safety pin ⁝ yoonmin

bölüm 6 : dokunuşun.

selamm
nasılsınız
umarım iyisinizdir

sizi seviyorum iyi okumalar

...

"bunu sana aldım." yanıma geldikten sonra elindeki paketi bana uzatmıştın. bu parke gelişimin üstünden bir ay geçmişti, bir aydır gecelerimi güzelleştiren yegâne şey sendin.
⠀
"b-bu ne?"
fazlasıyla şaşırmıştım, bu şaşkınlığımın yüzüme yansıdığına da emindim ve o an paketin içinden sevmediğim bir şey bile çıksa sevinecek durumdaydım.
⠀
"açmadan öğrenemezsin değil mi?"
bilmiş tavırların beni daha da çok sana çekiyordu.
havalıydın.
güzeldin.
bütünüyle güzel olan her şeydin.

paketi dikkatlice, zarar vermeden açtım çünkü saklayacaktım. (daha sonrasında bunun, verdiğim en iyi karar olduğunu fark ettim.)

paketin içinden çıkan ceketle şaşkınlığım katlanırken bana gülümsedin ve saçlarımı karıştırarak konuştun. "soğuk havalarda tişörtle çıkmamalısın, her zaman sana ceketimi veremem."

gözlerim dolmuştu.
beni düşünmüştün,
üşümemi istememiştin.

istemsizce sana yaklaştım ve sıkıca sarıldım.
annemin dediği gibi, sarılmak her zaman iyi geliyordu bedenlerimize, kalplerimize.

"bana hiç kimse hediye almadı biliyor musun? bu yüzden bu konularda iyi değilim."
hafifçe gülümsedikten sonra devam etmiştin.
"hediyemin seni gülümsetmesine sevindim."

"s-sen çok düşüncelisin."
hıçkırıklarım arasından söyledim.
neden ağlıyordum ki?

"hey, gülümsediğin için sevindim dedim diye ağlamaya mı başladın?"
güldüm, komikti.

güldüğümü gördükten sonra yüzün eski hâlini aldı yavaşça.
birkaç saniye bakakaldığım yüzün ifadesizdi ama bir şeyler söylemek ister gibi bir hâlin de vardı.

kafanı iki yana sallayarak ayağa kalktın ve bana sarıldın.
parmaklarının sırtımda daireler çizdiğini hissettim...
ya da ben daireler çizdiğini sanmıştım.

kalbime dokunur gibiydin.

ve o gün...
dokunuşların o kadar iyi hissettirdi ki,
hiç bitmesin istedim.

...

sizce iyi bir sonları mı olmalı yoksa kötü mü?

sizi seviyorum