Good Girl : Miley

Bay Oyuncu #5

"Anne ben geldim."

Dolu dolu bir okul gününden sonra sonunda eve gelmiştim. Bugünü unutacağımı hiç sanmıyorum ama Ariana'ya gününü gösterdiğim için içimden zafer ve sevinç çığlıkları arasında şeyler yapıyordum. O yüz ifadesini görmeliydiniz!

"İlk günün nasıl geçti ha?"

Annem mutfakta bana bir şeyler hazırlıyordu. Üzgünüm ama o yaptığın yemeği bekleyemiycem. Bir tepside duran kurabiyelerden birine uzanıyım derken bir el beni durdurdu.

"Heyy!"

"Kurabiyelere dokunma ilk yemeğini ye."

Annemin kutsal kurabiyeleri! Ama nasıl kurabiyeleri alacağımı biliyorum hihihahah!

"Güzeldi. İlk günden çok güzel arka-"

Cümlemi bitirmeden bir kurabiye alıp kaçtım. Annem engelliyemeden ağzıma tıktım...Ve haliyle çiğneyemedim.

"Ha-ha.. Kurabiyelerimden alırsan cezası bu olur."

Anne çok kötüsün. Şaka yapıyorum o kadına bayılıyorum. Kurabiye ağzımdan düşmesin diye elimi ağzıma götürdüm. Uzun bir savaştan sonra çiğnemeyi başardım. Bitirdiğimde annem bana sorar gözlerle baktı.

"Güzeldi iki yeni arkadaşım var. Dylan zaten ordaydı yabancılık çekmedim...Veee bil bakalım kimin eski koçu bu okulda?"

"Hadi canım!"

"Tabii ne bekliyordun"

İkimizde gülmeye başladık. Annem benim arkadaşım gibiydi. Onu bütün herkesden çok daha fazla seviyorum. Beni anlayabilen tek kişi.

"Peki iki yeni arkadaşın kim?"

"Birinin adı Demi. Çok sevecen ve kıpır kıpır bir kız. Ve kız gerçekten çok güzel gülüyor öyle bir gülüş isterdim doğrusu."

Annemle yine güldük.

"Diğerinin adı Rihanna ama biz ona Riri diyoruz. O ise Demi'den biraz daha ağır. Yeni tanıştığı bir kızla az konuşan tiplerden. Mesafeli hani."

Annem onaylarcasına başını salladı.

"Ama iyi kız. Onunda teninin rengi çok hoşuma gidiyor. Bide dudak şekli. Ya bende niye yok ya?"

Annemle yine gülmeye başladık.

"Kızı bir görmek isterim doğrusu. İkisi de anlattığın kadar güzeller heralde."

"Kesinlikle."

Her zamanki gibi annemle yine ve yine güldük. Ben her zaman her şeye gülen tiplerdenim. Anneme çekmişim. Arada sırada kriz tutuyor her bir şeye gülüyoruz. O çok pis oluyo ya asla duramıyosun! O sırada sandalyelerden birine oturdum.

"Ee, peki oğlanlardan ne haber?"

Bana o sevdiğin çocuk yanından geçince arkadaşlarının verdiği tepkili yüzü yaptı. Hani şu kaşlar filan kalkıyor. Bir sırıtış. Bu hale gülmemek elde değil.

"Aaaa! Hadi ama yapmaa!"

"Aaaa! Yaptım bileee! Konuş yoksa burnunu maşayla kıstırırım."

Elindeki maşayı bana doğru uzattı.

"Tanrım çok korktum." İkimizde güldük.

"Hadi söle"

Annemle inatlaşmak saçma olduğundan içimden ne geçiyorsa anlattım.

"Bi çocuk var ama daha sonradan kötü biri olduğunu öğrendim. Yani daha ilk gün ve ondan vazgeçebilirim. Yani-"

"Gevelemeyi bırak hadi!"