DEAD INSIDE

Αισθάνομαι pt.1

Πες μου ξενε.
Την ακούς, την καρδιά μου;
Την ακούς να σπάει;
Ακούς τα ουρλιαχτα της;
Τους λυγμούς της;
Να φωνάζει απελπισμένα για βοήθεια;
Την μορφή της να καίγεται στις φλόγες;
Τη μορφή της να συγκρούεται με τόση βιαιότητα στο περιθώριο;

Τι ειπες;
Είμαι παρανοϊκός;
Χαχα.
Κι εσύ στενομυαλος.
Μα απάντησε μου.
Ακούς;

Το αίμα μου κυλάει παχύρευστο μεσα στις φλέβες μου, ωθώντας με στο χάος.
Τα κόκκαλα μου πονανε σε κάθε βλέμμα.
Οι κόρες των ματιών μου διαστέλλονται σε κάθε βλέμμα.
Οι τρίχες των χεριών μου σηκώνονται σε κάθε βλέμμα.
Το στομάχι μου γίνεται ένας κόμπο σε κάθε βλέμμα.

Μα καλά δεν ακούς;
Απέτρεψε με από το πολυπόθητο χάος, που με προσελκύει με τόση γοητεία.
Σπάσε μου όλα τα κόκκαλα μέχρι να σταματήσω να ποναω.
Κατέστρεψε τα μάτια μου μέχρι να σταματήσω να βλέπω.
Κάρφωσε ένα μαχαίρι στο στομάχι μου μέχρι να σταμάτησει αυτός ο ανόητος έρωτας να με κατακλύει.

Μα καλά δεν ακούς;
Κάντο.
Σταμάτησε το.
Με μολύνει.
Είναι ανόητο.

Μα καλά δεν ακούς;
Μόλις μου το ειπε.
"Σταμάτησε να βλέπεις, είναι όλα ψέμα.
Ξεκίνα να ακούς.
Ακου".

Δεν τα αξίζει τα αστέρια, ξένε.
Διαλύομαι ανωφελα.
Διαλύομαι αργα.
Βουβα.
Απαρατήρητα.

Μα καλά δεν ακούς ξένε;
Ακου.
Μη βλέπεις.
Ακου.
Όλα ψέμα είναι.

/Κυριακος./