Μιλάνο για μια μέρα, έρωτας για μια ζωή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Εκείνο το πρωινό του Ιουνίου ξύπνησαν αγκαλιασμένοι και ευτυχισμένοι. Ο Λεονάρντο ήθελε να της γνωρίσει όλη την παρέα του και έτσι είχε κανονίσει εκείνο το βράδυ να βγούνε να φάνε μαζί σε μια πιτσαρία. Βέβαια τόσο καιρό που ήταν μαζί η Στέλλα είχε γνωρίσει μόνο τον κολλητό του γιατι δεν είχαν χρόνο να βγούνε με όλη την παρέα του αφού ήθελαν να είναι πάντα μόνοι τους.

Η παρέα του Λεονάρντο συμπάθησε πολύ την Στέλλα και έτσι η βραδιά εξελίχθηκε φανταστική. Φάγανε στην πιτσαρία και μετά βγήκανε σε ένα κλαμπ που της Στέλλας της θύμησε τόσο την Ελλάδα καλοκαίρι αλλά πολυ παλιας εποχής τότε που ακουγανε και χορεύανε μουσική της δεκαετίας του '90. Ο Λεονάρντο ήταν πολύ καλός χορευτής και την είχε πλησιάσει και χόρευαν όλο το βράδυ. Δεν την άφησε καθόλου να ανασάνει χορεύοντας μαζί της, αγκαλιάζοντας την και φιλόντας την παθιασμένα όλη την βραδιά. Γύρισαν στο σπίτι και της έκανε πάλι έναν αισθησιακό έρωτα που η Στέλλα δεν μπορούσε να ανασάνει απο την ηδονή που ένοιωθε. Δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ η νύχτα μαζί του. Ήθελε να είναι για πάντα μαζί του. Να μην ξυπνήσει ποτέ και να μείνει για πάντα στην αγκαλιά του. Έτσι κοιμήθηκαν αγκαλιασμένοι όλο το βράδυ.

Οι μέρες μαζί με τον Λεονάρντο πέρασαν μαγευτικά για την Στέλλα αφού για άλλη μια φορά την πήγε παντού. Την πήγε στα μέρη που μεγάλωσε, στο πανεπιστήμιο που σπούδασε, στα μέρη που του άρεσαν και στο τέλος την πήγε στο χωριό του πατέρα του. Ο Λεονάρντο σαν μικρό παιδί ήθελε να της τα δείξει όλα. Της έκανε πολλά δώρα. Και την τελευταία μέρα πριν φύγει η Στέλλα της έκανε αληθινή πρόταση γάμου.

Την πήγε σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο, της έδωσε κόκκινα τριαντάφυλλα με ένα δαχτυλίδι πολύ διαφορετικό απο τα συνιθισμένα. Ένα δαχτυλίδι με ένα σμαράγδι πράσινο που ήταν απο την γιαγιά του και πέρναγε από γενιά σε γενιά. Η Στέλλα τα έχασε. Ήθελε να φωνάξει να του πει την αλήθεια για να την βοηθήσει αλλά μέσα της κάτι φοβόταν, μια φωνούλα της έλεγε να μην πει τίποτα. Έτσι δέχτηκε με μεγάλη χαρά και του είπε ότι το καλοκαίρι θα τον καλέσει στην Ελλάδα για να γνωρίσει επιτέλους τους γονείς της. Ήξερε ότι τον κορόϊδευε. Ήξερε ότι ποτέ δεν θα γινόταν αυτό. Προσπάθησε να μην σκέφτεται το μέλλον και να ζήσει το παρόν. Το παρόν που ζούσε με τον Λεονάρντο είχε σημασία τώρα και δεν την ένοιαζε τι θα της επιφύλασσε το μέλλον. Έτσι αφέθηκε στην βραδιά.....

Μια βραδιά που τελείωσε πάλι. Η Στέλλα δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ αυτή η βραδιά γιατι έφευγε το πρωί και ίσως να αργούσε να τον ξαναδεί ή να μην τον έβλέπε ποτέ ξανά. Κάτι μέσα της της έλεγε να μην φοβάται αλλά δεν φανταζόταν τι θα συμβεί στο μέλλον. Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν φαντάστηκε αυτό που θα της συμβεί. Ο Λεονάρντο την πήρε πάλι στην αγκαλιά του όταν έφτασαν στο σπίτι και την πήγε στην κρεβατοκάμαρα. Η Στέλλα αφέθηκε στα χάδια του και στα φιλιά του. Ήταν τόσο αισθησιακό αυτό που ένοιωθε που δεν ήθελε να τελειώσει η νύχτα. Την φίλαγε γλυκά, σιγά, αισθησιακά παντού σε όλο της το σώμα αγγίζοντας το στήθος της απαλά και χαιδεύντας την ώστε η Στέλλα έφτασε στην κορύφωση, στην ηδονή...Δεν είχε ξανανοιώσει έτσι ποτέ....Και όταν ο Λεονάρντο αισθάνθηκε τα υγρά της να καίνε τότε μπήκε μέσα της με ορμή και η Στέλλα για άλλη μια φορά αισθάνθηκε ότι πήγε σε ένα παράδεισο μαζί του....Σε ένα παράδεισο που ήταν και οι δυό ζαλισμένοι απο το νέκταρ των λουλουδιών!!!!