Heleina Cross Academy Of Magic: CURSED (Part 1) COMPLETED

Chapter Thirty

Ireneia's POV

"I am death itself"

I flatly said bago ko sya sinipa mula sa likod which literally made her fly to the other side of the tent. Tumama din sya sa tambak ng mga container drums kaya alam kong mahihirapan syang bumangon mula sa pagkakabagsak nya. I slowly walked towards her. 

Nang sawakas ay makabangon na sya, she gave me her most deadly glare bago ako sinugod.

Binigyan nya ako ng sunod-sunod na suntok na mabilis na sinangga ko naman ng mga binti at braso ko. 

Oo, malakas sya pero hindi sya gaanong kabilis. I think yun naman ang advantage ko.

Muli syang bumwelo ng suntok na nahulaan ko naman agad kaya mabilis na sinipa ko ang braso nyang nakaangat sa ere. Napaatras sya dahil sa impact ng sipa ko sa braso nya.

"You're no match to my speed." Nakangisi kong sabi sakanya which made her anger flare up more.

She attacked me once again but this time nangunot ang noo ko ng bigla itong tumigil half way. Isang ngisi din ang kumawala sa labi nito.

"I think I know who you are. I'm not a tracker for nothing. Alam na alam ko ang amoy na nanggagaling sayo. Ang nakapagtataka lang ay bakit? Sa pagkakaalam ko ubos na ang lahing nagtataglay ng amoy na yan. Of course I'm the one who tracked them down. After all, I'm the best tracker in our clan. Ngunit ang akala ko ay naubos na namin sila, sinong mag-aakala na may natira pa pala." She said bago ako muling nginisihan.

Unti-unting naglaho at natunaw mula sa mga labi ko ang ngisi ko.

This fucking girl is mocking me. 

"I'm not that stupid to not realize that you're the last of the Vien clan. It will be a great pleasure kung ako mismo ang tatapos sayo. I will kill you like how I killed your cousins. I will kill you like how I killed their parents. I will~" bago pa nya muling madagdagan ang kanyang sinasabi mabilis na sinugod ko sya at muling sinipa sya using all of my strength. She did not see that coming kaya salong-salo nya ang atakeng ginawa ko. Tumalsik sya palabas ng tent ripping the fabric wall at parang papel na bumagsak sa labas kung saan naglalaban-laban din ang ibang mga alpha at ang mga gwardya na kasamahan ng babaeng kalaban ko.

Like a flash, I immediately followed her and held her neck tightly. Despite the pain that she's feeling nagawa nya pa akong ngisihan na mas lalong ikinakulo ng dugo ko.

"You can't kill me. Your kind can't kill me!" She insanely said bago tumawa ng malakas.

Now it's my turn to smirk.

"You're wrong. Siguro dati yun nung hindi nyo pa pinapatay ang pamilya ko. But the moment you killed them and accidentaly spared my life, all I can do now is kill. Siguro yun ang pagkakamali nyo. Hindi nyo siniguro na naubos nyo na ang angkan namin, because that single mistake led you to your own fucking death. " galit at madiin na sabi ko sakanya bago sya inangat sa ere habang hawak-hawak ko ang leeg nya.

"I swore that I will hunt you all down. Isang malaking pagkakamali na hinayaan nyo akong mabuhay because now, it's my turn to track you all down and kill you. I swear to hunt all of you down and I will not stop until there's none of you left. Iisa-isahin ko kayong uubusin  gaya ng ginawa nyo sa pamilya ko!" Saad ko habang pahigpit ng pahigpit ang pagkakasakal ko sakanya.

She cried in pain and agony pero wala akong pakealam. I did not care kahit alam kong halos nasaakin na ang atensyon ng lahat ng nakapaligid saamin. I just stood there looking blankly at her eyes as she beg me to spare her life. This is what I came here for. This is why I decided to live. Why I decided to not end my life and continue to live on. This is my purpose. 

Nanatiling walang emosyon ang mukha ko habang nakatingin diretso sa mga mata nya. Mga matang ngayon ay puno na ng sakit at takot. Naramdaman ko ang pagdaloy ng malakas na enerhiya mula sa katawan ko papunta sa kamay kong may hawak sa leeg nya. Black vine-like ink started to appear on my arm hanggang sa kamay kong nakahawak sa leeg nya. 

Naramdaman ko ang pagbabago ng kulay ng mata ko. From intense brown to deep black. A devilish smirk appeared on my lips. Why don't I give her the taste of her own power and give it a little twist?

She cried even louder nang magsimulang kumalat sa katawan nya ang itim na apoy na gawa sa kapangyarihan ko. Unti-unti nitong tinutupok ang katawan nya habang walang emosyon parin akong nakatingin sa mga mata nya.

"You'll die and no one will ever remember your name. It's would be like you never really existed" Malamig na sabi ko as I watch her body slowly turned into ashes. 

Nang tuluyan ng liparin ng hangin abo nya ay bumalik na sa normal ang kulay at itsura ng mata ko. I looked up and stared at the night sky. Every time I use my power this is usually what follows. Fucking silence. I closed my eyes and for the first time I felt content. Eto siguro ang unang beses na ginamit ko ang kapangyarihan ko na hindi ko naramdamang isang pagkakamali na nabuhay pa ako sa mundo. I finally had a taste of what it's like to serve your life's purpose. I let out a sigh bago idinilat ang mga mata ko.  

Iginala ko ang tingin ko sa paligid only to see all the people around me frozen in their places. Hindi naman sila literal na frozen, sadyang hindi lang sila lahat gumagalaw habang nakatingin saakin. Iba-iba ang makikitang reaksyon sa mga mata nila. 

"How?" Nanginginig na tanong ni Cashiela na ngayon ay may bakas na ng takot ang mga mata nyang nakatingin saakin. Well, it's just not her and I'm surely not offended if they find me scary. This wasn't the first time someone looked at me like how they're looking at me now. 

"The ability of a cursed mage is death." Walang emosyon na sabi ko bago naglakad palabas ng base nila. Tapos na ang trabaho namin dito. Pagkatapos nun wala naman na atang magtatangka na lumaban pa diba? Well, if I were them, I wouldn't dare to. 

All we need to do now is to bring back everything the bandits have stole from the people.

I stopped walking nang marating ko ang pwesto ni Helios na prenteng nakasandal sa isang puno habang nakatingin saakin. I don't know kung anong iniisip nya ngayon but I know for a fact that he's trying his best to read me. 

"Our job here is done. Mauna na ako." Yan na ang nagsilbing paalam ko bago ko pinagpatuloy ang paglalakad. Hindi na ako nagulat when he walked along with me. 

"So that's what you can do." He said, breaking the silence between us.

"Yeah." simpleng sagot ko bago sya mabilis na sinulyapan just to check on his reaction. But unlike what I was expecting his reaction to be, I saw him smiling. Nangunot ang noo ko. He's really weird.

"Why would you hide something amazing?" "It wasn't. Something like that could not be called amazing?" It was his forehead's turn to crease. I let out a soft chuckle. "Death could be amazing at times too." sagot nya kaya tumango na lang ako. I know he's just trying to ease the atmosphere, I might as well just ride on.  

"Don't hide your ability. If no one would accept you, please know that I will." That, and he left me stunned habang nakatingin sa papalyong bulto nya. 

A small smile appeared on my lips.

Thank you.