Heart: PJM

9

Sen kesinlikle annenin karnından sevimli olarak doğmuşsun. Sabah kapıma kahve bırakıp kaçmak nedir? Kendin gelseydin birlikte kahvaltı yapardık. Bir de üzerine not yazmışsın. Kendi sesinden duymak isterdim. 

"Günaydın. Güzel uyudun mu? Ben güzel uyudum çünkü en son senin yüzünü gördüm. Sakın öğünlerini atlatma."

Sanırım o sabah uyandığım çirkin ve mutsuz hava güzelleştirmişti. Gülümsettin beni Park Jimin. 

Koşar adımlarla telefonuma gittim ve hemen seni aradım. Çünkü seninle birlikte kahvaltı yapmak istiyordum. Çalar çalmaz açmıştım. Bu durum beni mutlu etse de sakin kalmaya çalışmıştım.

"Birlikte kahvaltı etmeye ne dersin?"

"Sen mi hazırlayacaksın?"

"Evet."

"Geliyorum."

Hayatımın en güzel telefon konuşması olabilirdi sanırım.