The boy lives with me~ DUTCH

H31

Pov Caiden

We stappen langzaam het ziekenhuis binnen. Ze hebben zojuist bevestigd dat Emma nog te redden is maar dat de kans klein is. We lopen naar de spoedeisende hulp en nemen plaats op een paar stoelen die langs de muur neer gezet zijn 'ik heb Emma nooit pijn gedaan' ik kijk naar Caiden die een beetje met zijn vingers zit te kloten 'ik heb haar nooit opzettelijk pijn gedaan, 1 keer maar, voor die foto.. Ik had er gelijk spijt van' hij zucht en ik staar een beetje voor me uit 'ik mocht haar' 'ik ook' ik sta op en loop naar de Bali 'hallo mag ik misschien eventjes de telefoon gebruiken?' de vrouw kijkt me medelevend aan 'tuurlijk jonge' ze pakt een huis telefoon en zet hem op de Bali.

'met erik' 'e-erik met mij' 'jake?' ik heb nu pas door dat tranen over mijn wangen lopen 'e-emma' snik ik duidelijk nu 'wat is er met emma jake?', dit is Zo verdomd moeilijk 'z-ze is neergeschoten' ik hoor dat hij duidelijk Schikt 'ik kom er nu aan' zonder dat ik Nog iets kan zeggen hangt hij op.

Ik stap langzaam terug naar de bank terwijl er allemaal mensen tegen mij aanlopen -'jake?' ik kijk Op en zie caiden met een triestige glimlach staan 'wat is er?' hij pakt mijn schouder vast en ik zweer het ke dat er iets niet goed gaat in zijn hoofd 'ze leeft' mijn ogen worden groter en ik ren naar haar kamer.

Ik open de deur en zie emma op een bed liggen met allemaal slangetjes in haar polsen 'teddybeer' fluister is als ik een krukje pak en naast haar ga zitten 'wil je dat nooit meer doen, me zo laten schikken?' ik voel dat er nog steeds tranen over mijn wangen heen lopen als ik naar het bleke gezicht van mijn meisje kijk 'ik hou van je teddy beer' ik pak haar hand vast en leg mijn hoofd op haar schoot 'zo fcking veel' fluister ik nog na.

'ik ook v-van jou jake' ik zit gelijk recht en kijk haar in haar mooie groene ogen 'emma je bent wakker' ik trek haar in een knuffel en het voelt alsof er een kast vn mijn schouders af valt.

Einde h31