Nedenini bilmediğim bir his, yarının iyi olmayacağını söylüyordu. Öyle olmaması için dua ederek Kookie'min yanına kıvrıldım.
Başımda ki kötü düşünceleri savmak için kokusuna ihtiyacım vardı.
İhtiyacım olanı aldım.
---
Karnımın acıktığını söyleyerek bir markete sürükledim onu. Saat 23:45.
Yolun karşısında bekliyorum onu, gözlerimi marketin içinde ki nefesimden ayırmayarak.
Poşetlere dolduruyor aldıklarını, kasiyere gelişi güzel bir gülücük veriyor. İyi niyetini iliklerimu kadar hissedebiliyorum o an.
Bir anda başın dönüyor, kulaklarım çınlıyor durmaksızın. 'O lanet şey geliyor' diye içimden geçiriyorum.
Marketin karşısında ki yolda onu beklemek ilk defa bu kadar zorlaşıyor benim için.
Kafamı kaldırıp bakıyorum Kookie'me.
Bana doğru geliyor, yüzünde ki endişeyle. Ve arkasında ki iblisle.
Yüreğim büyük heyecan ve korkuyla sallanıyor o anda. Bir adım atıyorum ona doğru.
Bu adım ona attığım son adım oluyor.
Iblis onu ittiriyor arabaların tam ortasına. Havada bir bez parçası gibi uçuşuyor hayatımın anlamı.
Bir daha geri gelmiyor hiç.
Saat 23:56.
-----
Mezarının başında, biraz durup hasret giderdikten sonra, bir uçurumun kenarına gidiyorum. Telefonum elimde, sadece ses kaydediyorum.
"Kayıt altı. Üzerimde 3 gündür değiştirmediğim kıyafetlerim var. Berbat görünsemde bu gün onun yanına gideceğim. Bugün son kaydımı alıyorum, son sesim, son nefesim. Bu gün o büyük gün. Onlara kavuşuyorum."
Büyük boşluğa bırakıyorum kendimi, bir daha hiç gelmemek üzere.
Saat 23:56.
~~~~~~~~~~~
Final bölümüyle sizlere veda ediyorum, her şeyin kurgu olduğunu ve sizin yapmamanız gerektiğini söylediğim kısma gerek yok değil mi :)
Kendinize iyi bakın! ☁️
