Luna:Είναι ειλικρινής και ευαίσθητη, εγωίστρια, απεχθάνεται τα ψέματα και μισεί τα ανώριμα άτομα.Είναι άτομο που είναι απόμακρο και δεν εμπιστεύεται εύκολα και γιατί αυτό έχει προδωθεί παλιότερα.Σήμερα είναι 17 χρονών και πάει 3η λυκείου.Το πάθος τη...
Το χέρι μου έπιασε το μάρμαρο(δεν ξέρω ποιο αλλο υλικό να βάλω😅) και έτσι έβαλα όλη τη δύναμη που μου έμεινε για να στηρίξω το σώμα μου έξω από τη πισίνα.
Αφού βγήκα έκατσα στο έδαφος και άρχισα να παίρνω βαθιές ανάσες.
Ξαφνικά βλέπω τον Aaron να τρέχει προς το μέρος μου.
"Είσαι καλά?Είσαι καλα Luna??" Φώναξε στο τέλος γιατί δεν απαντούσα
Δεν είχα κουράγιο!Απλά κούνησα θετικά το κεφάλι μου.
Όχι.Όχι δεν ήμουν.Αλλα τι μπορούσε να κάνει?
"Έλα μαζί μου"
Σηκώθηκα και τον ακολούθησα.
Μετά από λίγο ανοίγει μια πόρτα και με βάζει μέσα
Ερε μανία με τις πόρτες που έχει ο άνθρωπος.
Αντίκρισα διάφορους πίνακες ζωγραφικής, πινέλα, διάφορα υλικά και 2 καρέκλες.
"Θες να σε ζωγραφίσω?" Με ρώτησε αφού επικρατούσε η απόλυτη σιωπή!
"Αν με ζωγραφίσεις καλά, τότε Ναι!"
Χαμογέλασε πλατιά.Εφυγε για λίγο από το δωμάτιο και γύρισε με Ένα ροζ ρούχο κάτι γοβάκια και μια πετσέτα!
"Μόλις θα είσαι έτοιμη χτύπα την πόρτα ή βγάλε μια φωνή και θα έρθω και κάνω το πορτρέτο σου!" Είπε και χαμογέλασα
Αφού βγήκε φόρεσα αυτά:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μα καλά, γιατί μου έδωσε φόρεμα να φορέσω?
Αφού φόρεσα ότι μου έδωσε είπα να περάσει.
Μπήκε μέσα, σαστισε για λίγο με το θέαμα που βλέπει αυτή τη στιγμή μπροστά του.Στο τέλος είπε <Είσαι πολύ όμορφη>
Δεν απάντησα και απλά ακολούθησα τις οδηγίες που μου έδωσε για να με ζωγραφίσει.
Όλη την ώρα, ο ποπουλης μου είχε μουδιασει και ο λαιμός μου είχε στεγνώσει.
Δεν είπα κάτι όμως γιατί ήξερα πως κατέστρεφα ότι είχε κάνει.Αντε μετά να ξανά βρω τη θέση που καθόμουν μαζί με το back round!
Μετά από 3 ώρες σχεδόν μου είπε ότι έκανε ΜΟΝΟ τα βασικά και για τα υπόλοιπα δεν με χρειάζεται άλλο.
Πήγα να φύγω αλλά με σταμάτησε κάτι.
Γιατί?Γιατί να φύγω?Σήμερα κατάλαβα ότι υπάρχει μια μικρή έλξη ανάμεσα μας.Γιατί να αφήσω αυτή τη φλόγα να σβήσει?Αφού υπάρχει!
Γύρισα απότομα προς το μέρος του.
Με τα μάτια μας μιλούσαμε, κατάλαβα πολλά, όπως και εκείνος το ίδιο.
Όμως...Δεν μπορώ να μείνω..
Γύρισα, άνοιξα την πόρτα, και αποχώρησα.
Εκείνη την ώρα, άκουσα κάτι να σπάει.
Έτρεξα προς τον ήχο που προερχότανε από το δωμάτιο που ήμουν πριν λίγο μαζί του.
Άνοιξα την πόρτα και είδα τον Aaron να κοιτά το σπασμένο ποτήρι και ένα βάζο που έριξε.
Με κοίταξε, κάτι ψιθύρισε και έτρεξε κοντά μου.
Επιτέθηκε στα χείλη μου βίαια αλλά ταυτόχρονα και με ένα αίσθημα έρωτα.
"Μόνο μαζί σου!!!" Είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα και γελάσαμε!
Αυτή τη φορά, εγώ ένωσα τα χείλη μας, αλλά γλυκά.
Γλυκε μου...μολις τώρα αρχίσαμε!
The end!
___________________________________
Η 1η μου ιστορία έφτασε στο τέλος της.
Ξέρω πως είναι μικρό και το κεφάλαιο αλλά και η ιστορία, αλλά ποιο το όλο νόημα?Αφού θα είναι μαζί, θα χωρίσουν, θα ξανα είναι μαζί και στο τέλος θα κάνουν μια τεράστια φαμίλια, τι σκας?
Ελπίζω να σας κάλυψα.
Τα λέμε στη επόμενη θαυμάσια ιδέα μου το 2ο (ελπίζω μεγάλο) βιβλίο μου!
