November 28, 2014
Friday ngayon at nandito tayo malapit sa dagat. Maaga ang uwian natin nuon at napag pasyahan nating tumambay dito. Ang malalamig na hampas ng hangin ay dumadampo sa akin mukha. Magkatabi tayo dito at tahimik, walang ni isang nag sasalita saating dalawa.
Maya maya ay tumayo ka. Tumingala ako sayo at iniabot mo saakin ang iyong kamay, nakangiti ka sakin tska hinila ako patayo.
Naglakad lakad tayo sa may gilid ng dagat habang magkahawak ang mga kamay. Napapansin ko na sikreto mo kong kinukuhanan sa phone mo. Pagka kasi titingin ako sayo eh bigla mong itatago ang Cellphone mo.
"Jungkook?" Naka diretcho parin akong nakatingin sa harapan ko. Naaninag kong tumingin ka saakin.
"Bakit?"
"Gusto mo ba ako kuhanan?" Mahinahong tanong ko.
Ilang segundong naging tahimik, tila ang alon at mga ibon lang ang naririnig ko. Hindi ka sumasagot.
"Pwede mo naman akong natungin." Sabi ko tska tumingala sayo.
May hindi mabasang emosyon sa kanyang mga mata. Iniisip ko sa mga oras na ito kung anong iniisip mo.
"Baka kasi hindi ka pumayag." Malambing mong sabi.
Sa mga salitang binitawan mo parang nanlambot ang aking mga tuhod. Papayag ba ako? Syempre naman diba?
"Jungkook, hindi mo pa ako natatanong eh." Naka ngiti kong sagot.
Ilang segundo uling natahimik kaming dalawa. Nag lalakad sa gilid nag dagat, magka salikop ang ating mga kamay.
"Oo, Jungkook." Bahagya kong hinigpitan ang hawak sa kamay mo.
Nakita kong naguguluhan ka sa sinabi ko kaya naman bahagya akong natawa.
"Oo, pumapayag akong kuhanan mo ako." Naka ngiti kong sabi.
And just like that. Your brown eyes became golden. The excitement on your face was something no one could look past upon. May kung anong saya sa puso ko habang tinitignan ka. Knowing na sa simpleng oo eh makikita ko yung kakaibang saya sa mga mata mo.
Hinila mo ako sa may maliit na park malapit sa may dagat. Pina upo mo ko at tumabi kanaman saakin. Saglit tayong naging tahimik at naka titig lang sa dagat hindi kalayuan sa kinauupuan natin.
Ang asul sa kalangitan ay nag mistulang kulay rosas at kahel na. Naka tingala lang ako sa ulap at dinamdam ang ganda nito, kay sarap pag masdan.
"Jungkook?"
"Yes, Princess?"
"Kailan mo ako kukuhanan?"
Natawa ka tska kinuha ang Cellphone mo. Kinuhanan mo ako ng napaka raming litrato. Tanging ngumiti lang ang ginawa ko habang kinukuhanan mo ako. May iilang mga litrato na magkasama tayong dalawa. Nag tatawanan, nag kukulitan.
I never felt happier than I ever did in my life entire life. My semi sunny character combined with what used to be his cold persona became a brightly lit and powerful force that couldn't be broken. We were inseparable.
Pagkatapos ng ilang mga kuha eh natagpuan ko ang sarili ko na nakatingala sayo. We were a few inches apart from each other's lips but i think you couldn't help but lean in closer so our lips were only centimeters.
And then, when my eyes finally locked with yours, so did our lips. Both of us didn't want to let go at the moment, and when I felt him pulling me in closer, his cozy warm skin melt mine. After we broke free, gusto kong sabihin na mahal kita at mula sa tingin sayong mga mata alam kong iyun rin ang gusto mong sabihin. Pero sa halip, wala ni isa satin ang nag salita.
