw s'ya. Sinamahan naman s'ya ni unique sa labas. Pagkalabas nila, kinuha ko yung isang apple sa lamesa sa tabi ng kama ko at ibinato sa pinto ng CR.

Dahan-dahan n'ya naman binuksan yung pinto, aalis na sana s'ya ng saktong dumating na si mama na may dalang pagkain.

"How are you sweetie?" Tanong sa'kin ni mama sabay halik sa noo. Ngumiti lang ako. Nilapag n'ya na yung mga pagkain sa lamesa tsaka kumuha ng pagkain at ibinigay sa'kin.

Habang kumakain ako, hindi ko maiwasang mapatingin sa CR. Baka mamaya bigla nalang 'yon lumabas.

"Charity, what's wrong? Kanina ka pa tumitingin sa CR?" tanong ni mama habang hinihimas yung ulo ko. "Ha?what?..ah.hahaha..wala ma. Natutulala lang ako" sabi ko pa habang pinipisil yung mga kamay ni mama.

Nararamdaman kong may tumutulong mga pawis sa gilid ng noo ko. Agad ko iyon na pinunasan. "Mainit ba anak? Gusto mo lakasan natin yung aircon?" Tanong pa ni mama. "Ah no no. I'ts okay ma. Thanks"

Pagkatapos kong kumain, niligpit na ni mama yung mga pinagkainan ko. Nakita kong sumisilip silip si brian sa pinto. Sinenyasan ko s'ya na lumabas na habang nakatalikod pa si mama.

Dahan dahan naman s'yang lumakad, pero... agad humarap si mama. At nakita s'ya. Nanlaki yung mga mata ni mama, na nagtataka na bakit may lalaki dito. Nag freeze naman si brian ng makita s'ya ni mama.

Agad naman na binato ni mama ng prutas si brian. "Mama! No! ma stop it!" Saway ko kay mama. Agad naman s'yang tumigil. "What? Do you want me to stop charity? Who is this guy?" Tanong pa ni mama habang nakakunot ang noo at nakapamewang.

"Ma.."

Dahan dahan naman na lumalapait si brian. Pumunta s'ya sa harap ni mama. At tinanggal yung mask at hoodie n'ya.

Nagulat naman si mama sa nakita n'ya. "Annye- i mean good evening ma'am. I'm brian..brian park" pagpapakilala n'ya sabay bow kay mama.

"Charity anong ginagawa n'ya dito?" Tanong sa'kin ni mama habang nakapamewang parin. "Ma i'll explain later. Paalisin muna natin s'ya."

"Brian, please leave" pagmamakaawa ko sakanya. "I'll leave, can i have your number?" tanong n'ya.

"What?hell no! Leave!Ma! Paalisin mo na 'yan!"

"Please.."

"Brian. Please leave." Sabi sakanya ni mama kaya tuluyan na s'yang umalis. Sinuot n'ya ulit yung hoodie at mask n'ya. Hay salamat.

"Charity, explain" sabi ni mama sabay upo at harap sa'kin. "Ma listen, bigla lang s'yang pumasok dito. Tinanong ko s'ya kung bakit nandito s'ya. Sabi n'ya he just want to check me kung okay lang daw ako. And that's all"

"Bakit n'ya hinihingi number mo?"

"Ma, i don't know." Sagot ko.

"Really? Baka may gusto s'ya sayo" sabi ni mama sabay kiliti sa'kin.

"Ma naman e! He's not my type. And i don't like him" and i rolled my eyes.

Ngumiti lang ng nakakaloko si mama. Ginagawamue? Hehe.

Bigla naman na bumukas yung pinto. Si unique. Bumeso naman s'ya kay mama. "Honey, nandito kanina si b-" hindi ko na pinatuloy si mama.

"Mama! May ipis!!!! Ma!" Sigaw ko habang tinuturo sa ilalim ng sofa.
"Charity naman, kala ko kung napaano kana. Ipis lang yan anak, hindi ka lalapain n'yan" pagsaway sa'kin ni mama

Hooo! "Wait mag C-CR lang ako." Agad naman na pumasok si unique sa CR. Nang makapasok na s'ya, agad kong tinawag si mama. Lumapit naman s'ya.

"Ma please. About earlier. Let's keep it secret. Hindi pwedeng malaman ni unique, baka ma misunderstand n'ya yun." Pakiusap ko kay mama.

"Why? This is not a big deal. Sabih-" Hindi na natuloy ni mama yung sasabihin n'ya dahil lumabas na si unique sa CR.

Sabay naman kaming napalunok ni mama. "What's the big deal? Anong pinag-uusapan n'yo? " tanong sa'min ni unique habang nakataas yung kilay.

"A-ah t-that's nothing" pautal-utal kong sabi. Ngumiti lang si unique. Sabay higa sa sofa at kuha ng phone n'ya.

Nagliligpit si mama ng mga pinagkainan habang si unique naman ay nanonood ng videos ni brian. As usual.

"Anyway sweetie, about dun sa sumaksak sayo, pinaghahanap na s'ya. Mag iingat ka anak, mamaya sundan ka nun at bigla kang barilin" sabi pa ni mama habang inaayos yung kumot ko.

"OA mo ma, baril agad? Pero sana mahanap s'ya. Pag nakita ko 'yun, s'ya naman sasaksakin ko sa tagiliran. Tagos to the bone" sabi ko pa habang natatawa.

Tumingin naman ng masama sa'kin si mama. "Anak, i'm serious. From now on, you need a guards. Kayo ni unique. Baka balikan kayo nun." Sabi pa ni mama. "Ok. I'm sorry" sabi ko sabay yuko.

Lumapit naman sa'kin si mama, at hinalikan ako sa noo. "I'ts okay, anak."

Lumapit din si unique at niyakap kami ni mama. Drama namin. Hahahaha

I don't know. I don't have any ideas. Kung bakit ako sinaksak ng taong 'yon. Mabait naman akong tao. Wala naman akong naaalala na may sinaktan akong tao, namay tinapakan akong tao. Or sadyang may galit lang talaga 'yon sa'kin. Hindi ko alam.

"Ma by the way, where's papa?"

"Nasa work pa s'ya. He's so busy anak. Pero he said he will try to come here."

Tumango nalang ako.