''Kimse vazgeçilmez değil be defol git'' kulağımda çınlıyodu kendimden daha çok sevdiğim insana bunu sölemiştim. Ah ben çok değiştim. Ama çok hata yapmıştı. Onu artık unuttum. Eski sevgilim sadece. 1 hafta sonra Üniversite tercihlerimi yapıcam. Gidicem buralardan. Gitmek istiyorum. Annem, babam, arkadaşlarım ya da kısaca etrafımdaki insanlar beni anlamıyomuş gibi geliyor. 1 hafta nasıl bu kadar çabuk geçti bilmiyorum. Sabah erkenden kalkıp arabaya atladım. Tercihleri yapmak için hızlıca okula gittim. Lisedeki ''eski sevgilimle'' karşılaştım. Beni aldattığı o kıza sarılarak sırada bekliyorlardı. Bu çok koydu be. Ama artık umursamıyorum. Eski sevgilim bile demek istemiyorum. Şu hayatta adam gibi 3 çocuk sevdim. Ortaokulda Ayaz adında bir çocuk vardı. O kadar çok aşıktım ki... o çocuk beni sevmedi. Bende vazgeçmek istedim. Olmadı. O ayrı bi konu. Ama liseye geçince Kıvançla tanıştım. Onu unutturdu. Ama kötü bi çocuktu. Popiydi ve diğer erkekler gibi değildi. Erkekti ama Adam değildi. Bana ''kısa etekler giyin. gözüme güzel görün.'' gibi saçma saçma iğrenç cümleler kuruyordu. Ve şimdi de Kaanın beni aldatması; gerçekten çok yoruldum. Artık hayatıma adam gibi erkekleri sokmaya çalışıcam. Tercihlerimi yapıp hızlıca eve ulaştım. Üniversitedeki yeni kişileri, arkadaşlarımı, hayatıma girecek olan insanları falan her şeyin hayalini kurmaya başladım. Hepsinin yanıtını merak ediyorum....
Meraba, bu ilk hikaye yazışım değil. Ama burada yayınlamak istediğim ilk hikayem. Güzel yazmaya çalışıcam. Ama çok şeylerle karşılaşıcak. İnşAllah hayırlısı olur. İyi okumalar :))
