Ένας έρωτας που ξεκίνησε πλατωνικά και συνέχισε την πορεία του. Όλα ξεκίνησαν απο ένα γράμμα. Η Στέλλα απο την Ελλάδα και ο Λεονάρντο απο την Ιταλία. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, δύο διαφορετικοί κόσμοι. Άραγε πόσο θα κρατήσει ο πλατωνικός έρωτας και...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Όλα ξεκίνησαν με ένα γράμμα. Η Στέλλα ήθελε να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο απο μικρή και έτσι αλληλογραφούσε με κορίτσια και αγόρια απο άλλες χώρες. Ήταν οι φίλοι της αλληλογραφίας της. Έτσι τους έλεγαν εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχαν υπολογιστές και δίκτυα κινητής τηλεφωνίας όπως υπάρχουν τώρα. Θυμάται που αλληλογραφούσε με μια κοπέλα απο την Νορβηγία, μια άλλη απο την Μαδαγασκάρη, μια άλλη απο την Λιθουανία, μια άλλη απο την Φινλανδία και ένα αγόρι απο την Ιταλία. Με όλους έγραφε στα αγγλικά που ήξερε να μιλάει και να γράφει πολύ καλά. Πέρασαν τα χρόνια και η Στέλλα σπούδασε Γαλλική Φιλολογία και θα πήγαινε να κάνει το Μεταπτυχιακό της στο Παρίσι. Με κάποια απο τα κορίτσια είχε κρατήσει επαφή με την αλληλογραφία αλλά το αγόρι είχε χαθεί μετά απο το πρώτο γράμμα. Ίσα ίσα που είχαν συστηθεί και η Στέλλα του είχε στείλει και μια φωτογραφία της.
Πρίν μετακομίσει στο Παρίσι για τις σπουδές της καθάριζε το δωμάτιο της για να πακετάρει τα πράγματα για το ταξίδι της. Απο ένα κουτί που είχε μέσα στην ντουλάπα της έπεσε στα πόδια της το γράμμα του Λεονάρντο. Έτσι έλεγαν το αγόρι απο την Ιταλία. Η Στέλλα αγαπούσε κάθε τι ιταλικό απο την πίτσα και την μακαρονάδα και απο το να μιλάει άπτεστα ιταλικά. Σκέφτηκε να το πάρει μαζί της και να του γράψει ένα γράμμα. Ήθελε απο περιέργια και μόνο να μάθει για αυτό το αγόρι. Ίσως και να ταξίδευε κάποια μέρα στην Ιταλία που της άρεσε τόσο πολύ. Δεν θα έφευγε για το μεταπτυχιακό αλλά στα χρόνια που σπούδαζε στην Ελλάδα είχε απογοητευτεί απο τον πρώτο της νεανικό έρωτα και ήθελε να φύγει μακριά. Έτσι όταν οι γονείς της της πρότειναν να συνεχίσει με ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, η Στέλλα δεν το σκέφτηκε και πολύ και συμφώνησε να πάει. Έτσι και αλλιώς της άρεσε το Παρίσι γιατί είχε ξαναπάει με τους γονείς της.
Οι γονείς της ήταν και οι δύο δικηγόροι στο επάγγελμα απο καλές οικογένειες και οι δύο και δεν δεν είχαν αποκτήσει άλλα παιδιά εκτός απο την Στέλλα. Μόνο που τους είχε αποροφήσει η δουλεία τους και δεν έδιναν και μεγάλη σημασία στην κόρη τους. Η Στέλλα μεγάλωσε με διάφορες νταντάδες και έτσι δεν γνώρισε την μητρική αγάπη. Απο μικρή αναζητούσε την αγάπη της μάνας της, ένα χάδι, ένα φιλί αλλά η μητέρα της δεν είχε ιδέα απο στοργή. Το μόνο που ένοιαζε την μητέρα της ήταν η δουλεία της και να περνάει καλά με τον πατέρα της που σαν ζευγάρι ήταν πολύ αγαπημένο και ευτυχισμένο. Δούλευαν μαζί και έβγαιναν μαζί με άλλα ζευγάρια μεγαλοδικηγόρους και ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας. Η κάθε νταντά που την μεγάλωσε όμως της έδωσε στοργή και αρχές και η Στέλλα ήταν ένα πολύ καλό, ευγενικό και ντροπαλό κορίτσι όταν ήταν μικρούλα που έγινε σιγά σιγά μια δυναμική και αυτόνομη κοπέλα.
Η Στέλλα λοιπόν έγραψε ένα γράμμα στον Λεονάρντο και περίμενε. Έιχε εγκατασταθεί πλέον στο Παρίσι για το μεταπτυχιακό της. Ο Λεονάρντο όχι μόνο δεν την είχε ξεχάσει αλλά την θυμόταν πολύ καλά. Είχε κρατήσει και το γράμμα της με την φωτογραφία που του είχε στείλει η Στέλλα στο πρώτο της γράμμα. Η Στέλλα έλαβε το γράμμα του που της έγραφε λίγα λόγια για την ζωή του, για τον εαυτό του και της έστειλε και μια φωτογραφία του. Αυτήν την φορά αλληλογραφούσανε στα ιταλικά γιατι ο Λεονάρντο δεν ήξερε καλά τα αγγλικά και αυτός ήταν ένα λόγος που δεν της είχε ξαναγράψει. Ο Λεονάρντο την είχε ερωτευτεί απο το πρώτο γράμμα αλλά ήταν μικρός ακόμα.Τώρα ήταν πιο ώριμος στα 30 του χρόνια ,είχε τελείωσει της σπουδές του στα οικονομικά και δούλευε σε μια εταιρία. Έτσι απο ένα γράμμα ξανά ξεκίνησε η αλληλογραφία τους. Κανείς δεν ήξερε που θα φτάσει και αν τα βέλη του έρωτα είχαν χτυπήσει την πόρτα της καρδιά τους!
