İZ

1

Ben hayallerin enkazında kalmış kırılmış bir kızım. Uzaktan bakınca mutlu gibi gözüken ama aslında paramparça olan.

Ailemin beni 15 yıl önce bu yurda bıraktığı gerçeği hiç değişmeyecek biliyorum ama benim de onlara karşı nefretim hiç dinmiycek.Bu hafta bu yurttan çıkıyorum biraz hüzün biraz da mutluluk var içimde özgür olmanın mutluluğu ama nereye gidecegimi hic bilmiyorum tabi. Bir aile beni bugün almaya geleceklermiş bende bunu müdüreden öğrendim. Hazırlanmaya başladım...

Hazırlığım bitince  elime valizimi alıp kapıda beklemeye başladım ve geldiler de. Çok lüks bir arabadan indiler şaşırmadım da çünkü biliyordum yani zengin olduklarını. Arkamdan birinin seslenmesiyle duraksadim bu ses Beril ' e ayitti.

- İzeeel !
Sesinde biraz hüzün vardı. Ya da özlem Beril kim mi o benim en yakın arkadaşım beni bırakmayı hiç istemiyordu oysaki ben ondan çok çabuk vazgeçtim.

" Gitmem gerek Beril bilirsin vedaları sevmem." Bunların hepsini arkama bile bakmadan söylemiştim.

Ve birden arabaya bindim kapıyı( cici )annem de yanıma bindi. Sonra vedalasmadan çıktım yurttan kimse umrumda değildi sanki yani ne bileyim ben ya bütün anılarım çocukluğum o yurttu. Ama eksiktim işte beni çocukken yarım bıraktılar şimdi tamamlayamazlar ki.

Bu arada size kendimi tanıtmayı unutmuşum ben İZEL AYKAR. Ailem ben doğar doğmaz yetimhaneye bıraktılar beni ondan sonra kendimi toparlayamadim bunu çok sonra öğrendim. Ama olsun en azından aileme baglandiktan sonra gitmediler öyle değil mi?? Ben mavi gözlü , koyu kahve saçlı 1.70 boyunda bir kızım işte genelde spor takılırım kendime özen gostermem gerek duymuyorum yani hayatımda iki defa felan aynaya baktım sanırım her neyse işte böyle bi hayatım var Lise 2 öğrencisiyim.

Ben size kendimi tanitirken çoktan eve gelmişiz. Ev  çok möthiş olsada ben nasıl alisacagimi düşünüyorum hâlâ...

Meral Teyze: Kızım  hadi eve geçelim"
- " tamam geçelim"
Murat Amca:" Bakalım evi begenebilecek misin"

Gülümseyerek geçtim eve. İlk olarak odama bakmaya çıktım cidden çok güzel bir odaydı duvarları gökyüzü mavisiydi. Dolap beyazdı, yatak beyazdı. Komodine benzer şeyin üzerinde ve kenarlarında oyuncaklar doluydu gardırop un köşesinde benim kadar ayıcık vardı. Pencereden İstanbul boğazının eşsiz manzarası kendini gösteriyordu. Perdeler beyaz renkteydi abajur mavi renkteydi beyaz Komodinin üzerinde. Dolabimin icine baktım ve içi sayısız kıyafet doluydu. Buraya geldiğim için ne çok sansliydim gsunsnd ( bir random atmak fena olmaz.
Dinlenmeye başladım ilk olarak duşa girdim sonra dolaptan bişeyler alıp üzerime geçirdim. Rap dinlemeye başladım.  Yani en çok dinlediğim olan (Hidra - Nabız )

Dokun yanıyorum
Benim yaralarım yine kanıyor
Bana tutunan daha da batıyor
Tükendim ama nabız atıyoooor...

Meral Teyze aşağıya çağırdı bende indim. Yemke yemeye başladık yemekte okul konusu açıldı.

Murat Amca: İzel sen nereye gitmek istersin Bakalım?

İzel: bilmiyorum ki siz nereyi uygun görürseniz amcacım.
Yani ben anadolu lisesindeydim ama.

Meral Teyze: En iyisi bizim okula yollayalım seni öyle değil mi Murat??

Murat Amca: Mmm! Bencede iyi olabilir hem tanıdık olur uzak kalmazsın bize.

İzel : peki amcacım okul forması felan nolacak??

Murat Amca: Dolapta bi tane senin için olması lazım almıştım önceden.

İzel : Tamam amcacım neyse size afiyet olsun ben artık ders çalışıyım malum sınavlar başlayacak çalışmam gerekiyor.

Meral Teyze: Peki kızım sen nasıl istersen öyle olsun bakalım neyse hadi sana iyi geceler.