erkek okulunda ki abim

2

bağıra bağıra aşağıya indim. "baba odamdaki kim?!" babam bana doğru yaklaşırken"sana da merhaba kızım" bana sarılmaya çalıştı ama onu ittim "bana kızım deme. bu kim ve benim odam da ne ne işi var ?" arkadan geldi o sırada "arkandan seslendim ama duymadın. o senin üvey kardeşin. efe kızım -" lafını bitirmeden ben söze girmiştim"bana kızım deme demiştim" bu sırada efenin benim vücudumda gözlerini gezdirirken yakaladım. kollarımı birbirine sardım ona sert sert bakarken . babam tekrardan konuşmaya başladı"efe bu ege üvey kardeşin." ben tekrar lafa atladım " ben nerde kalıcam?" babam ellerini cebine sokup biraz bekledi ve " şimdilik misafirlikte kal sonra okul tatil olduğunda bakarız." tamam der gibi başımı salladım babam işe geç kaldığı için evden çıktı evde o ve ben kalmıştık ben mutfağa doğru ilerledim. karnım çok acıkmıştı dolabı açtım ve dolap resmen tamtakırdı. salondan efenin sesi geldi " yemek söylicem . ne istiyosun?" yavaş yavaş yürüyüp "istemiyorum" dedim ama o beni duymazlıktan gelmişti " pizza söylüyorum sanada" o sırada salona gelmiştim bende "istemiyorum demiştim ama" yine beni aldırmadan "orta boy bitirebilirmisin?" bu sefer ben onu aldırmadan yukarıya odama çıktım. kulaklığımı takıp kendimi yatağa attım . orda uyuya kalmıştım. yaklaşık yarım saat sonra uyandığımda yanımda yatan efe ile karşılaştım yine beni izliyordu bağırarak kalktım "odamda ne işin var?" ilk önce güldü " üzgünüm ama çok güzel uyuyordun bunu bozamazdım" "ne istiyosun?" "pizzalar geldi" "istemiyorum dedim" o sırada karnımdan gelen ses bütün umursamaz kız havasını bozmuştu "karnında olan pandalar hiç de öyle demiyo ama " sonra hiçbişey demeden odadan çıktı ve aşağıya indi . iki  dakika sonra bende aşağıya indim. direk konuşmaya başladı" fırat amcanın ve annemin işi çıkmış 2 saat geç geliceklermiş " pizzasından bi ısırık alıp konuşmaya devam etti "bide annemler yarın balayına gidiceklermiş. iki hafta boyunca istanbulda olcaklarmış." aman ne güzel babamlara hazmedemiyoken bide bu başıma gelmezmiş gibi iki hafta boyunca bu ego kasanla kalıcaktım hemde koca evde sadece ikimiz. hadi hayırlısı... tam ağzıma pizzamdan bir lokma atacaktım ki telefonum birden ard arda titremeye başladı. telefonumu alıp bakarken efenin bana çok garipsemiş bir şekilde baktığını gördüm. baktığımda çok garip değildi çünkü bizim izmirdeki kızlardandı. bana resmen saydırmışlardı.tabi aslında haklılardı. izmire geldiğimi söylememiştim . o sırada arkadaki resme baktım. annemle olan fotoğrafımızdı . bi anda gözlerim doldu . efe beni gördüğü gibi yanıma geldi ve başımı okşamaya başladı. gözyaşlarımı tutamadım ve kafamı göğsününe yasladım. yaklaşık 10 dakika boyunca o şekilde kaldık. sonra telefonumu aldığım gibi dışarıya çıktım . arkamdan geldiğini hissedebiliyordum ama umrumda değildi evimiz kordona çok yakın olduğu için ağlayarak oraya gidiyordum. boş bi bank buldum ve oraya oturup tekrar resme baktım. o sırada yanıma gelip oturdu. "ağlama güzelim , ağlama"