Battle Of The Heart And Mind

Chapter 2

Doctor, doctor, give me a lobotomy
So I don't see what is in front of me
Doctor, doctor, consent happily
Take out my brain and my sanity

Back Home
Arghhhhh I'm having a massive headache.Why?Because im to excited to go home.Makikita ko na uli ang mga kaibigan ko.Makikita ko na uli sya.Kaso di ako excited makita sila mama at papa.

Ayaw ko silang makita.Baka bumalik uli ang lahat.Lahat ng sakit at galit na naramdaman ko nun.Ayaw ko na uli maibalik lahat ng sugat na ginawa ko sakin sarili.I want it to be just part of the past.

"Hoy!"iritadong pasigaw na tono ni kuya Dy.Shet nakatulog pala ako sa sakit ng ulo.Ganon kasi ako lagi.Basta sumakit ang ulo ng sobra eh natutulog ako.Sumakto lang talaga na nageempake na ko tsaka sya sumakit.

"Imbis na nageempake ka eh natutulog ka jan.Hay nako."sabi ni kuya Dy sabay upo sa kama at tumulong na rin sa pagtupi ng damit na dadalhin ko.

"Sorry kuys sumakit lng ulo ko."pagkasabi ko nun ay nagbago ang kayang expression mula sa pagiging iritadong nanay na nagagalit sa tamad na anak to nagaalalang kapatid.I just rolled my eyes at his expression change.

"Ininom mo ba ang gamot mo?Gusto mo bang magpa checkup muna?"yan naging maalalahaning nanay naman na sya.

"Okay lang ako kuya.Kalma ka lang jan ah.Muka kang timang eh.Bilis magpalit ng ugali mo.Bipolar ka ba ha?Sa pagkakaalala ko ako ung nadiagnosed ng mental illness hindi ikaw eh."GMRC tuloy ako.

"Alam mo magkapatid tralaga tau.Pareho lang tayong mabilis magpalit ng ugali hoy.Kaso mas malala na yung iyo noh."Minsan talaga napapagkamalan kong bakla tong kasama ko eh.

"Henaku.Bala ka nga jan.Kukuha lang ako ng tubig.Nakakaistress ka."pagkasabi ko nun ay pumunta akong kusina at kumuha ng tubig.Ininom ko ung tubig ng biglang lumabas na naman ang mga halimaw.

Ano kaya magiging reactiong ni Toby?Namimiss nya na kaya ako?O baka hindi na nya pala ako mahal?Baka dinahilan nya lang ung sakit ko para maghiwalay?

Pakeng syet!Evie naman sabi ko diba babawasan mo na ung pagiisip ng masama.

Huminga ako ng malalim.Evie kumalma ka.Tang*na demonyo to.

Bumalik ako sa kwarto at kinonnect ung cellphone ko sa speaker. Today is Wednesday so may bagong episode sa Something Scary Podcast.

Pinindot ko yung recent na titled "Haunted Object".Pinagpatuloy ko ung pagiimpake dahil busy na rin ung utak ko makinig sa podcast. Nabawas-bawasan rin ang pag-iisip ko ng masama. Tanging pampa kalma ko ang pakikinig sa music o sa podcast.

Pagkatapos magimpake at humiga muna ako at pumikit. Ano kaya magandang gawin?Wala naman na kong gagawin eh.

Aha! Yayain ko kaya si kuya mag coffee shop tas magbabasa ako. Nakakapang relax rin ang pagbabasa habang nakakaamoy ng kape.

Pinuntahan ko si kuya sa kwarto nya dahil iniwan rin nya ko kanina nung kumuha akong tubig. Nakita kong wala sya sa kwarto nya kaya dumiretso ako sa office nya.

Dun ko nakita na busy sya sa work nya. Perfect timing para magkape. Nice one.

"Kuys, coffee shop tayo. Nakakabagot dito eh. Tutal huling araw naman na natin diba. "pagkasabi ko nun ay tinignan nya ko saglit tas bumalik sya ng tingin sa laptop.

"Sige ayusin ko lang muna to saglit. "sabi nya tas nagtype sya sa laptop. May sinave siguro na docu.

Kumuha ako ng libro sa bookshelf ko tas nilagay ko sa maliit na bag. Nagdala na rin ako ng earphones, powerbank at wallet. Bago kami tuluyang lumubas. Sumakay kami ni kuya sa kotse nya ag nagpunta sa starbucks since ito lang ung pinakamalapit na coffee shop samin.

Umupo kami sa may sofa banda para malambot ung upuan. Tas ako ang umorder para samin ni kuya. Umorder ako ng Ice White Chocolate Mocha para kay kuya tas Ice Shaken Green Tea latte at Smores naman sakin.

Yahh sweets so what. I'm craving for sweets. Pagkakuha ng order ay umupo na uli ako.Si kuya naman busing busy sa work.

Mas lalo akong mababaliw sa ganyan. Naiisip ko pa lang sobrang stressful na. Buti na lang di ako yung inherito ng company namin. Kelangan kasi dun matalino. Bobo kasi ako sa ganyan.

I just don't understand why people tend to say that I'm smart when I'm not.The more rin naiisip ko yun,nagkaka anxiety attack ako.

I put my earphones on and listened to Paramore.I continued to read my book.While reading I'm slowly taking a bite,bit by bit of the smores. I sat in an indian sit to make me more comfortable as my book rest in the gap.

Habang nagbabasa ay may sumagi sakin na flashback.

I was reading a book while i was waiting for Toby. Sabi ko kasi sa isang coffee shop na lang kami magkita. May gulo na naman kasi sa bahay. Gusto ko lang magpahangin saglit.

Yung tipong wala muna akong iisipin. Tutal si Toby naman kasama ko.Mapapasaya nya naman ako diba kasi boyfriend ko sya.

Nang nakita ko si Toby ay nginitian ko sya. Yung ngiting walang dinadamang problema. Yung ngiting may ibig sabihin.

"Love~"yan ang tawag ko sa kanya kasi ayaw ko ng babe or baby. 

"Gwy, "sabay yakap sakin na para bang di kami nagkikita. "Saan mo gusto pumunta."

"Manila bay tayo. Dun sa may likod ng Vikings para wala masyadong tao"Pagkasabi ko nun ay sumakay kami sa kotse nya. Yes marunong sya magdrive at may students license na sya.

I'm 16 turning 17 on December while he is 18.We met at a coffee shop rin kasi mahilig ako sa coffee shops. I love how the aura in a coffee shop makes me very calm and relax.

Yet the sound of waves splashing to the rocks and him hugging me makes me more calm. As we arrived,i sat first then he sit behind me.Tas niyakap nya ko tulad ng lagi naming ginagawa.

Wala na rin masyadong tao sa part  na to ng seaside dahil magaa alas dos na ng madaling araw. Yes,madaling araw na at gising pa kami.

Di kasi ako makatulog.When night comes and as I lay in my bed trying to sleep,the monsters tries to resurface again.Dagdag mo pa na nagaway ang magulang ko kanina. Kalokang buhay to.

Naramdaman ata ni Toby na may sugat na naman sa kaliwang braso ko kaya pinag sabihan nya na naman ako.

"Bee,sabi ko sayo diba. Hindi papel yang braso mo para sugatan mo. Alam mo naman na nandito ako palagi diba. "as he said that he embraced me more.

"Sorry na Love. Di ko lam gagawin ko kanina eh. Nababaliw na naman kasi ang girlfriend mo. "sabi ko.

Di ko napansin na naluluha na pala ako. Shet yung libro mababasa. Hayup na mga luha to nagbadyang pang lumabas.

As that flashback made me realize that I have been clean from cuts for how many months now. Nagagalit sya kaya tinigil ko na lalo na ayaw ko pakita sa doctor ko.

I don't like the questions my doctor asks me. Lalo na kung paulit ulit. Sana lang ay umayos na ang kalagayan ko. Para mas lalo syang maging proud sakin.

I hope everything goes fine.

I hope my mental state gets better.

To make him proud,

I have to be cured.

I have the medication.

I have loving friends and brother.

Why do I have to go through this?

I just hope.