ဧကရာဇ်ရဲ့နိုက်တင်းဂေးလ် လေး [translation]

Chapter 2-ပိန်းဖန်းပြည် ရဲ့ နိုက်တင်းဂေးလ်

နေပြည်တော်၏ တန်ဖိုးရှိသော ရတနာများအဖြစ် အရည်အချင်းရှိသူများသည် ချီးမြှောက်ခြင်းခံရသည်ကို ပိန်းဖန်း ပြည်သူများ သိထားကြသည်။ တစ်ခုချင်းက ဧကရာဇ်နှင့် တခြားမင်းနေပြည်တော်များတွင် တင်ဆက်ပြသကြရသည်။
အကပညာ လက်မှုပညာ တီထွင်မှုပညာ သီချင်းဆိုပညာ စသည်ဖြင့် အမျိူးစုံလှ၏။
အရည်အချင်းရှိသူများသည် သူတို့၏ လက်ဆောင်ပဏ္ဏာများကို နှစ်သက်ကြသည်။ ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်ပြီး ကြွားဝါကြကာ နောင်မျိူးဆက်သစ်များအတွက် စံပြဖြစ်လိုကြသည်။သို့ပေမယ့် အားလုံးက ကျော်ကြားဖို့ကို မနှစ်သက်ပါ။

နျောင်ယဲရင်း…..

သူ သည် သီချင်းကို သာယာနာပျော်ဖွယ်ဖြစ်အောင်ဆိုနိုင်ပြီး သံစဉ်တိုင်းကိုလည်း စွဲမက်ဖွယ်ဖြစ်အောင် ပြုလုပ်နိုင်သည်။ နျောင်ယဲရင်း သည် တခြားသူများအပေါ် ကြင်နာပြီးသဘောထားကြီးသူဖြစ်၏။ လူများသည့်နေရာများမှာ နေရသည်ကို မနှစ်သက်ပေ။ထို့ကြောင့် တောင်အစွန်းနားမှာပေါက်နေသော သစ်ပင်ကြီးပေါ်၌သာ တိတ်တဆိတ် သီချင်းဆိုလေ့ရှိ၏။ထိုနေရာသည် ဧကရာဇ်၏ ဥယျာဉ်တော်အောက်နားတွင်တည်ရှိပြီး သူ့ဖခင် ငါးဖမ်းပြန်လာချိန်ကိုလည်း စောင့်ဆိုင်းနိုင်သည့်နေရာဖြစ်သည်။
ယဲရင်း ၏ဖခင်သည် ကံတရား၏အကျိူးပေးမှုကြောင့်အမြဲငါးများစွာဖမ်းနိုင်လေသည်။မိခင်က သူ့ကိုမွေးပြီးပြီးချင်းဆုံးသွားသော ကြောင့် ဖခင်ကပဲသူ့ကို ရှာဖွေပြုစုခဲ့ရသည်။သူ့မိခင်ကို တွေ့ခွင့်တောင်မရလိုက်သည့်အတွက် ၀မ်းနည်းရသည်။ သူ့ဖခင် ချစ်သလောက် မိခင်၏ချစ်ခြင်းကိုလည်းခံယူချင်သည်။ မိခင်၏ ပုံစံကိုမေးလေတိုင်း ဖခင်က မျက်ရည်များနှင့် နွေးထွေးစွာ ပြုံးပြကာ….

“သားရဲ့မေမေက သားလိုပဲ အရမ်းလှတယ်။”

ယဲရင်း လည်း ဖခင်ကို ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ သူက ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပေမယ့် သူကို့လှကြောင်း ပြောသည့်အခါ သူ စိတ်မဆိုး မိ။ အမှန်တကယ်လည်း သူသည် ယောကျာ်းဆန်သည်ထက် လှပသည့်ဘက်သွားလေသည်။ ဒါကြောင့် ဘာကို ငြင်းခုန်ရမလဲ။သူ ယောက်ျားလေးဖြစ်ကြောင်း လူတိုင်းသိသည်ပဲလေ….။