Το φιλί του Νάρκισσου

5

-Πού πάμε;

Η Λήδα είχε μιλήσει πιότερο με κέφι παρά με αληθινή αγωνία.

-Να δούμε τη νύχτα, τόσοι ποιητές δεν την έχουν υμνήσει με χίλιους τρόπους;

-ποιος να το έλεγε πως ο αλέξανδρος αζαριάδης κρύβει μέσα του μια αγνή και ρομαντική ψυχή.

Ο άνδρας άπλωσε το χέρι και πήρε ένα άλλο ποτήρι γεμάτο από την ίδια ποικιλία του ξηρού και λευκού κρασιού που είχε επιλέξει και κατά τη διάρκεια του δείπνου του που είχε μείνει μισό.

Μετά, γύρισε και της χαμογέλασε με ένα χαμόγελο στραβό και μυστηριώδες.

-Και θεωρείς προτέρημα ή μειονέκτημα για κάποιον να κρύβει μια ρομαντική ψυχή μέσα του;

Η Λήδα καμώθηκε πως το σκεφτόταν.

-Ανάλογα τον κόσμο στον οποίον έχει επιλέξει να ζει. εγώ για παράδειγμα ανέκαθεν έβρισκα καταφύγιο στα παραμύθια, κι αυτό το καταφύγιο δεν το έχω εγκαταλείψει ακόμη.

Βγήκαν στο κατάστρωμα και ύψωσαν τα βλέμματα τους την ίδια στιγμή να κοιτάξουν τα αστέρια.

-σαν κοσμήματα δεν είναι;

-Ναι, αλλά εξακολουθώ να προτιμάω το χρώμα των ματιών σου.

-Αποκλείεται.

-Καθόλου, αν και τους λείπει η ζεστασιά αλλά ξέρω πως εσύ δεν τους το επιτρέπεις να την καθρεφτίσουν.

Κάθισε σε μια χαμηλή πολυθρόνα, αφού είχαν πλησιάσει ένα μικρό μπαράκι, άδειο σχεδόν.

Η Λήδα τον μιμήθηκε σταυρώνοντας τα πόδια της.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σου παραμύθι λοιπόν;

-Η βασίλισσα του χιονιού. Έχουμε στο γραφείο της μητέρας μου κρεμασμένο έναν πίνακα που την απεικονίζει.

-άλλο κι ετούτο, εγώ νόμιζα πως θα είχατε κάποιον γνωστό αρωματοποιό.

Η Λήδα γέλασε με αληθινή απόλαυση. Έπιανε τον εαυτό της να περνάει καλά, κι αυτό είχε πολύ καιρό να της συμβεί.

-Μπα, δεν είσαι καλά, η μητέρα μου με το ζόρι έπνιξε τις διαμαρτυρίες της στο ποτό όταν έμαθε τις επαγγελματικές μου προθέσεις.

-Κοίτα σύμπτωση, το ίδιο έκανε κι ο πατέρας μου στην αρχή δηλαδή, διότι μετά έγινε πυρ και μανία τόσο που...

-Που;

Η Λήδα κάρφωσε τα μάτια της σε ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από μικροσκοπικά κοχύλια που είχε μόλις βγάλει από το χέρι του ο αΛέξανδρος.